glorious! :D

βγηκαν τα αποτελσματα της πσηφοφοριας του ποστ τουτου.. συγχαρητηρια στους Glorious Beggars, ενα μικρο συγκροτημα μια μικρης ταπεινης πολης! :) και σ ανωτερα παιδια! κοπι παστε απο φεησμπουκ:

 

 για να δειτε περισσοτερα πσαξτε τους στο γιουτιουμπ και το φεησμπουκ! ολοκληρο το ep ειναι ανεβασμενο στο ιντερνετ. κριτικη εδω. και συμφωνα με αποκλειστικες πληροφοριες που το βλογ καταφερε να εξασφαλισει, ειναι ηδη σε καλο δρομο και για το lp..! καλη συνεχεια παιδια να στε καλα!

συγχρονισμοι

τα παντα ειναι θεμα συγχρονισμου

βεβαια. αυτο το εχω νιωσει απιστευτα, ο συγχρονισμος μου αυτο το εξαμηνο ειναι, πώς να το πω, ιδιατερος. γιατι φυσικα, επρεπε να συγχρονιστει το οτι αρχισα να διαβαζω και μεσα στο εξαμηνο με συστημα με τις ανησυχιες μου για τις σχεσεις μου με την αδερφη μου και το ποσο φταιω. πώς αλλιως θα συνδυαζονταν οι μπυρες και ο κακος υπνος κ η διαλυση του διαβασματος μου με το πιο σημαντικο μου βημα για να μπορεσω να ξεπερασω αυτα που αφησε πισω το προηγουμενο εξαμηνο (4 χρωστουμενα απο τα συνολικα 5 μαθηματα και ενα τεραστιο κενο γνωσεων)?

φυσικα επισης επρεπε να συγχρονιστει η εναρξη της εξεταστικης με την επιστροφη σκεπσεων για το ποσο ηλιθια και ανημπορη ειμαι. τελειως φυσικα, επρεπε η προ-εξεταστικη περιοδος να συνδυαστει και με την επιστροφη κακου υπνου, την σπαταλη λεφτων, την καταστροφη για ακομη μια φορα της διατροφης μου, του αγχους σε βαθμο να πιστευω οτι οσο εκανα μπανιο καποιος ηταν εκει, τις ανησυχιες μου περι κοινωνικοτητας, τη μανια να ξεκιναω καινουριες σειρες οι οποιες θα ναι ηλιθιες και θα ντρεπομαι που τις βλεπω ή θα ειναι ακρως πορωτικες και με μεγαλα επεισοδια οποτε θα χανω ολο μου τον καιρο σ αυτες, το καμπανακι οτι ξενοικιαζω σπιτι και του χρονου μαλλον θα μενω παλι με την οικογενεια μου, τους ηλιθιους εφιαλτες που ειναι τοσο αληθινοι που χεζομαι πανω μου μου κοβεται η ανασα και ξυπναω ουρλιαζοντας και βριζοντας..

και φυσικα εχω 2 ηλιθια μαθηματα την ιδια μερα. το ενα ναι δε λεω καλο ειναι, αλλά με αγχωνει λογω καθηγητη και γιατι δεν εχω καθολου αυτοπεποιθηση οτι θα μπορεσω να απαντησω αυτα που βαζει, και το αλλο ειναι περσινο μπλαμπλαδιστικο περι φυτων. δλδ νταξ. δλδ νταξ!!! μου ερχονται και στο μυαλο ολα οσα χρωσταω, και το καλοκαιρι μου διακρινεται στον οριζοντα ζοφερο, μιζερο και γεματο αγχος και κακο υπνο.

:( τα παντα ειναι θεμα συγχρονισμου..

καλημερα σας, πρεπει να σας αφησω για να φαω το πρωινο μου. ναι τετοια ωρα.

περι ρατσισμου

ο ρατσισμος, οι ομαδες που τον αντιπροσωπευουν και η δραση μας απεναντι στο φαινομενο ειναι ενα θεμα που με απασχολει ιδιαιτερα τον τελευταιο χρονο. το σκεφτομαι και για ποστ, αλλά ποτέ δεν εκατσα να το γραπσω, ακομη διαμορφωνεται στο μυαλο μου, θελω να βρω τις σωστες λεξεις και εκφρασεις. ωστοσο, οταν δοαβασα το παρακατω κειμενο, ενιωσα αρκετα μεγαλη ταυτιση! δηλαδη σε ενα ποσοστο 90% συμφωνω, οποτε το αναδημοσιευω! με το τελος της εξεταστικης θα απαντησω σε σχόλια που ισως κανετε (δλδ 17 ιουνη και μετα). ισως κανω και κανα εδιτ με δικο μου σχολιασμο.

