Ι
Μπροστα απο τον καθρεφτη
Μ’ ενα σκισμενο σφουγγαροπανο
Παλευω
Να καθαρισω τους ατμους
Πισω απ τον καθρεφτη
Να γινω
Μια εικονα
Ποσο θα τριβω ακομη
Ψαχνοντας την αληθεια πισω απ την ομιχλη των ατμων
Δεν ξερω
Με τρυπιο σφουγγαροπανο
Τριβω το σωμα μου
Εξω από μενα
Παλευω
Να καθαρισω τους ατμους
Που μ’ εμποδιζουν
Να φτασω
Μεσα σε μενα
Να γινω
Ένας σωρος χαλικια και χωμα
Στη χουφτα μου
Δεν ξερω
ΙΙ
Το σφουγγαροπανο τρυπησε
Το διελυσαν οι αχτιδες
Του φεγγαριου
Του φεγγαριου
Οι αχτιδες το τρυπησαν
Και το εκαναν κλωστη παραμυθιου
Στο σκοινι μιας μαριονετας
Κουνα
Τα χερια της
Αγκαλιαζει τον εαυτο της
Αγκαλιαζω τον εαυτο μου
Τα χερια μου
Κουνω
Και τριβω με απαλη μανια
Διερευνητικα
Να τρυπησω το δερμα μου
Να φτασω
Μεσα μου
Κι είναι τα χερια μου σπαθια
Με κοφτερες μυτες
Και με τρυπουν
Και χυνω
Ολο μου το αιμα
Το αιμα μου ολο
Χυνεται
Και φτανω
Από μεσα μου
Εξω μου
Φτανω
Ένα αλογο πληγωμενο
Δεν του φτανοουν
Τρια σπασμενα φτερα να πεταξει
(Το ΙΙΙ παραλειπεται ως πολύ προσωπικο)
ΙV
Σβησε το φαναρι
Θα σβησω και γω
Το φως των δαχτυλων μου
Και θα τ’ αφησω ν’αναπαυθουν
Αρκετες πληγες
Ανοιξαν για σημερα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου