περι ρατσισμου

ο ρατσισμος, οι ομαδες που τον αντιπροσωπευουν και η δραση μας απεναντι στο φαινομενο ειναι ενα θεμα που με απασχολει ιδιαιτερα τον τελευταιο χρονο. το σκεφτομαι και για ποστ, αλλά ποτέ δεν εκατσα να το γραπσω, ακομη διαμορφωνεται στο μυαλο μου, θελω να βρω τις σωστες λεξεις και εκφρασεις. ωστοσο, οταν δοαβασα το παρακατω κειμενο, ενιωσα αρκετα μεγαλη ταυτιση! δηλαδη σε ενα ποσοστο 90% συμφωνω, οποτε το αναδημοσιευω! με το τελος της εξεταστικης θα απαντησω σε σχόλια που ισως κανετε (δλδ 17 ιουνη και μετα). ισως κανω και κανα εδιτ με δικο μου σχολιασμο.

το κειμενο ειναι του Νικου Δημου.

Μην υποτιμάτε το ρατσισμό μέσα σας

Ο ρατσισμός είναι επικίνδυνος επειδή είναι παγκόσμιος και πανανθρώπινος.
Ο κάθε άνθρωπος γεννιέται ρατσιστής – δηλαδή με τον φόβο του άλλου, του άγνωστου, του διαφορετικού.
Είναι ουτοπική αφέλεια να θεωρούμε ότι άνθρωπος γεννιέται αγνός, αγαθός και αθώος. Αντίθετα κουβαλάει όλα τα αρνητικά του πρωτόγονου: φόβο, μίσος, επιθετικότητα… Την αγάπη θα την μάθει αργότερα, αν την μάθει. (Μερικοί δεν την μαθαίνουν ποτέ. Ή μαθαίνουν μόνο τον δεσμό με τη μάνα και τους δικούς τους).
Γεννιέται ρατσιστής και μεγαλώνει ρατσιστής, διατηρώντας μέσα του τους ίδιους φόβους, την ίδια δυσπιστία – που συχνά τους ενισχύει η οικογένεια και το περιβάλλον.
Και χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια για να απελευθερωθεί, να συνειδητοποιήσει το πρόβλημα, να ξεπεράσει τα εμπόδια, να ανοιχτεί στον άγνωστο και διαφορετικό συνάνθρωπο και να τον πλησιάσει. Μόνο η παιδεία μπορεί να τον βοηθήσει να αποκτήσει αυτογνωσία και αυτοκριτική.
Η προσπάθεια αυτή πρέπει να είναι καθημερινή. Κάθε μέρα οφείλει κανείς να πολεμάει την έμφυτη δυσπιστία και φοβία.
Ποτέ δεν θα μπορέσουμε να ξεπεράσουμε τον ρατσισμό με διακηρύξεις και ευχολόγια. Ούτε με νόμους και διατάξεις. Μερικές φορές μάλιστα οι νόμοι επιτείνουν αυτό που υποτίθεται ότι καταπολεμούν.
Μόνο με παιδεία και εσωτερική άσκηση θα τον ξεπεράσουμε. Με σκέψη και ισχυρή βούληση. Πριν πολεμήσουμε τον ρατσισμό στην κοινωνία, πρέπει να τον νικήσουμε μέσα μας.
Μην υποτιμάτε τον ρατσισμό μέσα σας. Είναι ύπουλος και φωλιάζει ακόμα και στον πιο καλλιεργημένο άνθρωπο. Φοράει πολλές μάσκες και παίζει περίεργους ρόλους. Κρύβεται πίσω από συνηθισμένα στερεότυπα, κοινότοπες προκαταλήψεις και αθώες γενικεύσεις. Οι Έλληνες δεν έγιναν τώρα ρατσιστές επειδή πλημμυρίσαμε με ξένους. Ήταν ανέκαθεν. Σε έρευνα που είχε γίνει τον Μάιο του 1986 σε 6 ευρωπαϊκές χώρες, ήμασταν πρώτοι στις διακρίσεις. Βέβαια όχι εναντίον των Πακιστανών και Αφγανών, που δεν υπήρχαν. Αλλά εναντίον των Ρομά, Εβραίων και Μουσουλμάνων (όπου υπήρχαν). Και σε προχθεσινή έρευνα του Pew Institute, ανάμεσα στους Ευρωπαίους, εμείς ψηφίσαμε τους εαυτούς μας! Ως τους πιο αξιόπιστους (παρόλη την διαφθορά) λιγότερο αλαζόνες και πιο φιλάνθρωπους. Αλλά το να θεωρείς εαυτόν ανώτερο – είναι η βάση του ρατσισμού.
Γι αυτό μία παραίνεση υπάρχει: Παιδεία, αυτοκριτική και συνεχής και άγρυπνη ΕΓΡΗΓΟΡΣΗ!

