diary of a traveler

Τα ταξιδια για να δω φιλους δεν ειναι κατι που συνηθιζω. Τα ταξιδια για να γιορτασω ενα γεγονος ουτε. και ομως αυτοι οι δυο λογοι συνδυαστηκαν υπεροχα για ενα απιστευτο τριημερο! συναντησα κοσμο που ηθελα, γνωρισα καινουριο κοσμο που συμπαθησα, εδιωξα απο πανω μου αρκετες προκαταληπσεις, αγορασα εεεεενα σωρο βιβλια σε καλη τιμη, δοκιμασα καινουρια φαγητα (αυτη η κοτοπιτα θα μεινει στην ιστορια), χαλαρωσα για 3 ημερες.. :)

στιγμες απο αυτο το ταξιδι θα τις θυμαμαι παντα! το χαμογελο (επιτελους) μιας φιλης που χα καιρο να δω, τις συζητησεις μια η ωρα το πρωι στην πλατεια των Εξαρχειων διπλα απο τα ταξι περι σεξ πλατυελμινθων, την υπεροχη αφιερωση που με εκανε να ανατριχιασω στο βιβλιο εκεινο στο Μοναστηρακι ("στο φιλο και συντροφο Αγγελο χρονια πολλα. ευχομαι πολλα πολλα πολλα πολλα οδοφραγματα! με πολλη αγαπη, Μητσος" , αληθεια γιατι το δωσαν αυτο το βιβλιο για πουλημα?), την κοτοπιτα της Αθηνάς, το οτι ειδα τον ιδιο αγνωστο περαστικο 2 φορες μεσα σε 2 μερες και μαλιστα στην Αθήνα.. το μισαωρο που η μπυραρια επαιξε το σιντι που της δωσαμε, και ακουστηκε πρωτη φορα λαιβ σε μαγαζι η δουλεια ενος καινουριου συγκροτηματος (πσαξτε στο ιντερνετ glorious beggars!  συντοπιτες, και ενας απο αυτους αναγνωστης και του βλογ!) ηταν πολυ ομορφο και αυτο! 3 μερες σε μια Αθήνα που δεν ειχα ξαναδει και που για πρωτη φορα μου αρεσε..

αυτο το ταξιδι μου λειπει ηδη.. με γεμισε τοση χαρα, και τωρα με γεμιζει τοση μελαγχολια..

Εντυ, Ιουλια, Αναστασια, Αθηνά, Βλαση, Πετρο, Περικλη ανυπομονω να τα ξαναπουμε! :)

το καλοκαιρακι, στην ακρογιαλια

-Άλλαξέ τον τον ηλιθιο το σταθμο επιτελους..! μας ζαλησε με τα σκυλαδικα πρωινιατικα..!

-καλααα..

-Μα, αν είναι δυνατον, στα κλαρινα πεσαμε? Κλειστο το ρημαδι..

Η σκηνη γνωστη. Καλοκαιρι, τα σχολεια τελειωσαν, και η οικογενεια πηγαινει στην παραλια λιγο εξω από την πολη να ξεσκασει και να δροσιστει. Η μερα ξεκινα θαυμασια, όταν αποφασιζουμε στη διαδρομη ν ανοιξουμε ραδιοφωνο, με αποτελεσμα τα ακουσματα που μολις περιεγραπσα.. δε ξερω για σας, στο δικο μας ραδιοφωνο παντα ετσι συμβαινει! Στο τελος ή το κλεινουμε ή δεν μπορει ο καημενος ο αοιδος να ακουστει από τη διαφωνια μας για το αν πρεπει να αλλαξουμε σταθμο ή να βαλουμε CD.