το κειμενο ειναι του Νικου Δημου.

Μην υποτιμάτε το ρατσισμό μέσα σας

Ο ρατσισμός είναι επικίνδυνος επειδή είναι παγκόσμιος και πανανθρώπινος.
Ο κάθε άνθρωπος γεννιέται ρατσιστής – δηλαδή με τον φόβο του άλλου, του άγνωστου, του διαφορετικού.
Είναι ουτοπική αφέλεια να θεωρούμε ότι άνθρωπος γεννιέται αγνός, αγαθός και αθώος. Αντίθετα κουβαλάει όλα τα αρνητικά του πρωτόγονου: φόβο, μίσος, επιθετικότητα… Την αγάπη θα την μάθει αργότερα, αν την μάθει. (Μερικοί δεν την μαθαίνουν ποτέ. Ή μαθαίνουν μόνο τον δεσμό με τη μάνα και τους δικούς τους).
Γεννιέται ρατσιστής και μεγαλώνει ρατσιστής, διατηρώντας μέσα του τους ίδιους φόβους, την ίδια δυσπιστία – που συχνά τους ενισχύει η οικογένεια και το περιβάλλον.
Και χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια για να απελευθερωθεί, να συνειδητοποιήσει το πρόβλημα, να ξεπεράσει τα εμπόδια, να ανοιχτεί στον άγνωστο και διαφορετικό συνάνθρωπο και να τον πλησιάσει. Μόνο η παιδεία μπορεί να τον βοηθήσει να αποκτήσει αυτογνωσία και αυτοκριτική.
Η προσπάθεια αυτή πρέπει να είναι καθημερινή. Κάθε μέρα οφείλει κανείς να πολεμάει την έμφυτη δυσπιστία και φοβία.
Ποτέ δεν θα μπορέσουμε να ξεπεράσουμε τον ρατσισμό με διακηρύξεις και ευχολόγια. Ούτε με νόμους και διατάξεις. Μερικές φορές μάλιστα οι νόμοι επιτείνουν αυτό που υποτίθεται ότι καταπολεμούν.
Μόνο με παιδεία και εσωτερική άσκηση θα τον ξεπεράσουμε. Με σκέψη και ισχυρή βούληση. Πριν πολεμήσουμε τον ρατσισμό στην κοινωνία, πρέπει να τον νικήσουμε μέσα μας.
Μην υποτιμάτε τον ρατσισμό μέσα σας. Είναι ύπουλος και φωλιάζει ακόμα και στον πιο καλλιεργημένο άνθρωπο. Φοράει πολλές μάσκες και παίζει περίεργους ρόλους. Κρύβεται πίσω από συνηθισμένα στερεότυπα, κοινότοπες προκαταλήψεις και αθώες γενικεύσεις. Οι Έλληνες δεν έγιναν τώρα ρατσιστές επειδή πλημμυρίσαμε με ξένους. Ήταν ανέκαθεν. Σε έρευνα που είχε γίνει τον Μάιο του 1986 σε 6 ευρωπαϊκές χώρες, ήμασταν πρώτοι στις διακρίσεις. Βέβαια όχι εναντίον των Πακιστανών και Αφγανών, που δεν υπήρχαν. Αλλά εναντίον των Ρομά, Εβραίων και Μουσουλμάνων (όπου υπήρχαν). Και σε προχθεσινή έρευνα του Pew Institute, ανάμεσα στους Ευρωπαίους, εμείς ψηφίσαμε τους εαυτούς μας! Ως τους πιο αξιόπιστους (παρόλη την διαφθορά) λιγότερο αλαζόνες και πιο φιλάνθρωπους. Αλλά το να θεωρείς εαυτόν ανώτερο – είναι η βάση του ρατσισμού.
Γι αυτό μία παραίνεση υπάρχει: Παιδεία, αυτοκριτική και συνεχής και άγρυπνη ΕΓΡΗΓΟΡΣΗ!