Ο ρατσισμός είναι επικίνδυνος επειδή είναι παγκόσμιος και πανανθρώπινος. Ο κάθε άνθρωπος γεννιέται ρατσιστής – δηλαδή με τον φόβο του άλλου, του άγνωστου, του διαφορετικού. Πηγή: www.lifo.gr

Ο ρατσισμός είναι επικίνδυνος επειδή είναι παγκόσμιος και πανανθρώπινος. Ο κάθε άνθρωπος γεννιέται ρατσιστής – δηλαδή με τον φόβο του άλλου, του άγνωστου, του διαφορετικού. Είναι ουτοπική αφέλεια να θεωρούμε ότι ο άνθρωπος γεννιέται αγνός, αγαθός και αθώος. Αντίθετα, κουβαλάει όλα τα αρνητικά του πρωτόγονου: φόβο, μίσος, επιθετικότητα... Την αγάπη θα τη μάθει αργότερα, αν τη μάθει. (Μερικοί δεν τη μαθαίνουν ποτέ. Ή μαθαίνουν μόνο τον δεσμό με τη μάνα και τους δικούς τους.) Γεννιέται ρατσιστής και μεγαλώνει ρατσιστής, διατηρώντας μέσα του τους ίδιους φόβους, την ίδια δυσπιστία – που συχνά τους ενισχύει η οικογένεια και το περιβάλλον. Και χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια για να απελευθερωθεί, να συνειδητοποιήσει το πρόβλημα, να ξεπεράσει τα εμπόδια, να ανοιχτεί στον άγνωστο και διαφορετικό συνάνθρωπο και να τον πλησιάσει. Μόνο η παιδεία μπορεί να τον βοηθήσει να αποκτήσει αυτογνωσία και αυτοκριτική. Η προσπάθεια αυτή πρέπει να είναι καθημερινή. Κάθε μέρα οφείλει κανείς να πολεμάει την έμφυτη δυσπιστία και φοβία. Ποτέ δεν θα μπορέσουμε να ξεπεράσουμε τον ρατσισμό με διακηρύξεις κι ευχολόγια. Ούτε με νόμους και διατάξεις. Μερικές φορές, μάλιστα, οι νόμοι επιτείνουν αυτό που υποτίθεται ότι καταπολεμούν. Μόνο με παιδεία και εσωτερική άσκηση θα τον ξεπεράσουμε. Με σκέψη και ισχυρή βούληση. Πριν πολεμήσουμε τον ρατσισμό στην κοινωνία, πρέπει να τον νικήσουμε μέσα μας. Μην υποτιμάτε τον ρατσισμό μέσα σας. Είναι ύπουλος και φωλιάζει ακόμα και στον πιο καλλιεργημένο άνθρωπο. Φοράει πολλές μάσκες και παίζει περίεργους ρόλους. Κρύβεται πίσω από συνηθισμένα στερεότυπα, κοινότοπες προκαταλήψεις και αθώες γενικεύσεις. Οι Έλληνες δεν έγιναν τώρα ρατσιστές επειδή πλημμυρίσαμε με ξένους. Ήταν ανέκαθεν. Σε έρευνα που είχε γίνει τον Μάιο του 1986 σε 6 ευρωπαϊκές χώρες, ήμασταν πρώτοι στις διακρίσεις. Βέβαια, όχι εναντίον των Πακιστανών και Αφγανών, που δεν υπήρχαν. Αλλά εναντίον των Ρομά, Εβραίων και Μουσουλμάνων (όπου υπήρχαν). Και σε προχθεσινή έρευνα του Pew Institute, ανάμεσα στους Ευρωπαίους, εμείς ψηφίσαμε τους εαυτούς μας! Ως τους πιο αξιόπιστους (παρόλη τη διαφθορά), λιγότερο αλαζόνες και πιο φιλάνθρωπους. Αλλά το να θεωρείς εαυτόν ανώτερο – είναι η βάση του ρατσισμού. Γι' αυτό, μία παραίνεση υπάρχει: Παιδεία, αυτοκριτική και συνεχής και άγρυπνη ΕΓΡΗΓΟΡΣΗ! Πηγή: www.lifo.gr

