Ξερεις, αυτο που βλεπεις ειναι μια απολυτως εξατομικευμενη
αποπση του κοσμου που σε περιβαλλει. Το κοκκινο που βλεπεις, είναι τοσο κοκκινο
μονο για σενα, η εκτιμηση του ζεστου και του κρυου ειναι καθαρα δικη σου, ο
τροπος που αντιλαμβανεσαι εννοιες οπως δημοκρατια φιλοτιμο και κραμπα το ιδιο.
και δεν είναι μονο αυτο! Σκεπσου οτι η διακριτικη ικανοτητα του ματιου σου και
η αντιληπση του εγκεφαλου σου ειναι τετοια, που ξεχωριζεις τους ανθρωπους γυρω
σου ως μοναδες. Σκεπσου να μη μπορουσες να αισθανθεις τον εαυτο σου ως ενα
ολοκληρωμενο ον: ολοι μας θα ειμασταν απλα μια στοιβα κυτταρα! Σκεπσου να
ειχαμε καλυτερη διακριτικη ικανοτητα, να μπορουσαμε πχ να δουμε με γυμνο ματι
μικροοργανισμους: θα ειμασταν απλα πολλοι σωροι απο δαυτους, ενας σωρος Escherihia coli στο
εντερο μας, μια πολυπολυτισμικη κοινωνια βακτηριων το σαλιο μας, μη μιλησω για
τα κολπικα υγρα και τη γυρω περιοχη.. σκεπσου ακομη κατι πιο τρελο! Να
μπορουσαμε να διακρινουμε σε επιπεδο ατομων! Φιλε, αυτο κ αν θα ηταν το απολυτο
χαος! Μια μονο παρατηρηση, θα βλεπαμε ως και τον αερα που μας περιβαλλει σαν
οντοτητα.. ειναι όλα θεμα επιπεδου εστιασης. Δουλευοντας στο μικροσκοπιο ενα
χρονο τωρα, αυτο το εχω καταλαβει πληρως. Πολλες φορες μου αρεσει να παιζω με
την αποσταση δειγματος-φακου χωρις να αφηνω χρονο στην κάθε αποσταση να
εστιασει και να εχω μια και μονη εικονα του δειγματος μου. το βαζω να κοβει
βολτες μακρια κοντα μακρια κοντα και παει λεγοντας από το φακο μου, και η μορφη
του αλλαζει. Να ας πουμε κοιτουσα ενα πολυυυ λεπτο κομματακι ντοματας, το παχος
ηταν καπου μισο χιλιοστο. Στριφογυρνουσα τον κοχλια που ανεβοκατεβαζει το
δειγμα μου και εβλεπα πολλους μικρους και μεγαλυτερους κοκκινους στροβιλους να
περιδινιζονται, ηξερα οτι απο αυτες τις εικονες που περνανε τοσο γρηγορα από τα
ματια μου, μία ειναι αυτη που πρεπει να προσεξω. Εκεινη που διακρινω κυτταρα
και το εσωτερικο τους. Ολες οι άλλες εικονες είναι σωστες βεβαια! Αλλά δεν
εστιαζουν εκει που θελω..ειναι αλλες αποπσεις του κοσμου που με περιβαλλει. (το
ιδιο συνεβη προσπαθωντας να δω πσευδομοναδες τις προαλλες, και ηταν πολυ
δυσκολο! Και καθολου εντυπωσιακο, κανενας στροβιλος, καμια πσυχεδελεια οπως
συμβαινει σχεδον παντα οταν κανω αυτό το κολπο, απλα τη μια στιγμη εβλεπα μια
ροζ θολουρα και τις αλλες ενα ασπρο τιποτα. Α και μια στιγμη απλα εβλεπα την
γυαλινη πλακα πανω στην οποια κείτονταν τα κυτταρακια που μολις ειχα βαπσει,
και μια αλλη εβλεπα απλα μυγακια να κολυμπανε ξεδιαντροπα μεσα στο ματι μου.)
