Καθομουν λοιπον κ προσπαθουσα να κοιμηθω και δε μπορουσα ως συνηθως, και αρχισα να σκεφτομαι τι εχω αφησει μισοτελειωμενο, και ηταν αυτη η ταινια απο χθες! το ιντερνετ μου δεν το λες και τελειο, βασικα ισα που σερνεται, αλλά ωρες ωρες ειναι στις καλες του κ ετσι βλεπω καμια ταινιουλα on line. ε ετσι ξεκινησα και χθες, αλλά εμεινα με το..ποντικι στο χερι, γιατι ενω ειχα δει την πρωτη μια ωρα το ιντερνερτ αποφασισε να με εγκαταλειπσει.. :Ρ παρ ολα αυτα ηθελα να δω το τελος απελπισμενα και ετσι, 10 λεπτα πριν απο τωρα, η ταινια τελειωσε να παιζει. Αμεσως επρεπε να το κανω ποστ, μου αρεσε πολυ πολυ πολυ! πιστεπστε με βλεπω πολλες ταινιες τον τελευταιο καιρο, μου χει ερθει να γραπσω για ελαχιστες ομως στο βλογ, οποτε προσδεθειτε παρακαλω, νομιζω αξιζει να ριξετε την προσοχη σας εδω! :)
Τιτλος: Κοιμησου ησυχα (αγγλικα sleep tight, ισπανικα που ειναι και το πρωτοτυπο mientras duermes)
Ετος: 2011
Σκηνοθετης: Jaume Balagueró
Πρωταγωνιστες: Luis Tosar, Marta Etura, Alberto San Juan, Iris Almeida
Διαρκεια: περιπου 100 λεπτα
Βαθμολογια: 8+/10 (προσωπικη αποπση)
Ξεκιναμε ακουγοντας εναν τυπο που δηλωνει πως το προβλημα του ειναι οτι δε μπορει να ειναι ευτυχισμενος. Πως ξυπναει καθε μερα και δεν εχει κινητρο να ζει. Σκαρφαλωμενο σε μια βεραντα, βλεπουμε εναν σιγουρα 35αρη με δυστυχισμενη φατσα να προβληματιζεται για το αν θα πεσει. Το πλανο ξαφνικα αλλάζει και τον βλεπουμε να ξυπνα διπλα σε μια πανεμορφη γυναικα, και να ετοιμαζεται για τη δουλεια του. Οκ, εχει δουλεια, εχει γυναικα, τι προβλημα εχει? Τον ακολουθουμε λοιπον και βλεπουμε οτι ειναι θυρωρος. Δεν αργουμε να καταλαβουμε οτι κατι παιζει με τη συγκεκριμενη γυναικα, γιατι τωρα την αποκαλει Δεσποινις, οπως επισης και οτι κατι παιζει με ενα μικρο κοριτσακι στο οποιο δινει βιαστικα κατι λεφτα και αυτο για ανταλλαγμα του φτυνει το γραφειο. Στη συνεχεια μην ανησυχειτε, ξεκαθαριζουν ολα.. :)
Ο θυρωρος μας, ονοματι César, ειναι μονιμως δυστυχισμενος. Συμφωνα με τον ιδιο, η μονη πηγη ευτυχιας του ειναι το να κανει τον κοσμο δυστυχισμενο. Στοχος του ειναι ολοι οι κατοικοι της πολυκατοικιας, αλλά κυριως η Clara, η Δεσποινις που λεγαμε προηγουμενως, η οποια ειναι το τελειως αντιθετο απ τον ιδιο: μονιμως μ ενα τεραστιο χαμογελο, η προσωποποιηση της χαρας! Πώς την κανει δυστυχισμενη? οχι με το να μη της δινει εγκαιρα τους λογαριασμους της ΔΕΗ ωστε να της κοπσουν το ρευμα, ουτε πετωντας μπανανοφλουδες στο διαβα της, ουτε λεγοντας της κρυα ανεκδοτα. Τα ορια του César φαινεται να μην υπαρχουν, καθως ειναι διατεθιμενος να κανει τα παντα: συντομα μαθαινουμε οτι τα βραδυα κρυβεται στο διαμερισμα της και την αναισθητοποιει αφου κοιμηθει με χλωροφορμιο. Δηλητηριαζει τις κρεμες της με προϊοντα που της φερνουν αλλεργια, χρησιμοποιει την οδοντοβουρτσα της, σε καποια φαση μεχρι και που γεμιζει το σπιτι της με κυριολεκτικα χιλιαδες κατσαριδες. Δε μενει ομως εκει, καθως της στελνει και ανωμαλα sms στο κινητο και αντιστοιχα γραμματα καθε μερα, χωρις να αποκαλυπτει φυσικα την ταυτοτητα του. Το κοριτσακι του απεναντι κτιριου, γνωριζει πως κατι δεν παει καλα και τον απειλει πως θα μιλησει αν δε της δινει συνεχως χρηματα. Εκει ομως η Clara, απτοητη, χαμογελαει καθε μερα! Οσο αυτη χαμογελαει, τοσο ο César προχωραει στα ακρα, οταν μαλιστα το αγορι της ερχεται να την επισκεφτει τα πραγματα περιπλεκονται ακομη περισσοτερο, και πλεον ευχεσαι ο César να πεθανει. :Ρ Η συνεχεια στις οθονες σας, θα σας καθηλωσει. :)