Με τα πολλά, φτανουμε και στην παραλια! Εκει, κλασσικα, ολες οι καλες θεσεις είναι πιασμενες. Ε βεβαια! Πού θα προτιμησει να κατσει ο κοσμος, κατω από τον πλατανο ή διπλα στο βρακακι, εεεε βαρκακι του κυρ-Μητσου? (κάθε καλοκαιρι κανουμε αυτό το παιχνιδι λεξης με τα αδερφια μου, ξερω είναι χαζο, αλλά είναι εθιμο!) φυσικα όλα αυτά θα μπορουσαν να ειχαν αποφευχθει αν πολύ απλα ειχαμε φυγει από το σπιτι ένα τεταρτο νωριτερα.. αλλά όχι! ΠΡΕΠΕΙ παντα καποιος να μη βρισκει το μαγιο του, να χει λερωσει το ρουχο που θα βαζε από πανω, να του χαλανε οι παντοφλες, ή να αποφασιζει τελευταια στιγμη να ερθει ενώ οοοολοι οι υπολοιποι είναι ετοιμοι και να μην εχει κανει και αποτριχωση οποτε να αργει επιπλεον! Τελοσπαντων.. επειδη στην οικογενεια μας νιωθουμε πολύ επιστημονες, προσπαθησαμε να σκεφτουμε με τους νομους της φυσικης που θα κατσουμε αναλογα με το που υπηρχε προοπτικη να σχηματιστει σκια την ωρα που θα ακολουθουσε, και αφου καναμε περηφανο το νευτωνα και το γαλιλαιο με τις γνωσεις μας, στρωσαμε πσαθες και καθισαμε να απολαυσουμε την χαλαρωση που συνεπαγεται η παραλια..

Κλασικες σκηνες θα μπορουσαν να είναι πιτσιρικια που τσιριζουν, πιτσιρικια που πνιγονται, πιτσιρικια που τσιριζουν, πιτσιρικια που θελουν να κατουρησουν, το κανουν μεσα στη θαλασσα και μετα το δηλωνουν με περηφανια δυνατα στους γονεις τους και δειχνουν και το σημειο, μισο μετρο δεξια από οπου κολυμπουσες, πιτσιρικια με μπαλες, πιτσιρικια που τσιριζουν, πιτσιρικια με ρακετες, πιτσιρικια με κουβαδακια, πιτσιρικια που τσιριζουν, πιτσιρικια καλυμμενα με αμμο, πιτσιρικια ξεβρακωτα, πιτσιρικια που τσιριζουν, πιτσιρικια με σκυλια, πιτσιρικια που τσιριζουν με σκυλια που γαβγιζουν.. αλλά σημερα πηγαμε πρωι στην παραλια με αποτελεσμα να τα γλιτωσουμε όλα αυτά ευτυχως! η παραλια ειχε μονο μεσηλικους και γερους. Χαμογελο ανακουφισης χαρακτηκε στα χειλη μου..! (όπως ισως υποπσιαστηκατε δεν πολυσυμπαθω τα πιτσιρικια, ιδιως στην παραλια, και ιδιως οσα κανουν τα παραπανω, οπουδηποτε)

Ξαπλωσα αναπαυτικα στην πσαθα μου και ξεκινησα να διαβαζω το βιβλιο που ειχα παρει μαζι μου. Προσπαθουσα να διαβασω για τη βιολογια και πώς εξηγει τον κοσμο, προσπαθουσα να κατανοησω τι σκατα εννοουσε ο συγγραφεας, δε μπορουσα να συγκεντρωθω.. Ένα αντιπροσωπος της ταξης των Διπτερων (υπερταξη Ολομεταβολα, ανθυπομοταξια Νεοπτερα, υφομοταξια Πτερυγωτα, ομοταξια Εντομα, υποφυλο Εξαποδα, φυλο Αρθροποδα, κατηγορια Εκδυσοζωα των Πρωτοστομιων Μεταζωων) ή αλλιως μια μυγα στρογγυλοκαθισε πανω στο βιβλιο μου και με διεκοπσε, και τοτε συνειδητοποιησα 3 πραγματα. Α) με εχει καπσει η σχολη, που αντι για μυγα σκεφτηκα ολο το παραπανω μακρυναρι Β) παρ’ολο που ξερω το παραπανω μακρυναρι κοπηκα στο ρημαδομαθημα και ισως επρεπε να το διαβαζω τωρα αντι να καθομαι στην παραλια Γ) αυτό που δε με αφηνε πρακτικα να συγκεντρωθω ηταν οι διπλανοι μας..!

Και ερχομαι στους διπλανους. 2 ζευγαρια 45-50 χρονων. Συγκεκριμενα ενοχληση μου προκαλουσε η μια γυναικα, με βαμμενο ξανθο μαλλι και λεοπαρδαλε μαγιο (ειδος Homo sapiens, χμμ δε ξερω το παρακατω μακρυναρι είναι στη ζωολογια ΙΙΙ που ακολουθει, αλλά σιγουρα είναι θηλαστικο, χορδωτο, δευτεροστομιο) που φλυαρουσε για τα παιδια της.