Ο ρατσισμός είναι επικίνδυνος επειδή είναι παγκόσμιος και πανανθρώπινος. Ο κάθε άνθρωπος γεννιέται ρατσιστής – δηλαδή με τον φόβο του άλλου, του άγνωστου, του διαφορετικού. Πηγή: www.lifo.gr

Ο ρατσισμός είναι επικίνδυνος επειδή είναι παγκόσμιος και πανανθρώπινος. Ο κάθε άνθρωπος γεννιέται ρατσιστής – δηλαδή με τον φόβο του άλλου, του άγνωστου, του διαφορετικού. Είναι ουτοπική αφέλεια να θεωρούμε ότι ο άνθρωπος γεννιέται αγνός, αγαθός και αθώος. Αντίθετα, κουβαλάει όλα τα αρνητικά του πρωτόγονου: φόβο, μίσος, επιθετικότητα... Την αγάπη θα τη μάθει αργότερα, αν τη μάθει. (Μερικοί δεν τη μαθαίνουν ποτέ. Ή μαθαίνουν μόνο τον δεσμό με τη μάνα και τους δικούς τους.) Γεννιέται ρατσιστής και μεγαλώνει ρατσιστής, διατηρώντας μέσα του τους ίδιους φόβους, την ίδια δυσπιστία – που συχνά τους ενισχύει η οικογένεια και το περιβάλλον. Και χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια για να απελευθερωθεί, να συνειδητοποιήσει το πρόβλημα, να ξεπεράσει τα εμπόδια, να ανοιχτεί στον άγνωστο και διαφορετικό συνάνθρωπο και να τον πλησιάσει. Μόνο η παιδεία μπορεί να τον βοηθήσει να αποκτήσει αυτογνωσία και αυτοκριτική. Η προσπάθεια αυτή πρέπει να είναι καθημερινή. Κάθε μέρα οφείλει κανείς να πολεμάει την έμφυτη δυσπιστία και φοβία. Ποτέ δεν θα μπορέσουμε να ξεπεράσουμε τον ρατσισμό με διακηρύξεις κι ευχολόγια. Ούτε με νόμους και διατάξεις. Μερικές φορές, μάλιστα, οι νόμοι επιτείνουν αυτό που υποτίθεται ότι καταπολεμούν. Μόνο με παιδεία και εσωτερική άσκηση θα τον ξεπεράσουμε. Με σκέψη και ισχυρή βούληση. Πριν πολεμήσουμε τον ρατσισμό στην κοινωνία, πρέπει να τον νικήσουμε μέσα μας. Μην υποτιμάτε τον ρατσισμό μέσα σας. Είναι ύπουλος και φωλιάζει ακόμα και στον πιο καλλιεργημένο άνθρωπο. Φοράει πολλές μάσκες και παίζει περίεργους ρόλους. Κρύβεται πίσω από συνηθισμένα στερεότυπα, κοινότοπες προκαταλήψεις και αθώες γενικεύσεις. Οι Έλληνες δεν έγιναν τώρα ρατσιστές επειδή πλημμυρίσαμε με ξένους. Ήταν ανέκαθεν. Σε έρευνα που είχε γίνει τον Μάιο του 1986 σε 6 ευρωπαϊκές χώρες, ήμασταν πρώτοι στις διακρίσεις. Βέβαια, όχι εναντίον των Πακιστανών και Αφγανών, που δεν υπήρχαν. Αλλά εναντίον των Ρομά, Εβραίων και Μουσουλμάνων (όπου υπήρχαν). Και σε προχθεσινή έρευνα του Pew Institute, ανάμεσα στους Ευρωπαίους, εμείς ψηφίσαμε τους εαυτούς μας! Ως τους πιο αξιόπιστους (παρόλη τη διαφθορά), λιγότερο αλαζόνες και πιο φιλάνθρωπους. Αλλά το να θεωρείς εαυτόν ανώτερο – είναι η βάση του ρατσισμού. Γι' αυτό, μία παραίνεση υπάρχει: Παιδεία, αυτοκριτική και συνεχής και άγρυπνη ΕΓΡΗΓΟΡΣΗ! Πηγή: www.lifo.gr

