Ο Μπέρτολτ Μπρεχτ γεννήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου του 1898 στο Άουγκσμπουργκ. Το 1917 γράφτηκε στην ιατρική σχολή του πανεπιστημίου του Μονάχου, αλλά εγκατέλειψε τις σπουδές του, ξαναγύρισε στο Άουγκσμπουργκ και υπηρέτησε για ένα διάστημα σε στρατιωτικό νοσοκομείο. Οι θεατρικές του αναζητήσεις γνώρισαν πολύ γρήγορα την καταξίωση, με το βραβείο Κλάιστ (1922). Αντικομφορμιστής, ορκισμένος εχθρός του πολέμου και του καπιταλισμού, βρίσκεται ήδη από το 1923 πέμπτος στο μαύρο πίνακα του εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος της Γερμανίας. Όταν οι εθνικοσοσιαλιστές καταλαμβάνουν την εξουσία το 1933, ο Μπρεχτ παίρνει το δρόμο της εξορίας: Ελβετία, Δανία, Φιλανδία, Ρωσία, και τέλος Αμερική, όπου συνεργάζεται στην Καλιφόρνια με τον Τσάρλι Τσάπλιν και τον Τσαρλς Λώτον. Το 1949 εγκαθίσταται οριστικά στο ανατολικό Βερολίνο, όπου και παθαίνει το 1956.
Οι Ιστορίες του κύριου Κόυνερ, άρχισαν να γράφονται το 1953 και τελείωσαν στις αρχές της δεκαετίας του ’50, λίγο πριν από το θάνατο του Μπρεχτ. Είναι μικρά αλλά λαμπρά δείγματα πεζού λόγου, που αποτυπώνουν πυκνά και την κοινωνική κριτική του Μπρεχτ, αλλά και την ηθική του διδαχή. Ο ήρωάς τους είναι πολυσήμαντος: το όνομά του (Keuner) πλησιάζει υπαινικτικά τη λέξη keiner (κανένας), και διεκδικεί σχεδόν τη διαχρονική διάσταση του ομηρικού «ούτις», ενώ όπου συντομογραφείται (κύριος Κ.), γίνεται αντίποδας του ομώνυμου ήρωα της καφκικής Δίκης.
το βιβλιο αυτο το αγορασα με τα πρωτα λεφτα που εβγαλα απο την πρωτη μου δουλεια (κλασσικα σε εστιατοριο το καλοκαιρι) και πραγματικα δεν το μετανιωσα καθολου. μικρες ιστοριουλες γεματες νοημα, αλλες πιο ευκολες, αλλες πιο δυσκολες στην κατανοηση, για πολλα θεματα. μπορει να μην τις καταλαβαινα ολες, ή να διαφωνουσα με καποιες αλλες, αλλα πραγματικα τον ειχα συμπαθησει τον κυριο Κ. αντιγραφω λοιπον αλλη μια ιστοριουλα, που μου ηρθε στο μυαλο καθως θυμηθηκα μια παλια συνομιλια με ενα φιλο. επεται και συνεχεια, καθως πολλες ιστοριες απο κεινο το βιβλιο μου αρεσουν..
το ερωτημα αν υπαρχει θεος
Ρώτησε κάποιος τον κύριο Κ. αν υπάρχει Θεός, και ο κύριος Κ. είπε: «σου συνιστώ να αναλογιστείς αν η απάντηση στο ερώτημα αυτό θα σε κάνει να αλλάξεις συμπεριφορά. Αν δεν πρόκειται να αλλάξεις, τότε το ερώτημα δεν έχει νόημα. Αν πάλι πρόκειται να αλλάξεις, τότε μόνο σε ένα μπορώ να σου φανώ χρήσιμος: να σου πω ότι έχεις ήδη αποφασίσει πως χρειάζεσαι ένα Θεό».