-ααααχ μια δουλεια τα βαζεις να κανουν δε μπορουν, ουτε μακαρονια να βρασουν, ουτε το κρεβατι τους να στρωσουν.. τις προαλλες τα αφησα μονα τους 3 ωρες και νομισα πως ριξαν ατομικη βομβα στο σπιτι, παει θα γινει φοιτητης σε δυο χρονια ο Δημητρακης, το βλεπω εγω, θα είναι ο Δημητρακης μου, τα ποντικακια και τα σκουληκακια σπιτι, πού να τον αφησω, δε νογαει να κανει τιποτα μονος του!

-αχ καλε τι να πεις, συμπληρωνει η άλλη γυναικα (ξανθο μαλλι, τιρκουαζ μαγιο και τσιγαρο στο στομα), τα ιδια χαλια και ο δικος μου..μα καλα δε κανουν καμια δουλεια, θα πεθανουν αμα μεινουν μονα τους, κλπ κλπ

Πιστεπστε με δεν μπορω να αναπαραγω ολο τον διαλογο είναι εμετικος, πραγματικα δε θελω να ξερω τι συζητανε η μαμα μου με τις φιλες της.. Τελοσπαντων στη διαρκεια της συζητησης αυτή με το λεοπαρδαλε εξομολογηθηκε στην άλλη ότι δεν ξερουν τα παιδια να κανουν τις δουλειες γιατι τους τα χει όλα ετοιμα και γιατι δεν τους εχει δειξει πώς να τα κανουν, οποτε χαρηκα πως συνειδητοποιει το λαθος της και μετανοει, αλλά βιαστηκε να συμπληρωσει ότι για αυτό είναι αχαριστα, οποτε σκεφτηκα ότι καλα της κανουν και την παιδευουν..

Η ωρα ειχε περασει, και εγω ειχα διαβασει μια σελιδα με το ζορι, αρχισα να ευχομαι να υπηρχαν πιτσιρικια στην παραλια, πιτσιρικια παντου.. πιτσιρικια να πατανε αχινους και να παιδευουν τις μαναδες τους να τους βγαλουν τα αγκαθια, πιτσιρικια που παιζοντας τραβανε το μαγιο της μαμας τους και την ξεβρακωνουν, πιτσιρικια που ενώ παιρνουν φορα να πεταξουν την πετρα μακρια μεσα στη θαλασσα τους ξεφευγει η πετρα και πεφτει πανω στη μαμα τους, πιτσιρικια που η μαμα τους τα μπουκωνει φαι μετα το μπανιο και ξερνανε πανω της, πιτσιρικια που ο ανεμος τους παρασερνει την μπαλα στα βαθια και στελνουν τη μανα τους να κολυμπησει μεχρι εκει να τη φτασει, πιτσιρικια που φωναζουν τη μανα τους κάθε 5 δευτερολεπτα να κοιταξει τι καταπληκτικα που κολυμπανε μην αφηνοντας τη να κουτσομπολεπσει, και ένα σωρο άλλα υπεροχα πιτσιρικια.. αλλά δεν υπηρχε κανενα. Δυστυχως.

-Δηλαδη το DNA δεν είναι μονο όπως το περιεγραπσαν οι Watson και Krick?

Ηταν ο πατερας μου που με ρωτησε, ειχε δανειστει κ αυτος ένα από τα βιβλια μου και διαβαζε.

-εε ναι!, βιαστηκα να απαντησω, απανταει και σε άλλες μορφες αναλογα με τις συνθηκες.

Και εκει ενώ του εξηγουσα, ο θορυβος από τα διπλανα ζευγαρια μειωνοταν. Και οσο πιο πολύ πορωνομουν, τοσο πιο πολύ μειωνοταν..! ωσπου στο τελος, από τις 5 παρεες εκει γυρω, ακουγομουν μονο εγω..

-καταλαβες?

-ναι, ευχαριστω πολύ!

Χαμογελασα και ενιωθα τα ματια μου να λαμπουν.

-ε εγω παω να βουτηξω..

Ηταν η φωνη της γυναικας με το λεοπαρδαλε..! ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!

Σαν ηχω στις σκεπσεις μου, ακουω τον πατερα μου να μου πσηθυριζει:

-επιτελους εφυγε.. να σαι καλα, το DNA την εδιωξε..!

Βυθιστηκαμε κ οι δυο στα βιβλια μας με χαμογελο, και την ανακουφιση του happy end..