Ο ρατσισμός είναι επικίνδυνος επειδή είναι παγκόσμιος και πανανθρώπινος. Ο κάθε άνθρωπος γεννιέται ρατσιστής – δηλαδή με τον φόβο του άλλου, του άγνωστου, του διαφορετικού. Είναι ουτοπική αφέλεια να θεωρούμε ότι ο άνθρωπος γεννιέται αγνός, αγαθός και αθώος. Αντίθετα, κουβαλάει όλα τα αρνητικά του πρωτόγονου: φόβο, μίσος, επιθετικότητα... Την αγάπη θα τη μάθει αργότερα, αν τη μάθει. (Μερικοί δεν τη μαθαίνουν ποτέ. Ή μαθαίνουν μόνο τον δεσμό με τη μάνα και τους δικούς τους.) Γεννιέται ρατσιστής και μεγαλώνει ρατσιστής, διατηρώντας μέσα του τους ίδιους φόβους, την ίδια δυσπιστία – που συχνά τους ενισχύει η οικογένεια και το περιβάλλον. Και χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια για να απελευθερωθεί, να συνειδητοποιήσει το πρόβλημα, να ξεπεράσει τα εμπόδια, να ανοιχτεί στον άγνωστο και διαφορετικό συνάνθρωπο και να τον πλησιάσει. Μόνο η παιδεία μπορεί να τον βοηθήσει να αποκτήσει αυτογνωσία και αυτοκριτική. Η προσπάθεια αυτή πρέπει να είναι καθημερινή. Κάθε μέρα οφείλει κανείς να πολεμάει την έμφυτη δυσπιστία και φοβία. Ποτέ δεν θα μπορέσουμε να ξεπεράσουμε τον ρατσισμό με διακηρύξεις κι ευχολόγια. Ούτε με νόμους και διατάξεις. Μερικές φορές, μάλιστα, οι νόμοι επιτείνουν αυτό που υποτίθεται ότι καταπολεμούν. Μόνο με παιδεία και εσωτερική άσκηση θα τον ξεπεράσουμε. Με σκέψη και ισχυρή βούληση. Πριν πολεμήσουμε τον ρατσισμό στην κοινωνία, πρέπει να τον νικήσουμε μέσα μας. Μην υποτιμάτε τον ρατσισμό μέσα σας. Είναι ύπουλος και φωλιάζει ακόμα και στον πιο καλλιεργημένο άνθρωπο. Φοράει πολλές μάσκες και παίζει περίεργους ρόλους. Κρύβεται πίσω από συνηθισμένα στερεότυπα, κοινότοπες προκαταλήψεις και αθώες γενικεύσεις. Οι Έλληνες δεν έγιναν τώρα ρατσιστές επειδή πλημμυρίσαμε με ξένους. Ήταν ανέκαθεν. Σε έρευνα που είχε γίνει τον Μάιο του 1986 σε 6 ευρωπαϊκές χώρες, ήμασταν πρώτοι στις διακρίσεις. Βέβαια, όχι εναντίον των Πακιστανών και Αφγανών, που δεν υπήρχαν. Αλλά εναντίον των Ρομά, Εβραίων και Μουσουλμάνων (όπου υπήρχαν). Και σε προχθεσινή έρευνα του Pew Institute, ανάμεσα στους Ευρωπαίους, εμείς ψηφίσαμε τους εαυτούς μας! Ως τους πιο αξιόπιστους (παρόλη τη διαφθορά), λιγότερο αλαζόνες και πιο φιλάνθρωπους. Αλλά το να θεωρείς εαυτόν ανώτερο – είναι η βάση του ρατσισμού. Γι' αυτό, μία παραίνεση υπάρχει: Παιδεία, αυτοκριτική και συνεχής και άγρυπνη ΕΓΡΗΓΟΡΣΗ! Πηγή: www.lifo.gr