Ο ρατσισμός είναι επικίνδυνος επειδή είναι παγκόσμιος και πανανθρώπινος. Ο κάθε άνθρωπος γεννιέται ρατσιστής – δηλαδή με τον φόβο του άλλου, του άγνωστου, του διαφορετικού. Είναι ουτοπική αφέλεια να θεωρούμε ότι ο άνθρωπος γεννιέται αγνός, αγαθός και αθώος. Αντίθετα, κουβαλάει όλα τα αρνητικά του πρωτόγονου: φόβο, μίσος, επιθετικότητα... Την αγάπη θα τη μάθει αργότερα, αν τη μάθει. (Μερικοί δεν τη μαθαίνουν ποτέ. Ή μαθαίνουν μόνο τον δεσμό με τη μάνα και τους δικούς τους.) Γεννιέται ρατσιστής και μεγαλώνει ρατσιστής, διατηρώντας μέσα του τους ίδιους φόβους, την ίδια δυσπιστία – που συχνά τους ενισχύει η οικογένεια και το περιβάλλον. Και χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια για να απελευθερωθεί, να συνειδητοποιήσει το πρόβλημα, να ξεπεράσει τα εμπόδια, να ανοιχτεί στον άγνωστο και διαφορετικό συνάνθρωπο και να τον πλησιάσει. Μόνο η παιδεία μπορεί να τον βοηθήσει να αποκτήσει αυτογνωσία και αυτοκριτική. Η προσπάθεια αυτή πρέπει να είναι καθημερινή. Κάθε μέρα οφείλει κανείς να πολεμάει την έμφυτη δυσπιστία και φοβία. Ποτέ δεν θα μπορέσουμε να ξεπεράσουμε τον ρατσισμό με διακηρύξεις κι ευχολόγια. Ούτε με νόμους και διατάξεις. Μερικές φορές, μάλιστα, οι νόμοι επιτείνουν αυτό που υποτίθεται ότι καταπολεμούν. Μόνο με παιδεία και εσωτερική άσκηση θα τον ξεπεράσουμε. Με σκέψη και ισχυρή βούληση. Πριν πολεμήσουμε τον ρατσισμό στην κοινωνία, πρέπει να τον νικήσουμε μέσα μας. Μην υποτιμάτε τον ρατσισμό μέσα σας. Είναι ύπουλος και φωλιάζει ακόμα και στον πιο καλλιεργημένο άνθρωπο. Φοράει πολλές μάσκες και παίζει περίεργους ρόλους. Κρύβεται πίσω από συνηθισμένα στερεότυπα, κοινότοπες προκαταλήψεις και αθώες γενικεύσεις. Οι Έλληνες δεν έγιναν τώρα ρατσιστές επειδή πλημμυρίσαμε με ξένους. Ήταν ανέκαθεν. Σε έρευνα που είχε γίνει τον Μάιο του 1986 σε 6 ευρωπαϊκές χώρες, ήμασταν πρώτοι στις διακρίσεις. Βέβαια, όχι εναντίον των Πακιστανών και Αφγανών, που δεν υπήρχαν. Αλλά εναντίον των Ρομά, Εβραίων και Μουσουλμάνων (όπου υπήρχαν). Και σε προχθεσινή έρευνα του Pew Institute, ανάμεσα στους Ευρωπαίους, εμείς ψηφίσαμε τους εαυτούς μας! Ως τους πιο αξιόπιστους (παρόλη τη διαφθορά), λιγότερο αλαζόνες και πιο φιλάνθρωπους. Αλλά το να θεωρείς εαυτόν ανώτερο – είναι η βάση του ρατσισμού. Γι' αυτό, μία παραίνεση υπάρχει: Παιδεία, αυτοκριτική και συνεχής και άγρυπνη ΕΓΡΗΓΟΡΣΗ! Πηγή: www.lifo.gr