Υ/Γ: ετσι περασα σημερα το πρωινο μου.. καλο καλοκαιρι σε ολους!

κανουμε και καμια ανανεωση ρεεε..!!!

Με πολύ κοπο και πονο, εσυρα τα βηματα μου ως το πισι για να το ποστ τουτο.. αιτια της «περιπετειας» καποιοι ανεγκεφαλοι που δεν ανανεωνουν τις σελιδες τους στο ιντερνετ! Αλλα ας τα παρω με τη σειρα..

Ξυπνησα το πρωι χαρουμενη, τεντωσα τα χερια μου και αποφασισα αντι για καφε να παω για πσωνια σημερα! Ανοιξα λοιπον τα ματια μου και σηκωθηκα να ετοιμαστω! Εκανα μπανιο, ισιωσα και τα μαλλια μου (καλα ισια είναι αλλα καμια φορα λεω να συμπεριφερθω σαν κοριτσι..) και ξεκινησαμε με τη φιλη μου να παμε! Το μαγαζι που θελαμε είναι στην άλλη ακρη της πολης, βασικα εκτος πολης , οποτε πηγαμε με το αστικο! Ειχα φροντισει να πσαξω στο ιντερνετ τα δρομολογια και τα ειχα κανονισει όλα στο μυαλο μου!

Φτανουμε λοιπον, κατεβαινουμε ολο χαρα, φλυαρώντας (ναι ημουν ΠΟΛΥ κοριτσι σμρ..) χαζευουμε στο μαγαζι, το γυρναμε ΟΛΟ από τα γυναικεια ως τα παιδικα, γεμιζουμε τα χερια μας με κρεμαστρες, δοκιμαζουμε (ποπο δε με αναγνωριζω!) κτλ κτλ πληρωνουμε και παμε στη σταση παλι! Συμφωνα με το σαιτ, σε 5 αντε 10 λεπτακια το αστικο θα περνουσε! Περιμεναμε.. περασαν 5 λεπτα, αφαντο.. περασαν 10.. αφαντο.. περασαν 15, τπτ! Περασαν 25 λεπτα και η φιλη μου εχασε την υπομονη της: προφανως τα δρομολογια ειχαν αλλαξει!!! Φυσικα ποιος ο λογος να ενημερωθει η ιστοσελιδα?? Ας παμε με τα ποδια, προτεινει. Εισαι τρελη?, φωναζω εγω, θα μας παρει αιωνες! Είναι μεσημερι, πειναω, διπσαω, ας περιμενουμε λιγο, λογικα θα ερθει ένα σε κανα 10 λεπτο! Η φιλη μου επεμενε, το αστικο θα ερθει σε άλλη μιση ωρα..παμε με τα ποδια! Αφου η ιδια ιστορια ειπωθηκε αλλα πεντε λεπτα αποφασισουμε να περπατησουμε ως την επομενη σταση.. φτανουμε, βρισκουμε μια κυρια, και συμφωνα με τα λεγομενα μας, επρεπε να περιμενουμε άλλο ένα τεταρτο ορθιες ωσπου να ερθει! Ε δε παει να χεστει λεμε, θα περπατησουμε ως την επομενη σταση..

Και ξεκιναμε..μισο λεπτο μετα, βλεπουμε το αστικο να απομακρυνεται στα βαθη του οριζοντα, και κοκαλωνουμε.. ας κανουμε γυμναστικη!, λεμε. Ξεκιναμε μες στον ηλιο, σε ένα δρομο με μισο πεζοδρομιο, το υπολοιπο μισο καλυμμενο με βατα (ο ναι αυτά με τα αγκαθια!) και τον αερα να μας αναστατωνει τα μαλλια..! (ο ναι παντα όταν τα ισιωνω φυσαει..) μετα από ένα τεταρτο περπατηματος, αρχιζει η πσιχαλα..και οι βρισιες για το αστικο! Ευτυχως ένα σουπερμαρκετ ηταν κοντα, μπηκαμε και πσωνισαμε ΝΕΡΟ και μπισκοτα λογω πεινας και τρελης διπσας, την οποια ειχα εδώ και μια ωρα.. ομπρελες δεν ειχε! Βγαινοντας, η βροχη ειχε σταματησει! Και ακαθεκτες συνεχισαμε..! κλασικα, με το που βγηκαμε ειδαμε και άλλο αστικο να περνα, αλλα δε θα επεκταθω άλλο σε αυτό.. 20 λεπτα μετα, φτασαμε στην αρχη της πολης! Ναιιι!