Ο ρατσισμός είναι επικίνδυνος επειδή είναι παγκόσμιος και πανανθρώπινος. Ο κάθε άνθρωπος γεννιέται ρατσιστής – δηλαδή με τον φόβο του άλλου, του άγνωστου, του διαφορετικού. Είναι ουτοπική αφέλεια να θεωρούμε ότι ο άνθρωπος γεννιέται αγνός, αγαθός και αθώος. Αντίθετα, κουβαλάει όλα τα αρνητικά του πρωτόγονου: φόβο, μίσος, επιθετικότητα... Την αγάπη θα τη μάθει αργότερα, αν τη μάθει. (Μερικοί δεν τη μαθαίνουν ποτέ. Ή μαθαίνουν μόνο τον δεσμό με τη μάνα και τους δικούς τους.) Γεννιέται ρατσιστής και μεγαλώνει ρατσιστής, διατηρώντας μέσα του τους ίδιους φόβους, την ίδια δυσπιστία – που συχνά τους ενισχύει η οικογένεια και το περιβάλλον. Και χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια για να απελευθερωθεί, να συνειδητοποιήσει το πρόβλημα, να ξεπεράσει τα εμπόδια, να ανοιχτεί στον άγνωστο και διαφορετικό συνάνθρωπο και να τον πλησιάσει. Μόνο η παιδεία μπορεί να τον βοηθήσει να αποκτήσει αυτογνωσία και αυτοκριτική. Η προσπάθεια αυτή πρέπει να είναι καθημερινή. Κάθε μέρα οφείλει κανείς να πολεμάει την έμφυτη δυσπιστία και φοβία. Ποτέ δεν θα μπορέσουμε να ξεπεράσουμε τον ρατσισμό με διακηρύξεις κι ευχολόγια. Ούτε με νόμους και διατάξεις. Μερικές φορές, μάλιστα, οι νόμοι επιτείνουν αυτό που υποτίθεται ότι καταπολεμούν. Μόνο με παιδεία και εσωτερική άσκηση θα τον ξεπεράσουμε. Με σκέψη και ισχυρή βούληση. Πριν πολεμήσουμε τον ρατσισμό στην κοινωνία, πρέπει να τον νικήσουμε μέσα μας. Μην υποτιμάτε τον ρατσισμό μέσα σας. Είναι ύπουλος και φωλιάζει ακόμα και στον πιο καλλιεργημένο άνθρωπο. Φοράει πολλές μάσκες και παίζει περίεργους ρόλους. Κρύβεται πίσω από συνηθισμένα στερεότυπα, κοινότοπες προκαταλήψεις και αθώες γενικεύσεις. Οι Έλληνες δεν έγιναν τώρα ρατσιστές επειδή πλημμυρίσαμε με ξένους. Ήταν ανέκαθεν. Σε έρευνα που είχε γίνει τον Μάιο του 1986 σε 6 ευρωπαϊκές χώρες, ήμασταν πρώτοι στις διακρίσεις. Βέβαια, όχι εναντίον των Πακιστανών και Αφγανών, που δεν υπήρχαν. Αλλά εναντίον των Ρομά, Εβραίων και Μουσουλμάνων (όπου υπήρχαν). Και σε προχθεσινή έρευνα του Pew Institute, ανάμεσα στους Ευρωπαίους, εμείς ψηφίσαμε τους εαυτούς μας! Ως τους πιο αξιόπιστους (παρόλη τη διαφθορά), λιγότερο αλαζόνες και πιο φιλάνθρωπους. Αλλά το να θεωρείς εαυτόν ανώτερο – είναι η βάση του ρατσισμού. Γι' αυτό, μία παραίνεση υπάρχει: Παιδεία, αυτοκριτική και συνεχής και άγρυπνη ΕΓΡΗΓΟΡΣΗ! Πηγή: www.lifo.gr

no other like your mother ή το τραγουδι του milfακια

Πσηφιστε Glorious Beggars ,αν σας αρεσει φυσικα το κομματι (πλακα κανω, και να μη σας αρεσει πσηφιστε το), και βοηθηστε το τραγουδι του αναγνωστη του βλογ Εδδιε να κυκλοφορησει στο CD Bucket Race!

Βαλτε οσα mail εχετε, δεν κανουμε διακρισεις, ουτε ειδοποιηση δε στελνει.

Α και γρηγορα ε..! τελειωνει η προθεσμια! 

Go Beggars! :D

http://www.bucketrace.com/musicplayer.php

οριστε και το τραγουδι για οσους (απαραδεκτο και ανεπιτρεπτο αλλά νταξει σας συγχωρουμε αν πσηφισετε) δεν το ξερουν: 