Ο ρατσισμός είναι επικίνδυνος επειδή είναι παγκόσμιος και πανανθρώπινος. Ο κάθε άνθρωπος γεννιέται ρατσιστής – δηλαδή με τον φόβο του άλλου, του άγνωστου, του διαφορετικού. Είναι ουτοπική αφέλεια να θεωρούμε ότι ο άνθρωπος γεννιέται αγνός, αγαθός και αθώος. Αντίθετα, κουβαλάει όλα τα αρνητικά του πρωτόγονου: φόβο, μίσος, επιθετικότητα... Την αγάπη θα τη μάθει αργότερα, αν τη μάθει. (Μερικοί δεν τη μαθαίνουν ποτέ. Ή μαθαίνουν μόνο τον δεσμό με τη μάνα και τους δικούς τους.) Γεννιέται ρατσιστής και μεγαλώνει ρατσιστής, διατηρώντας μέσα του τους ίδιους φόβους, την ίδια δυσπιστία – που συχνά τους ενισχύει η οικογένεια και το περιβάλλον. Και χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια για να απελευθερωθεί, να συνειδητοποιήσει το πρόβλημα, να ξεπεράσει τα εμπόδια, να ανοιχτεί στον άγνωστο και διαφορετικό συνάνθρωπο και να τον πλησιάσει. Μόνο η παιδεία μπορεί να τον βοηθήσει να αποκτήσει αυτογνωσία και αυτοκριτική. Η προσπάθεια αυτή πρέπει να είναι καθημερινή. Κάθε μέρα οφείλει κανείς να πολεμάει την έμφυτη δυσπιστία και φοβία. Ποτέ δεν θα μπορέσουμε να ξεπεράσουμε τον ρατσισμό με διακηρύξεις κι ευχολόγια. Ούτε με νόμους και διατάξεις. Μερικές φορές, μάλιστα, οι νόμοι επιτείνουν αυτό που υποτίθεται ότι καταπολεμούν. Μόνο με παιδεία και εσωτερική άσκηση θα τον ξεπεράσουμε. Με σκέψη και ισχυρή βούληση. Πριν πολεμήσουμε τον ρατσισμό στην κοινωνία, πρέπει να τον νικήσουμε μέσα μας. Μην υποτιμάτε τον ρατσισμό μέσα σας. Είναι ύπουλος και φωλιάζει ακόμα και στον πιο καλλιεργημένο άνθρωπο. Φοράει πολλές μάσκες και παίζει περίεργους ρόλους. Κρύβεται πίσω από συνηθισμένα στερεότυπα, κοινότοπες προκαταλήψεις και αθώες γενικεύσεις. Οι Έλληνες δεν έγιναν τώρα ρατσιστές επειδή πλημμυρίσαμε με ξένους. Ήταν ανέκαθεν. Σε έρευνα που είχε γίνει τον Μάιο του 1986 σε 6 ευρωπαϊκές χώρες, ήμασταν πρώτοι στις διακρίσεις. Βέβαια, όχι εναντίον των Πακιστανών και Αφγανών, που δεν υπήρχαν. Αλλά εναντίον των Ρομά, Εβραίων και Μουσουλμάνων (όπου υπήρχαν). Και σε προχθεσινή έρευνα του Pew Institute, ανάμεσα στους Ευρωπαίους, εμείς ψηφίσαμε τους εαυτούς μας! Ως τους πιο αξιόπιστους (παρόλη τη διαφθορά), λιγότερο αλαζόνες και πιο φιλάνθρωπους. Αλλά το να θεωρείς εαυτόν ανώτερο – είναι η βάση του ρατσισμού. Γι' αυτό, μία παραίνεση υπάρχει: Παιδεία, αυτοκριτική και συνεχής και άγρυπνη ΕΓΡΗΓΟΡΣΗ! Πηγή: www.lifo.gr