Εδώ, η ζεστη ηταν χειροτερη.. και μετα από 1 ωρα και κατι πσωνια, μιση ωρα αναμονης, και μιση ωρα περπατηματος ειχαμε αρχισει να κουραζομαστε.. μην ξεχασω και ένα χρονο χωρις ασκηση λογω πανελληνιων, ε το περπατημα μας εγινε καπως αργο.. η ζεστη καθως περνουσαμε την πολη γινοταν ολο και μεγαλυτερη.. αγορασαμε και άλλο νερο.. 20 λεπτα μας πηρε να κανουμε διαδρομη 10 λεπτων υπο κανονικες συνθηκες! Ειμασταν πλεον πολύ κοντα στο σπιτι, ένα τεταρτο υπο γρηγορο βηματισμο.. και ναι μας πηρε μιση ωρα..! γυρισα σπιτι πτωμα..

Και τι υποδοχη ειχα?? Εχαμε για φαϊ κουκια..!!! μα κουκια???

Αυτή ηταν η μερα μου ως τωρα.. ναι κλασικα εχει ερθει το καλοκαιρι, δεν εχω τι να κανω και ότι χαζομαρα μου συμβαινει είναι υποπσηφια για ποστ.. :Ρ τεσπα τωρα όλα θα φτιαξουν ελπιζω! Παω βολτιτσα, παραλια ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ, με ένα τεραστιο παγωτο, ΧΩΡΙΣ ΑΣΤΙΚΟ, να κοιταω το ηλιοβασιλεμα και ο αερας να μου παιρνει τα μαλλια.. το αξιζω νομιζω!

Αντε καληνυχτες, τα ξαναλεμε..!

(ωρε 600 λεξεις.. ε ρε πανελληνιες.. μεχρι και το ποσο θα γραφουμε το ρυθμισαμε στις απαιτησεις των εξετασεων.. ακριβως τοσες ζητανε εκθεση!!)

Κεφαλονια: νερο και πετρα

οι 2 αυτες λεξεις φτανουν για να την περιγραπσουν. ολα σ αυτη ειναι ενας συνδυασμος των 2, ή το καθενα ξεχωριστα.

στις παραλιες κυριαρχει το νερο, κ η πετρα ομως εχει δυναμικη παρουσια. βραχοι ξεπροβαλλουν μεσα απ τα διαυγη γαλαζοπρασινα νερα, κανοντας το τοπιο μαγευτικο και προσκαλωντας σε να κολυμπησεις. τα βοτσαλα ειναι κατασπρα. η αμμος, κ αυτη ασπρη. εκτος απο μια παραλια που ειναι κοκκινη. αμμος ισον μια νεα μορφη αυτου που καποτε ηταν βραχος-πετρα, μια μορφη που ηρθε απ το ζευγαρωμα του με το νερο.

υπαρχει ομως και βουνο, ο Αινος. εδω η πετρα ειναι ο βασιλιας. σεισμοι εχουν κοπσει τα βραχια, σχηματιζοντας αποτομες πλαγιες.

τελος, τα σπηλαια. χιλιαδες χρονων χρειαστηκαν για να σχηματιστουν σταλαγμιτες και σταλακτιτες, τα πανεμορφα αυτα παιδια του νερου και της πετρας. κ οταν δε το σπηλαιο εχει και λιμνη, το αποτελεσμα ειναι θεαματικοτατο.

Κεφαλονια, ιστοριες νερου και πετρας, επομενως.

καλοκαιρι :)