μοναξιες

Θυμασαι καλη μου Lactiz τα ονειρα και σχεδια που καναμε για το μελλον? Εσυ ηθελες να βρεις την αγαπη και εγω την ανεξαρτησια μου.. Ξερεις, εδωσα τοση ενεργεια στη σκεπση οτι θα περασω πανεπιστημιο και θα μαι επιτελους μονη μου! εντελως μονη μου.. ουτε συντροφος, ουτε οικογενεια, ουτε και πολλες πολλες παρεες. Αστα να πανε ε? κανεναν απο τους "στοχους" μου δεν εχω πετυχει ως τωρα.. Συντροφο εχω (και δε το αλλαζω), η οικογενεια μου με πρηζει μια χαρα με τα καθιερωμενα εβδομαδιαια τηλεφωνα (τουλαχιστον δε με παιρνουν 3 φορες τη μερα, κατι ειναι και αυτο, ευτυχως το ξεκοπσα νωρις) και οσο για παρεες, ε ντάξει δε θα τις ελεγες και πολλές, αλλά σιγουρα εχω παραπανω απ οσες ηθελα ή ονειρευομουν καν να εχω..! επομενως τι? ολα μου πηγανε σκατα?

δε ξερω ισως στην πορεια, χωρις καν να καταλαβω πώς, βρεθηκα να μην μισω τοσο τον υπολοιπο κοσμο, και να μην εχω θεμα να ερωτευτω και να αφεθω. και ξυπναω λοιπον ενα πρωι (βασικα νταξει βραδυ εκανα την συνειδητοποιηση, αλλά ποιητικη αδεία) και συνειδητοποιω οτι μονο μονη μου δεν ειμαι! και ως κλασικη ανωμαλη, επαθα ενα σοκ, και μια απο τις αρχικες μου σκεπσεις ηταν να τα παρατησω ολα και να σηκωθω να φυγω. κοιταζοντας ομως λιγο πιο βαθια, διαπιστωσα οτι δε θελω να διωξω κανεναν απο τον κοσμο γυρω μου.. ισα ισα υπαρχουν ατομα που και να με πρηξεις δεν αλλαζω με τιποτα! αρχισα να σκεφτομαι μηπως τελικα δεν ειναι κακο να μην εισαι μονος σου, και ακομη περισσοτερο πως η μοναχικοτητα δε θα με κανει χαρουμενη. ισως σε καποιους αυτα φαινονται αυτονοητα, αλλά οχι δεν ειναι :Ρ ειναι βημα για μενα, εναν αποκληρο, να παραδεχομαι πως ο κοσμος οχι απλα δεν ειναι κακος, αλλά και οτι μπορει να ειναι ομορφος, αλλά και οτι μπορει να ειναι πηγη ευτυχιας. και ετσι ξαφνικα συνειδητοποιησα πως σιγα σιγα οι προτεραιοτητες μου εχουν αλλαξει. χρειαζομαι τον κοσμο, και ειμαι κ γω μερος του. ειναι συναρπαστικο να αντιλαμβανεσαι στα αληθεια το νοημα ολης αυτης της αλλαγης μου, προσωπικα με κανει να ανατριχιαζω. και να φοβαμαι λιγακι, αλλά αυτη τη στιγμη ξερω πως για να ειμαι χαρουμενη θελω γυρω μου και αλλους Homo sapiens.Να με αγγιζουν και να τους αγγιζω, οχι μονο πνευματικα ή πσυχολογικα, αλλά και σωματικα. ειδικα τα δυο τελευταια δεν ειναι επισης αυτονοητα :Ρ αφηνω πραγματικα ελαχιστους ανθρωπους να με πλησιασουν ετσι, κυριως στο σωματικο επιπεδο. και δεν αναφερομαι σε ερωτικα σωματικο επιπεδο, αλλά ακομη και στις απλες αγκαλιες ή τα αγγιγματα στον ωμο.. παλια αγκαλιες εκανα με την αδερφη μου μονο, και τωρα κανω με 5 ατομα..!!

πολλες φορες, βιαζομαστε να "ειμαστε σιγουροι"¨για το ποιοι ειμαστε και τι θελουμε. δινομαστε τοσο απολυτα στις αποφασεις μας αυτες, που δεν αλλαζουμε μετα δρομο, επιμενουμε να υπηρετουμε σκοπους που δε μας εξυπηρετουν πλεον. ποτέ παντως δεν ειναι αργα να πατησουμε φρενο στην πορεια μας και απλα να στριπσουμε το τιμονι προς ενα δρομο που μας ταιριαζει καλυτερα. στο κατω κατω δεν εχουμε υπογραπσει κανενα συμβολαιο περα απο ενα και βασικο: να κανουμε τον εαυτο μας ευτυχισμενο.

