Φυλακές και αποδρασεις!

Καλημέρες!

Αυτη ειναι κατα τη γνωμη μου μια υπεροχη μικρου μηκους ταινια, που αξιζει να δειτε.. αφιερωστε 7 λεπτα πιστευω οτι αξιζει!



Από ποια φυλακη προσπαθειτε εσεις να αποδρασετε?

Προσωπικα απο αυτη που μου δημιουργει ο κακος υπνος, που με κανει να  κοιμαμαι ολη μερα και να μενω ξυπνια ολο το βραδυ, κανοντας με ουσιαστικα να χανω τις μερες μου.. καπως θα το παλεπσουμε κ αυτο ομως. Τουλαχιστον εχω και τις "αποδρασεις" μου! Εχω πεσει με τα μουτρα στο πλεξιμο, και ενω τρωω κυριως τα μουτρα μου την τελευταια περιοδο ακομη και με αυτο, συνεχιζω και επιμενω,  και πού θα μου παει θα μου κατσει και αυτο! α ρε πλεξιμο, μεχρι και την αγωνιστικοτητα και αποφασιστικοτητα μου μου επανεφερες..

Επισης να διαφημισω και εδω το νεο μου βλογ! ασχολειται με το πλεξιμο και με.. το σεξ των ζωων! ω ναι! πειτε ο,τι θελετε οτι αυτα τα 2 ειναι ξεκαρφωτα, στο μυαλο μου ταιριαζουνε γιατι μου αρεσουν τρελα και τα 2! τα σεξοποστ θα τα αναδημοσιευω και εδω, τα πλεκτοποστ τα αφηνω μονο για εκει.. ειμαστε στη wordpress για αλλαγη, και επισης εχω και συνεταιρο! ειμαστε η plex and sex team και θα μας βρειτε στη διευθυνση http://plexandsex.wordpress.com/ ! Εννοειται οτι αυτο το βλογ παραμενει να υπαρχει, δηλαδη και οι 5 με 10 αναρτησεις το χρονο! ναιιιιιιιιι

καλα κουραγια αδερφια

αναζητωντας με (εμενα και τη μελλουσα σχολη μου..)

Ι

Μπροστα απο τον καθρεφτη

Μ’ ενα σκισμενο σφουγγαροπανο

Παλευω

Να καθαρισω τους ατμους

Πισω απ τον καθρεφτη

Να γινω

Μια εικονα

Ποσο θα τριβω ακομη

Ψαχνοντας την αληθεια πισω απ την ομιχλη των ατμων

Δεν ξερω

Με τρυπιο σφουγγαροπανο

Τριβω το σωμα μου

Εξω από μενα

Παλευω

Να καθαρισω τους ατμους

Που μ’ εμποδιζουν

Να φτασω

Μεσα σε μενα

Να γινω

Ένας σωρος χαλικια και χωμα

Στη χουφτα μου

Δεν ξερω

ΙΙ

Το σφουγγαροπανο τρυπησε

Το διελυσαν οι αχτιδες

Του φεγγαριου

Του φεγγαριου

Οι αχτιδες το τρυπησαν

Και το εκαναν κλωστη παραμυθιου

Στο σκοινι μιας μαριονετας

Κουνα

Τα χερια της

Αγκαλιαζει τον εαυτο της

Αγκαλιαζω τον εαυτο μου

Τα χερια μου

Κουνω

Και τριβω με απαλη μανια

Διερευνητικα

Να τρυπησω το δερμα μου

Να φτασω

Μεσα μου

Κι είναι τα χερια μου σπαθια

Με κοφτερες μυτες

Και με τρυπουν

Και χυνω

Ολο μου το αιμα

Το αιμα μου ολο

Χυνεται

Και φτανω

Από μεσα μου

Εξω μου

Φτανω

Ένα αλογο πληγωμενο

Δεν του φτανοουν

Τρια σπασμενα φτερα να πεταξει

(Το ΙΙΙ παραλειπεται ως πολύ προσωπικο)

ΙV

Σβησε το φαναρι

Θα σβησω και γω

Το φως των δαχτυλων μου

Και θα τ’ αφησω ν’αναπαυθουν

Αρκετες πληγες

Ανοιξαν για σημερα

φυγή

σηκωθηκε και ανοιξε το παραθυρο. αφησε μερικες ασθενικες αχτιδες ηλιου να τις χαϊδεψουν το προσωπο και το ξαναεκλεισε. τραβηξε και τις κουρτινες. ξαναξαπλωσε. το μαξιλαρι στην αγκαλια της και το κεφαλι κατω απο το παπλωμα. πρεπει να σηκωθει. με αδυναμα χερια, σηκωνεται παλι οριστικα. ντυνεται. κατεβαινει τις σκαλες, βγαινει στο δρομο, περπατα για τη δουλεια. το κεφαλι σκυφτο. δεξι, αριστερο, δεξι, αριστερο, δεξι, αριστερο.. υστερα απο αρκετες εναλλαγες στο ποδι που εβλεπε εφτασε. τυπικες ψυχρες καλημερες. δεκαωρο σε μια καρεκλα, εκτος απο ενα δεκαπενταλεπτο διαλλειμα. τυπικες ψυχρες συνομιλιες με ολους, πελατες, συναδελφους, διευθυντη. βραδυ. γυρνωντας σπιτι λυνει τα μαλλια. ανακουφισμενα που ελευθερωθηκαν απο τον αυστηρο κοτσο, αφηνουν το αερακι να παιξει μαζι τους. κοιτα ψηλα. αναμεσα σε δυο πολυκατοικιες το φεγγαρι της γνεφει. ανασαινει βαθια, κατι θυμηθηκε, συνεχιζει να περπατα ριχνοντας κλεφτες ματιες στο φεγγαρι. εφτασε. ξαπλωνει. αγκαλια το μαξιλαρι, το κεφαλι κατω απο το παπλωμα.