αυτο το σαββατοκυριακο ημουν η νοικοκυρα του σπιτιου! δλδ οκ ολα τα εκανα.. γενικη καθαριοτητα. παει η μεση μου! φορεσα και μια ποδιά με κατι χριστουγεννιατικα πανω, και αρχισα να σκουπιζω, να σφουγγαριζω, να ξεσκονιζω, να στρωνω, να πλενω πιατια, μαχαιρια και ταψια, γεμισα νερα το πατωμα, κοπηκα κιολας και μαλιστα στην παλαμη, περιεργο που δεν χτυπησα τιποτα αλλο, και τωρα το σπιτι λαμπει κ εγω εχω τα χαλια μου. η βλακεια με το καθαρισμα ειναι οτι σου βγαινει η πιστη να τα κανεις ολα, και αμεσως μετα ερχεται καποιος και στα λερωνει.. βεβαια αυτο θα αργησει εδω, γιατι παμε διακοπες. και παλι ομως, εχω καθαρο σπιτι και δεν μπορω να καθομαι (ορθια στις μυτες σε μια μερια μη λερωσω τιποτα) να το βλεπω και να το καμαρωνω.. η μονη μου ελπιδα να εχει αυτο το καθαρισμα κατι θετικο, ειναι μολις το δουν οι γονεις μου να μου πουν "α! τι τελειο! παρε λεφτα να πσωνισεις οτι θελεις, ακομη και αν ειναι βιβλιο και οχι φορεμα, και μην ξανακαθαρισεις ολο το καλοκαιρι! σου αξιζει ξεκουραση!" και μετα να με αφησουν να βγω βολτα ως τις τεσσερις το βραδυ! εμ ναι. αυτο ειναι το κακο οταν ονειρευεσαι πολλα. μετα το σκετο μπραβο σου κακοφαινεται.. κι αν δε στο πουν ουτε αυτο, απορουν γιατι τους κρατας μουτρα μια βδομαδα...

Σε λιγο λοιπον θα παρω το ΚΤΕΛ να ανεβω στο χωριο. αυτο ειναι κατι που μπορεις να το μισησεις ή να το λατρεπσεις. Το λατρευεις οταν πισω σου καθονται 2 γιαγιαδες και μιλανε για οοοολο το χωριο, και μαθαινεις οτι η μικρη κορη του μπακαλη εμεινε εγκυος, οτι ο αδερφος του Κιτσου εχασε τα προβατα του Κιτσου και θα πανε στα δικαστηρια, οτι ο Μητσος ξενοκοιμαται κ το ξερουν ολοι εκτος απο τη Μητσαινα, οτι ο παπας χωρισε αφησε την παπαδια και τα 7 παιδια τους για να μεινει με τον ψαλτη, και γενικα ακους τα παντα. Το μισεις οταν ο διπλανος σου τυχαινει να ειναι κτηνοτροφος-παραγωγος γαλακτος τυριων γιαουρτιων, και αποφασιζει την μερα που θες να ταξιδεπσεις εσυ, να μεταφερει 50 κιλα τυρι και να βρομαει ολο το λεοφωρειο, ενω ταυτοχρονα ακους ενα σκασμενο μωρο να κλαιει να κλαιει να κλαει και να ξεχναει να σταματησει, αλλα να ευχεσαι να συνεχισει το κλαμα γιατι αναμεσα σε αυτο και τις μουσικες επιλογες του οδηγου, το "ντερτια fm", προτιμας σαφως και κατηγορηματικα το κλαμα του μωρου μαζι με τσιριδες. Ή μπορεις καλλιστα να τα αγνοησεις ολα αυτα, να μη το λατρεπσεις ουτε να το μισησεις, απλα να περασεις την ωρα σου απαραιτητως με τα ακουστικα στα αυτια με την ενταση στο τερμα (οχι τιποτα αλλο αλλα βαριεσαι να ακους για το βαγγελη που του διερρηξαν το σπιτι και το μονο που του αφησαν ειναι τα σωβρακα, και μαλιστα τα τρυπια, τα τριδυμα τριχρονα που γκρινιαζουν συγχρονισμενα "θελω γλυφειτζουριιιιιι", και το ρεφρεν "ελα στην αυλη μου, το λεει και το πουλι μου") διαβαζοντας κατι αγαπημενο. κατα προτιμηση παιρνεις μαζι το τετραδιο με το σημα της αναρχιας απεξω, ζωγραφιζεις νεκροκεφαλες και δινεις στη γιαγια διπλα σου (που σου εχει σπασει τα νευρα γιατι ολο φυσαει τη μυτη της) να ακουσει λιγο πριν πεθανει black sabbath. Α πολυ μου αρεσει το ΚΤΕΛ!