no other like your mother ή το τραγουδι του milfακια

Πσηφιστε Glorious Beggars ,αν σας αρεσει φυσικα το κομματι (πλακα κανω, και να μη σας αρεσει πσηφιστε το), και βοηθηστε το τραγουδι του αναγνωστη του βλογ Εδδιε να κυκλοφορησει στο CD Bucket Race!

Βαλτε οσα mail εχετε, δεν κανουμε διακρισεις, ουτε ειδοποιηση δε στελνει.

Α και γρηγορα ε..! τελειωνει η προθεσμια! 

Go Beggars! :D

http://www.bucketrace.com/musicplayer.php

οριστε και το τραγουδι για οσους (απαραδεκτο και ανεπιτρεπτο αλλά νταξει σας συγχωρουμε αν πσηφισετε) δεν το ξερουν: 

μοναξιες

Θυμασαι καλη μου Lactiz τα ονειρα και σχεδια που καναμε για το μελλον? Εσυ ηθελες να βρεις την αγαπη και εγω την ανεξαρτησια μου.. Ξερεις, εδωσα τοση ενεργεια στη σκεπση οτι θα περασω πανεπιστημιο και θα μαι επιτελους μονη μου! εντελως μονη μου.. ουτε συντροφος, ουτε οικογενεια, ουτε και πολλες πολλες παρεες. Αστα να πανε ε? κανεναν απο τους "στοχους" μου δεν εχω πετυχει ως τωρα.. Συντροφο εχω (και δε το αλλαζω), η οικογενεια μου με πρηζει μια χαρα με τα καθιερωμενα εβδομαδιαια τηλεφωνα (τουλαχιστον δε με παιρνουν 3 φορες τη μερα, κατι ειναι και αυτο, ευτυχως το ξεκοπσα νωρις) και οσο για παρεες, ε ντάξει δε θα τις ελεγες και πολλές, αλλά σιγουρα εχω παραπανω απ οσες ηθελα ή ονειρευομουν καν να εχω..! επομενως τι? ολα μου πηγανε σκατα?

