οι μυγες να ναι καλα

το δουλεια-σπιτι, σπιτι-δουλεια, το ξεκινησα και θα το συνεχισω για κανα χρονο τωρα.. τεταρτο ετος (ΤΙΙΙΙΙΙ??? εγω μολις μπηκα στο πανεπιστημιοοοοοο) και διπλωματικη ξεκινησαν..! μπορει να μην εχω ακομη θεμα, αλλά ξερω πια καλα, οτι η Ceratitis capitata ειναι το μωρακι μου. θελει ταισμα, ξεσκατισμα και να το βαζω για υπνο, και μαλιστα οποτε θελει αυτο.. και μετα, θελει και να του κανω και την προξενητρα, και να φροντιζω και τα παιδακια του και τα εγγονακια του, και παει λεγοντας.. οποτε ναι, θεμα ή χωρις, ειμαστε εκει, στο Πανεπιστημιο, και φροντιζουμε τα μυγακια μας! καμαρωστε και σεις 2 ενηλικα σε τρυφερες στιγμες (ακολουθει πορνογραφικο υλικο, απομακρυνετε μικρα παιδια απο τις οθονες σας):

σε άλλα νεα, το πλεξιμο συνεχιζεται.. δυστυχως τα μικρα μου δε με αφησαν να ταξιδεπσω θεσ/νικη για τη χειροτεχνικα σημερα.. στεναχωρηθηκα πολυ γιατι θα μαζευοτανε ολο το ραβελρυ, και γιατι θα εδινα ενα σωρο λεφτα για νεα νηματα, αλλά οκ. χαλαλι τους γιατι ειναι τοσο ομορφουτσικεεςςςς..!! :) θα δωσω τα ωραια μου λεφτακια σε κανα μαγαζι με νηματα εδω, εχω σταμπαρει μπολικα, να δω πότε θα τα πλεξω!! γενικα εχω πολλά προτζεκτ στο μυαλο μου, αλλά να ναι καλα οι μυγες..




επισης σ αυτο το βλογ το χουμε πει και ξαναπει, η αποσταση ειναι πολυ πολυ πολυ σπαστικη.. αυτα τα χιλιομετρα, μοιαζουν εκατομμυρια ωρες ωρες.. :$ και ξερεις, αυτο που το σωμα σου ειναι ελλαδα, κοιμαται εδω, ξυπναει εδω, περπαταει, τρωει, πινει εδω, και το μυαλο σου ειναι πότε ελλαδα πότε αγγλια, ειναι ενα θεματακι οσο να ναι.. αντε να περνανε οι μερες να συγχρονιζονται αυτα τα δυο.. ουφ. καλο και ολο το τζατζικι ολου του κοσμου που μπορω να τρωω πλεον, αλλά να παει να χεστει κ αυτο, σας το χαριζω ολο :$

μοναξιες γενικως. γεματες αλλά μοναχικες μερες.. ιδωμεν

μοναξιες

Θυμασαι καλη μου Lactiz τα ονειρα και σχεδια που καναμε για το μελλον? Εσυ ηθελες να βρεις την αγαπη και εγω την ανεξαρτησια μου.. Ξερεις, εδωσα τοση ενεργεια στη σκεπση οτι θα περασω πανεπιστημιο και θα μαι επιτελους μονη μου! εντελως μονη μου.. ουτε συντροφος, ουτε οικογενεια, ουτε και πολλες πολλες παρεες. Αστα να πανε ε? κανεναν απο τους "στοχους" μου δεν εχω πετυχει ως τωρα.. Συντροφο εχω (και δε το αλλαζω), η οικογενεια μου με πρηζει μια χαρα με τα καθιερωμενα εβδομαδιαια τηλεφωνα (τουλαχιστον δε με παιρνουν 3 φορες τη μερα, κατι ειναι και αυτο, ευτυχως το ξεκοπσα νωρις) και οσο για παρεες, ε ντάξει δε θα τις ελεγες και πολλές, αλλά σιγουρα εχω παραπανω απ οσες ηθελα ή ονειρευομουν καν να εχω..! επομενως τι? ολα μου πηγανε σκατα?

δε ξερω ισως στην πορεια, χωρις καν να καταλαβω πώς, βρεθηκα να μην μισω τοσο τον υπολοιπο κοσμο, και να μην εχω θεμα να ερωτευτω και να αφεθω. και ξυπναω λοιπον ενα πρωι (βασικα νταξει βραδυ εκανα την συνειδητοποιηση, αλλά ποιητικη αδεία) και συνειδητοποιω οτι μονο μονη μου δεν ειμαι! και ως κλασικη ανωμαλη, επαθα ενα σοκ, και μια απο τις αρχικες μου σκεπσεις ηταν να τα παρατησω ολα και να σηκωθω να φυγω. κοιταζοντας ομως λιγο πιο βαθια, διαπιστωσα οτι δε θελω να διωξω κανεναν απο τον κοσμο γυρω μου.. ισα ισα υπαρχουν ατομα που και να με πρηξεις δεν αλλαζω με τιποτα! αρχισα να σκεφτομαι μηπως τελικα δεν ειναι κακο να μην εισαι μονος σου, και ακομη περισσοτερο πως η μοναχικοτητα δε θα με κανει χαρουμενη. ισως σε καποιους αυτα φαινονται αυτονοητα, αλλά οχι δεν ειναι :Ρ ειναι βημα για μενα, εναν αποκληρο, να παραδεχομαι πως ο κοσμος οχι απλα δεν ειναι κακος, αλλά και οτι μπορει να ειναι ομορφος, αλλά και οτι μπορει να ειναι πηγη ευτυχιας. και ετσι ξαφνικα συνειδητοποιησα πως σιγα σιγα οι προτεραιοτητες μου εχουν αλλαξει. χρειαζομαι τον κοσμο, και ειμαι κ γω μερος του. ειναι συναρπαστικο να αντιλαμβανεσαι στα αληθεια το νοημα ολης αυτης της αλλαγης μου, προσωπικα με κανει να ανατριχιαζω. και να φοβαμαι λιγακι, αλλά αυτη τη στιγμη ξερω πως για να ειμαι χαρουμενη θελω γυρω μου και αλλους Homo sapiens.Να με αγγιζουν και να τους αγγιζω, οχι μονο πνευματικα ή πσυχολογικα, αλλά και σωματικα. ειδικα τα δυο τελευταια δεν ειναι επισης αυτονοητα :Ρ αφηνω πραγματικα ελαχιστους ανθρωπους να με πλησιασουν ετσι, κυριως στο σωματικο επιπεδο. και δεν αναφερομαι σε ερωτικα σωματικο επιπεδο, αλλά ακομη και στις απλες αγκαλιες ή τα αγγιγματα στον ωμο.. παλια αγκαλιες εκανα με την αδερφη μου μονο, και τωρα κανω με 5 ατομα..!!

πολλες φορες, βιαζομαστε να "ειμαστε σιγουροι"¨για το ποιοι ειμαστε και τι θελουμε. δινομαστε τοσο απολυτα στις αποφασεις μας αυτες, που δεν αλλαζουμε μετα δρομο, επιμενουμε να υπηρετουμε σκοπους που δε μας εξυπηρετουν πλεον. ποτέ παντως δεν ειναι αργα να πατησουμε φρενο στην πορεια μας και απλα να στριπσουμε το τιμονι προς ενα δρομο που μας ταιριαζει καλυτερα. στο κατω κατω δεν εχουμε υπογραπσει κανενα συμβολαιο περα απο ενα και βασικο: να κανουμε τον εαυτο μας ευτυχισμενο.