Μετα από αυτό το προχειρο ζεσταμα του μυαλου (μην ξεχναμε
πως γραφω 3.26 το βραδυ, όλα είναι γραμμενα προχειρα, ακριβως οπως μου
ερχονται. Οταν βρω ιντερνετ θα διορθωσω τα ορθογραφικα και θα κανω copy-paste και ετσι εσεις τωρα κοιτατε το υπεροχο αυτο
ποστ!), ας ετοιμαστουμε για λιγο ακομη ζεσταμα. Τι αλλο καθοριζει το πώς
αντιλαμβανομαστε τον κοσμο γυρω μας? Οι συναπσεις του εγκεφαλου μας! Δηλαδη
πολύ χοντρικα και απλοποιημενα, τα οσα εχουμε ζησει και εχουν καταγραφει ως
εμπειριες μας, ειτε τα θυμομαστε ειτε οχι. Και ολα οσα εχουμε ζησει, ολα μα ολα
μα ολα μα ολα ανεξαιρετως ειναι προιον της τυχης! Να ξεκαθαρισω οτι με το
τυχαιο δεν εννοω τυχερο, αν θελουμε να το εκφρασουμε στα αγγλικα δεν μιλαω για luck, αλλά για random. Στασου
προβληματισμενε και γοητευμενε αναγνωστη λιγο εδω. Τι θα πει οτι ολα ειναι
τυχαια? Λοιπον εκανα φιλη μου μια κοπελα που γνωρισα στο λεωφορειο. Αν ειχα
ξυπνησει μισο λεπτο αργοτερα, δε θα γνωριζομασταν ποτέ τοσο καλα, γιατι πολυ
απλα δε θα την συναντουσα στο λεωφορειο στο οποιο ανεβηκα αλλά στη σχολη, και
θα μου ηταν απλα μια ακομη αδιαφορη συμφοιτητρια. Αν ειχα κλειδωσει την πορτα
μου 3 φορες λιγοτερες επισης! Αν 4 οδηγοι ειχαν μπει λιγο αργοτερα ή νωριτερα
στην κυκλοφορια (επειδη ξυπνησαν μισο λεπτο αργοτερα ας πουμε ή κλειδωσαν την
πορτα τους 2 και όχι 5 φορες) θα ειχα περασει το δρομο και δε θα εχανα το
προηγουμενο λεωφορειο! Και τρ σκεπσου ότι τα ιδια ισχυουν και για τη φιλη μου!
μεχρι και για τον οδηγο του προηγουμενου λεοφωρειου, που αποφασισε να πατησει
γκαζι οταν ειδε πορτοκαλι φαναρι (και αυτο να του ετυχε για 5 συνεχομενα
φαναρια) και ετσι περασε νωριτερα απ οτι συνηθως απ τη σταση, οπότε εχασα το
λεωφορειο και αναγκαστηκα να μπω στο επομενο με την φιλη μου μεσα! Φανταστειτε οτι αυτο συμβαινει πανω κατω για ολους τους ανθρωπους που συνανταμε, απο τους
πιο ασημαντους ως τους πιο σημαντικους. Και για να κανω το μυαλο σου να εκραγει
αγαπητε αναγνωστη, αναλογισου τι πιθανοτητες υπηρχαν να γεννηθει αυτος ακριβως
ανθρωπος που εχει επηρρεασει τοσο τη ζωη σου (απο τη μανα σου ως τον ερωτα της
ζωης σου), το συγκεκριμενο σπερματοζωαριο να συγκρουστει με το συγκεκριμενο
ωαριο, πραγμα που αναλυεται σε δυο κυριους αξονες. Α) τον καταλληλο συνδυασμο
χρωμοσωματων, τοσο απο τη μητερα οσο και απο τον πατερα Β) το να γινει το σεξ
τη συγκεριμενη μερα κ ωρα που ευνοουσαν αυτη τη συναντηση κορυφης
ωαριου-σπερματοζωαριου. Και σκεπσου οτι για να φτασουμε σε αυτο, πρεπει με τον
ιδιο τυχαιο τροπο να εχουν τοσο γεννηθει οσο και γνωριστει μεταξυ τους οι
γονεις των γονιων των γονιων των γονιων των γονιων κλπ κλπ κλπ του ατομου που
σε ενδιαφερει, και φυσικα όλα αυτά γινονται παλι με εντελως τυχαιο τροπο! Και
ακομη πιο περα, σκεπσου οτι εσυ ως Homo sapiens υπαρχεις εξαιτιας τυχαιων λαθων
στο DNA των προγονων μας, και οτι η ζωη απο μονη της εχει υπερβολικα
μικρη πιθανοτητα να σχηματιστει (στατιστικα δε θα πρεπε να υπαρχεις οχι απλα
εσυ, αλλά ουτε καν η ζωη..).
Λοιπον? Εισαι ακομη σιγουρος για τον κοσμο που βλεπεις και
νιωθεις?
Αν θες, σου εχω ενα μυστικο. δεν υπαρχει σωστο και λαθος.
Υπαρχουν απλα πολλες, απειρες μικροαποπσεις του κοσμου, δικες μου, δικες σου,
της μυγας που κοβει βολτες μες στο σπιτι μου, του σκυλου σου…κοσμος ειναι το
συνολο τους.
Δεν ειναι αυτη αρκετα καλη αποδειξη του ποσο ασημαντοι
ειμαστε? Αυτη η σκεπση παντα με γεμιζει δεος και μια κρυφη αρμονια και
ζεστασια..