σε λιγες ωρες ξημερωνει.σηκωνεται και ανοιγει το παραθυρο. αφηνει μερικες ασθενικες αχτιδες ηλιου να τις χαϊδεψουν το προσωπο και το ξανακλεινει. τραβαει και τις κουρτινες. ξαναξαπλωνει. το μαξιλαρι στην αγκαλια της και το κεφαλι κατω απο το παπλωμα. πρεπει να σηκωθει. με αδυναμα χερια, σηκωνεται παλι οριστικα. ντυνεται. κατεβαινει τις σκαλες, βγαινει στο δρομο, περπατα για τη δουλεια. το κεφαλι σκυφτο. δεξι, αριστερο, δεξι, αριστερο, δεξι, αριστερο.. υστερα απο αρκετες εναλλαγες στο ποδι που εβλεπε εφτασε. τυπικες ψυχρες καλημερες. δεκαωρο σε μια καρεκλα, εκτος απο ενα δεκαπενταλεπτο διαλλειμα. τυπικες ψυχρες συνομιλιες με ολους, πελατες, συναδελφους, διευθυντη. βραδυ. γυρνωντας σπιτι λυνει τα μαλλια. ανακουφισμενα που ελευθερωθηκαν απο τον αυστηρο κοτσο, αφηνουν το αερακι να παιξει μαζι τους. κοιτα ψηλα. αναμεσα σε δυο πολυκατοικιες το φεγγαρι της γνεφει. ανασαινει βαθια, κατι θυμηθηκε, συνεχιζει να περπατα ριχνοντας κλεφτες ματιες στο φεγγαρι. εφτασε. ξαπλωνει. αγκαλια το μαξιλαρι, το κεφαλι κατω απο το παπλωμα.

σε λιγες ωρες ξημερωνει, μα οχι ακομη. κι αυτη τρεχει. φοραει ασπρα, και τα ποδια της ειναι υγρα. εχει βρεξει, κι ακομη να στεγνωσει το χορταρι. πισω της ενα γελιο. μπροστα της ενα αλλο. μεσα της ενα τριτο. το φεγγαρι στον ουρανο γελα κι αυτο.

ξημερωσε. ανοιγει τα ματια. κανει να σηκωθει, να ανοιξει το παραθυρο, ισα να τη χαιδεψουν μερικες ασθενικες αχτιδες ηλιου, με σκοπο να το κλεισει μετα, να ξαπλωσει λιγο παλι, κι υστερα να παει στη δουλεια. μα ξανακλεινει τα ματια. "επαναλαμβανομαι θλιβερα. σα δρομολογιο τρενου". εχει καιρο να μιλησει στον εαυτο της. ανοιγει τα ματια. κοιταει το ταβανι. " επαναλαμβανομαι θλιβερα. σα δρομολογιο τρενου". το λεει πλεον δυνατα, να σιγουρευτει οτι το λεει. ακουει τη φωνη της βραχνη. σκονισμενη. σηκωνεται. πηγαινει στον καθρεφτη. κοιταζεται. μια γραμμη στο μετωπο. "γερασα". ντυνεται και πηγαινει στη δουλεια.

σχολασμα. βγαινει στο δρομο. παει να λυσει τα μαλλια. βλεπει το φεγγαρι. της φαινεται πως γελα. του χαμογελα κι αυτη, πρωτη φορα μετα απο χρονια βλεπει γελαστο φεγγαρι. λυνει τα μαλλια. περπατα χωρις να σκεφτεται πού πηγαινει. ακουει ενα γελιο. σηκωνει τα ματια-ειναι το φεγγαρι! σταματα και το κοιτα. ξεσπαει σε γελια. βγαζει τα παπουτσια. τα ποδια της ειναι υγρα, ειχε βρεξει πριν λιγο. κι αρχιζει να τρεχει. και να γελα. τα ποδια της ισα που αγγιζουν το εδαφος. η γραμμη του μετωπου της φευγει. τα μαγουλα στρογγυλευουν και κοκκινιζουν. απλωνει το χερι. πετά! τα μαλλια της παιζουν με τα συννεφα. τα αστερια φκιανουν γυρω απο το λαιμο της αλυσιδα. ο γαλαξιας κεντά το φουστανι της με εκατομμυρια μικρες λαμψεις. κι αυτη παλευει να χαιδεψει το φεγγαρι.