Η ταινια οπως βλεπετε ηδη εχει πολυ ενδιαφερον σεναριο. Η σκηνοθεσια ειναι επισης παρα πολυ καλη, ειδικα αν σκεφτεις οτι το 95% των σκηνων ειναι μεσα στην πολυκατοικια. Οι ερμηνειες πολυ καλες, εξαιρετικος ο ανωμαλος ο César, εχει και ανωμαλοφατσα που βοηθαει, αλλά ειναι και θεουλης οπως παιζει ο ατιμος! Καθως η ταινια εξελισσεται ωρες ωρες διχαζεσαι γαι τον αν πρεπει ή οχι αν τον συμπαθησεις. Μου αρεσε πολυ και το κοριτσακι. Η κλιμακωση ερχεται σιγα σιγα, και στο τελευταιο μισαωρο παταει κατι γκαζια.. Το τελος χμ, αρχικα οχι δε το μαντευεις, αλλά 2 λεπτα πριν το τελος προσωπικα το καταλαβα, γεγονος ομως που δε μειωσε την αγωνια μου, γιατι το περιμενα και το επαναλαμβανα στον εαυτο μου και οταν τελικα το ειδα, η επιβεβαιωση των σκεπσεων μου μου φερε μια φρικη.. Γενικα την ταινια δε τη λες ταινια τρομου, οποτε οσοι περιμενετε κατι τετοιο ξεχαστε το, δεν εχει ουτε ουρλιαχτα ουτε σπλατεριες. Ειναι θριλερ. Η ιστορια ειναι δοσμενη απλα, το μονο που κανει ειναι να παρακολουθει τη ροη των γεγονοτων. Δε προσπαθει να εξηγησει, ουτε να κρινει τον César. Αυτο ειναι στη διαθεση του θεατη. Να τονισω οτι αυτο το σημειο μου αρεσε παρα πολυ, γιατι ετσι γινεται μια οχι και τοσο βαρια ταινια, που ομως οταν τελειωσει σε κανει να σκεφτεις βαρια. Σου αφηνει τεραστιες πρωτοβουλιες! Νομιζω πως αυτο ειναι εκπληκτικο, δε μου συμβαινει και συχνα προσωπικα. :)
Αλλες πολυ καλες κριτικες-παρουσιασεις ειναι στα παρακατω λινκ (πατηστε πανω στις χρωματιστες λεξεις) σ ενα βλογ γενικα για ταινιες και σ ενα σαιτ ειδικα για ταινιες τρομου. Απο την πρωτη πηρα και λιγα στοιχεια, εφοσον το αναφερω πιστευω δεν εχουμε προβλημα με το συγγραφεα του κειμενου. :) Θα συνιστουσα να τις διαβασετε ομως αφου δειτε την ταινια (πραγμα που σημαινει δειτε τηηηηη). Την ταινια μπορειτε να τη δειτε on-line, πσαξτε τη με τον αγγλικο τιτλο. Οσοι ξερετε καλα ισπανικα και τα εμπιστευεστε ειναι δικη σας επιλογη να το δειτε και χωρις υποτιτλους. Για μας τους υπολοιπους υπαρχει με αγγλικους υποτιτλους η ταινια (πχ πατα εδω), απλα στο συγκεκριμενο μερος που σας παω το βιντεο αργει να φορτωσει, αστε το καμια ωρα να φορτωσει και μετα απολαυστε. Υπαρχει και με ελληνικους υποτιτλους η ταινια, αλλά εκει τουλαχιστον που την ειδα εγω με ελληνικους υποτιτλους ειχε γυρω γυρω διαφημισεις με πορνογραφικο υλικο οποτε δε ποσταρω εδω λινκ, μη δει κανα παιδακι το ποστ κ αντε να δινω εξηγησεις μετα στη μανα του..Νομιζω και με τους αγγλικους υποτιτλους καλα θα τα πατε!
Αυτα οσον αφορα την ταινια στα τυπικα θεματα. Τι μας μενει περα απο αυτα απο την ταινια? Προσωπικα, με το τελος της βρεθηκα παλι μπροστα στο αιωνιο (για μενα και γαι την αθρωποτητα) θεμα της ευτυχιας. Τι ειναι η ευτυχια? Τι η δυστυχια? Μπορουμε στα αλήθεια να ειμαστε ποτέ ευτυχισμενοι? Πρεπει το κυνηγι της ευτυχιας να ειναι ο μοναδικος σκοπος της ζωης μας? Γιατι η ευτυχια ειναι τοσο διαφορετικη για τον καθενα? Δεν υπαρχει τιποτα ιδιο στην ευτυχια του καθενος? Και τι γινεται, ποια ειναι τα ορια, οταν στην ευτυχια μας εμπλεκονται και άλλοι ανθρωποι?
Οι απαντησεις δεν εχουν με σιγουρια βρεθει, και δε ξερουμε αν θα βρεθουν ποτέ. Εκει ειναι βεβαια και η μαγεια.. Το ποστ δεν ειναι για να δωσει απαντησεις, αλλά να θεσει ερωτηματα.
Τι ειναι για σενα η ευτυχια? Ποσο κοντα της μπορεις τελικα να φτασεις?
καλημερα σας.