Ετσι λοιπον φτανω στο χωριο, που ειναι το αγαπημενο μου. Βγαινουν ολοι στις αυλες να δουν ποιος ηρθε, σε ρωτανε "τινους εισ' ισυ?" και απαντας ενα μακρυναρι που περιλαμβανει ολο το σοι σου απο το 1821 και μετα, και χαιρεσαι που τουλαχιστον λες τις λεξεις μισες, γιατι αλλιως παιρνει 1 τεταρτο. ξεφορτωνεις τα πραγματα στο σπιτι αφου πρωτα κινδυνεπσεις να γκρεμοτσακιστεις για να φτασεις ως εκει, και φυσικα το χορταρακι που ακουμπησε το ποδι σου τελικα ηταν τσουκνιδα, και ωπ εκεινο το ζουζουνι δεν ειναι μυγα αλλα σφηκα, ευτυχως εχεις μαζι σου fenistil, γιατι ποτε δε μπορεις να θυμιθεις αν πρεπει να βαλεις οξυ ή βαση. το μεσημερι την αραζεις κατω απο ελατα, και απολαμβανεις τους 25 βαθμους φορωντας το μαγιο σου μονο, γελωντας με αυτους που εμειναν στην πολη και πσηνονται με 43 βαθμους. το βραδυ πας στην πλατεια του χωριου οπου ολοι πλεον, ως και οι κοτες, ξερουν οτι εχεις ερθει, ποσα κιλα εγινες, με τι βαθμο τελειωσες το σχολειο, και εχουν μπει στοιχηματα για το αν θα γινεις γιατρος λογω βαθμολογιας ή δασκαλα λογω φύλου, ενω σου εχουν αποφασισει και ποιον γαμπρο θα παρεις. τρως τα σουβλακια σου και καθεσαι κατω απο τη μουρια μεχρι να ξεπαγιασεις, γιατι πλεον η θερμοκρασια εχει φτασει τους 16 βαθμους και τουρτουριζοντας σαν τρελος ευχεσαι να ειχες θυμηθει να παρεις ενα πουλοβερ και βριζεις τον εαυτο σου γιατι καθε χρονο το ξεχνας. φευγεις λοιπον και χωνεσαι κατω απο 3 κουβερτες και ενα παπλωμα, και ξαφνικα συνειδητοποιεις οτι εχει παει 2 το μεσημερι, οι κουβερτες ειναι στο πατωμα, το παπλωμα κατω απο το κρεβατι και εσυ μες στον ιδρωτα και με αδειο στομαχι. κλεβεις λοιπον αυγα απο το κοτετσι της γιαγιας διπλα, και συκα απο το περιβολι του παππου παραδιπλα και φτιαχνεις ομελετα και για επιδορπιο οσα συκα αντεχεις. οταν περασουν οι 4 μερες, εχεις συνηθισει πλεον να μιλας χωρις φωνηεντα, εχεις παρει ενα σωρο κιλα γιατι ολο σουβλακια και συκα τρως και αποφασιζεις να γυρισεις σπιτι. χαιρετας ολο το χωριο, το οποιο εχει μαζευτει να σε αποχαιρετισει, σου κουνανε το μαντηλι και εσυ μπαινεις στο λεωφορειο, οπου το σκηνικο ειναι το γνωστο.

πισω στην πολη, νοσταλγεις το αυθεντικο που υπηρχε στο χωριο, τους καλοκαγαθους αθωους χωριανους, το παραδοσιακο, το οξυγονο, και φυσικα τον εναστρο ουρανο (ξεχνωντας ολα τα ζουζουνια, τα φιδια, τα κουτσομπολια, το χωματοδρομο, τους μετους που εκανες σε καθε στροφη, τα χμ περιττωματα των κατσικιων στο δρομο κτλ κτλ) και ευχεσαι και του χρονου!

διακοπες...

Επιτελους τα φροντιστηρια τελειωσαν. Αρχιζω το καλοκαιρι μου. Και εχω βαρεθει ηδη.. Και στο πισω μερος του μυαλου μου πιστευω οτι αν δεν αρχισω τωρα διαβασμα δε θα τελειωσω ποτε και δε θα προλαβω με τις επαναληπσεις που εχω.. Χαζεπσα στο πισι, εγραπσα γραμμα, εφαγα, επαιξα με την αδερφη μου, μιλησα στην κολλητη μου που ειναι διακοπες, ξαναφαγα, ξαναδα τηλεοραση, συνεχισα το γραμμα, διαβασα ενα εξωσχολικο, και τωρα βαριεμαιιιιιι.. αρχιζω να μπαινω σε πειρασμο να ασχοληθω με τους μιγαδικους, παρ'ολο που απαγορεπσα στον εαυτο μου να αγγιξει βιβλιο ως την κυριακη τουλαχιστον..

ελπιζω να μη συνεχισει ετσι ως το τελος του καλοκαιριου...