κοιταζα λοιπον το τετραδιο μου το παλιο (οι καλοι φιλοι το γνωριζουν και ως τετραδιο της αναρχιας), και επεσα πανω σε αυτο το σχεδιακι.ημερονημηια τριτη 9 φεβρουαριου 2010, πεμπτη ωρα, αγγλικα. εμ εσβησα τα γυρω γυρω γραμματα εκτος απο τη λεξη πανω στο κεφαλι της σκιας, γιατι αν την εσβηνα θα χανοταν το κεφαλι της ολοκληρο, και το ανεβαζω.οι σκεπσεις που ακολουθουν, δεν εγιναν οπωσδηποτε ολες τοτε, καποιες νωριτερα, καποιες αργοτερα, καποιες τωρα..σκεφτηκα οτι ισως ενδιαφερουν καποιον..
ο καθενας μας συχνα καλειται να ριξει εναν τοιχο. για τον καθενα ειναι κατι διαφορετικο καθε φορα, αλλα ειναι σιγουρο οτι σε ολους θα τυχει. το αλλο σιγουρο ειναι οτι ειναι πολυ δυσκολο να ριξεις ενα τοιχο.. αν το προσπαθησεις το πιο πιθανο ειναι να μην τα καταφερεις, ή αν τα καταφερεις, να μην εισαι οπως ησουν. οποτε τι κανεις? υπαρχει παντα κ η δυνατοτητα να σκαρφαλωσεις και να περασεις απο πανω του. κι αν δεν εχει πατηματα? μπορεις ισως να βρεις καποιον να σου απλωσει το χερι, να πατησεις πανω και να τα καταφερεις. κι αν παλι ομως δεν τα πολυκαταφερνεις με τους ανθρωπους (χμ δεν ξερω για σας αλλα εμενα δεν ειναι και το καλυτερο μου) τοτε μπορεις παντα να προσπαθησεις να περασεις απο μεσα τους..
τωρα ειτε αυτος ο τοιχος ειναι οι πανελληνιες ειτε καποιο προσωπικο προβλημα, αν εχεις ανοιχτο μυαλο, κανεις ονειρα και αγαπας (βλεπε σκιτσο), νομιζω περνας μεσα. κι αν μαλιστα ονειρευσαι σαν τα ονειρα σου να ηταν αληθεια, και αγαπας με ολη σου τη δυναμη το καθε τι, οχι απλα περνας μεσα απο τον τοιχο, αλλα αφηνεις σε αυτον και το δικο σου σημαδι. μια τρυπα. και πού ξερεις? αν ολο και περισσοτεροι περασουν μεσα απο αυτη οταν βρεθουν μπροστα απο τον ιδιο τοιχο, μπορει να μεγαλωσει τοσο, που στο τελος να γινει μεγαλυτερη κ απο τον τοιχο τον ιδιο και να τον γκρεμισει..! το θεμα ειναι να μη γινεις κομματι του τοιχου. γιατι οι τοιχοι δεν τελειωνουνε ποτε..