δε ξερω ισως στην πορεια, χωρις καν να καταλαβω πώς, βρεθηκα να μην μισω τοσο τον υπολοιπο κοσμο, και να μην εχω θεμα να ερωτευτω και να αφεθω. και ξυπναω λοιπον ενα πρωι (βασικα νταξει βραδυ εκανα την συνειδητοποιηση, αλλά ποιητικη αδεία) και συνειδητοποιω οτι μονο μονη μου δεν ειμαι! και ως κλασικη ανωμαλη, επαθα ενα σοκ, και μια απο τις αρχικες μου σκεπσεις ηταν να τα παρατησω ολα και να σηκωθω να φυγω. κοιταζοντας ομως λιγο πιο βαθια, διαπιστωσα οτι δε θελω να διωξω κανεναν απο τον κοσμο γυρω μου.. ισα ισα υπαρχουν ατομα που και να με πρηξεις δεν αλλαζω με τιποτα! αρχισα να σκεφτομαι μηπως τελικα δεν ειναι κακο να μην εισαι μονος σου, και ακομη περισσοτερο πως η μοναχικοτητα δε θα με κανει χαρουμενη. ισως σε καποιους αυτα φαινονται αυτονοητα, αλλά οχι δεν ειναι :Ρ ειναι βημα για μενα, εναν αποκληρο, να παραδεχομαι πως ο κοσμος οχι απλα δεν ειναι κακος, αλλά και οτι μπορει να ειναι ομορφος, αλλά και οτι μπορει να ειναι πηγη ευτυχιας. και ετσι ξαφνικα συνειδητοποιησα πως σιγα σιγα οι προτεραιοτητες μου εχουν αλλαξει. χρειαζομαι τον κοσμο, και ειμαι κ γω μερος του. ειναι συναρπαστικο να αντιλαμβανεσαι στα αληθεια το νοημα ολης αυτης της αλλαγης μου, προσωπικα με κανει να ανατριχιαζω. και να φοβαμαι λιγακι, αλλά αυτη τη στιγμη ξερω πως για να ειμαι χαρουμενη θελω γυρω μου και αλλους Homo sapiens.Να με αγγιζουν και να τους αγγιζω, οχι μονο πνευματικα ή πσυχολογικα, αλλά και σωματικα. ειδικα τα δυο τελευταια δεν ειναι επισης αυτονοητα :Ρ αφηνω πραγματικα ελαχιστους ανθρωπους να με πλησιασουν ετσι, κυριως στο σωματικο επιπεδο. και δεν αναφερομαι σε ερωτικα σωματικο επιπεδο, αλλά ακομη και στις απλες αγκαλιες ή τα αγγιγματα στον ωμο.. παλια αγκαλιες εκανα με την αδερφη μου μονο, και τωρα κανω με 5 ατομα..!!

πολλες φορες, βιαζομαστε να "ειμαστε σιγουροι"¨για το ποιοι ειμαστε και τι θελουμε. δινομαστε τοσο απολυτα στις αποφασεις μας αυτες, που δεν αλλαζουμε μετα δρομο, επιμενουμε να υπηρετουμε σκοπους που δε μας εξυπηρετουν πλεον. ποτέ παντως δεν ειναι αργα να πατησουμε φρενο στην πορεια μας και απλα να στριπσουμε το τιμονι προς ενα δρομο που μας ταιριαζει καλυτερα. στο κατω κατω δεν εχουμε υπογραπσει κανενα συμβολαιο περα απο ενα και βασικο: να κανουμε τον εαυτο μας ευτυχισμενο.

4 και σημερα αδερφια..

Αυτό προοριζόταν γαι πασχαλινό ποστ, αντίστοιχο αυτων της 28ης Οκτωβριου (αυτο ειναι απο τα αριστουργηματα μου, ριξτε μια ματια οι νεοι αναγνωστες!) και των Χριστουγεννων, αλλά δε μου εβγαινε καθολου καλο γιατι τα εχω προσφατα και δεν εχουν κατακαθισει καλα ακομη.. οποτε μετα απο πολυ σβησιμο, αποφασισα να δειξω απλα αυτη την υπεροχη εικονα (η πηγη της φαινεται επανω) που δειχνει αριστερα λεξεις, και διπλα αναγραμματισμους τους..! υπεροχη!

 

Άντε και καλο κουραγιο, τελειωνουν οι αναθεματισμενες διακοπες...!! 4 και σημερα! υπομονη! θα περασουν!

Υ/Γ: το ποστ εγινε υπο τη μουσικη συνοδεια του πρωτου πανυπεροχου cd των Rainbow, καθώς και του Heaven and Hell των Black Sabbath. Μη το βλεπετε ετσι μικρουλι, κρυβει πισω του χιλιομετρα σβησμενων γραμματων γυρω απο το πασχα..