4 και σημερα αδερφια..

Αυτό προοριζόταν γαι πασχαλινό ποστ, αντίστοιχο αυτων της 28ης Οκτωβριου (αυτο ειναι απο τα αριστουργηματα μου, ριξτε μια ματια οι νεοι αναγνωστες!) και των Χριστουγεννων, αλλά δε μου εβγαινε καθολου καλο γιατι τα εχω προσφατα και δεν εχουν κατακαθισει καλα ακομη.. οποτε μετα απο πολυ σβησιμο, αποφασισα να δειξω απλα αυτη την υπεροχη εικονα (η πηγη της φαινεται επανω) που δειχνει αριστερα λεξεις, και διπλα αναγραμματισμους τους..! υπεροχη!

 

Άντε και καλο κουραγιο, τελειωνουν οι αναθεματισμενες διακοπες...!! 4 και σημερα! υπομονη! θα περασουν!

Υ/Γ: το ποστ εγινε υπο τη μουσικη συνοδεια του πρωτου πανυπεροχου cd των Rainbow, καθώς και του Heaven and Hell των Black Sabbath. Μη το βλεπετε ετσι μικρουλι, κρυβει πισω του χιλιομετρα σβησμενων γραμματων γυρω απο το πασχα..

καλό καλοκαίρι!

Και ξαφνικά σήμερα, ήρθε το καλοκαίρι. Εναντια σε κάθε λογικη, απλά ηρθε! και να σκεφτει κανεις οτι το προηγουμενο ποστ μιλαει για κουραμπιεδες.. :Ρ απο κει λοιπον που φορουσαμε τα πουλοβερακια μας, σημερα βγηκαμε εξω με σκετο κοντομανικο! ο καιρος εχει τρελαθει λιγο ε? ούτε σε περίοδο να ηταν.. δε ξερω κατά ποσο το εχω τονισει εδω, αλλά μισω το καλοκαιρι. είναι μια εποχή λουσμενη στον ιδρώτα, μια εποχη που κυριαρχουν αισθηματα οπως το να θες να γδαρεις μεχρι και το δερμα σου γιατι δεν αντεχεις την ζεστη ή τεραστιες  τυπσεις για ολα οσα χλαπακιασες το χειμωνα. επισης ειναι η εποχη της αποτριχωσης. νμζ δε χρειαζονται περαιτερω σχόλια για αυτο. απλα το μισο καλοκαιρι ευχομαι να ημουν αντρας. :Ρ

[παυση]

λοιπον τις προάλλες, πετυχα φοβερο συνεπιβατη στο λεωφορειο προς τη σχολη! (εκτενεστερο ποστ ετοιμαζεται για τα λεοφωρεια, αναμεινατε) ηταν πριν τις 8 το πρωι, και ο τυπας ακουγε λεντ ζεπελιν στο εμ πι θρι του, ναιιιιι..! οταν καταφερα να καταλαβω ακριβως το τραγουδι ηταν εντελως απολαυστικο. και τοτε το τραγουδι σταματαει! λιγο πριν φτασουμε στο πανεπιστημιο! οχι ρε φιλε λεω, το κλεισε γιατι φτανουμε ο βλακας.. και ομως, ειχε απλα τελειωσει η μπαταρια. ανοιγει γρηγορα γρηγορα την τσαντα του, παίρνει καινουρια μπαταρια, την αντικαθιστα, βαζει παλι το ιδιο τραγουδι, και μαλιστα στο δευτερολεπτο που ειχε σταματησει πριν!! τελειος ετσι? μακαρι να μου τυχαιναν συνεχεια τετοιοι διπλανοι.. προς μεγαλη μου κωλοφαρδια το τραγουδι τελειωσε ακριβως με το που εφτασα στη σταση μου. :) και για συμπληρωμα αυτου του πανυπεροχου πρωινου, εκει που λες οτι καλυτερα δε γινεται, πας για πρωινο στην εστία (ναι τελοσπαντων στη δωρεαν σιτιση του πανεπιστημιου, εμεις με την παρεα μου το λεμε εστια) και εχει μαρμελαδα φραουλα και κασερι! δλδ νταξει! τι άλλο να ζητησεις? :)

[παυση]

ααααχ έχω διαβασμα. γιατι το προηγούμενο εξάμηνό μου πήγε.. πώς να το θεσω κομπσά? ναι, πιο πολύ προς το δεν πηγε, παρα πήγε.. :Ρ οπότε δεν εχω και πολλά περιθώρια τωρα. και εχω πηξειιιιιιιιιιιιιιι..! εδώ δεν μπορώ να περασω την πιστα στο Candy Crush, θα τα βαζω με τον Οκαζάκι και τα μεσεγχυματικά κύτταρα??

[παυση]

εχω καπου μισο χρονο που λεω πως θα αρχισω να γραφω βιβλιοπαρουσιασεις-κριτικες σε μαι ιστοσελιδα. εχω σχεδον γραπσει και την πρωτη! ολο το παω πισω, ολο αμφιβαλλω για τα γραπτα μου και την ικανοτητα να συνεχισω, ενώ ρε γμτ εγω το θελω και δε με πιεζει κανεις. και μετα απο τοσο καιρο ρωταω τη μανα μου για μια λεξη του κειμενου μου, αν υφισταται ως ορολογια. και με την αρνητικη της απαντηση  πηγα να σκισω ολα οσα ειχα γραπσει, αρχισα να της φωναζω οτι τωρα πρεπει να τα σβησω ολα μα ολα, οτι δεν θα κανω τιποτα σχετικο ποτέ ξανα και τετοια. μαλιστα. πού στο καλο πηγε η αυτοπεποιθηση μου ρε γαμωτο? πού σκατα εχει παει η υπομονη μου? η πορωση μου να μη φτανει.. :/ αστα να πανε?

[παυση]

είναι κ αυτο που ωρες ωρες θελω απλα να σηκωθω και να φυγω απ'ολα. ετσι απλα, να σηκωθω, να βαλω τα παπουτσια μου, να μπω στο τροχοσπιτο μου και να αρχισω τις βολτες μου. και μετα ξυπναω και αρχιζω τις συνομιλιες με τον Μεντελ. είναι και που η μανα μου μας εχει πρηξει στα φασολακια, ειναι και που δινω γενετικη σ ενα μηνα, οσο να ναι ειναι παντα εκει για μια κουβεντα, καλό παιδι ο γρηγόρης!

[παυση]

τελικα βοηθαει ολο το ποστ με τις random σκεπσεις! Μοριακη Βιολογια σου ξαναερχομαι ομως.. αγαπητο κοινο, ξερω οτι ειναι μια απολαυση να με διαβαζεις, αλλά η Επιστημη με καλει.. ισως επανελθω συντομα, ειναι μια φτηνη πσυχαναλυση οι αναρτησεις, και πολυ τη χρειαζομαι αν κρινω απο τις συνομιλιες μου με τον μεντελ και τον οκαζάκι.. :Ρ

πασχα κ κουραμπιεδες

Ήρθε πάλι. ΠΑΛΙ. καθε χρονο.. τα τελευταια 3 χρονια, το Πασχα κ οι γυρω διακοπες, δεν ειναι και η καλυτερη μου. 2 βδομαδες κλεινομαι στο σπιτι και διαβαζω ή προσπαθω να διαβασω. αυτες τις 2 βδομαδες δε πα να καιγεται το συμπαν, να βγαινουμε απ το ευρω, να καταργειται ο νομος της βαρυτητας, εγω θα μαι μεσα, κατσουφιασμενη, αλουστη, να περιφερομαι σαν την αδικη καταρα και να τυρανιεμαι πανω απο ενα ή περισσοτερα βιβλια. και φυσικα διαλυοντας και την διαθεση και τις ζωες των ανθρωπων γυρω μου.. ειτε ειναι μεσα στο σπιτι ειτε εξω απο αυτο.. το Πασχα με διαλυει!

και φυσικα, ολες αυτες τις μερες, κυκλοφορουν στο σπιτι, τι αλλο? κουραμπιεδες!!! ναι!! κουραμπιεδες!!!! διοτι αυτο το γλυκο ειναι μια απο τις σπεσιαλιτε της γιαγιας, οποτε το φτιαχνει σε καθε περιπτωση. σε ΚΑΘΕ περιπτωση. Εχουμε γιορτη? γενεθλια? πηρε καποιος πτυχιο αγγλικων? παντρευτηκε κανεις? γεννησε? πρωτη μερα της ανοιξης? πρωτη μερα του καλοκαιριου? ανακαλυπση της διπλης ελικας? αναστηθηκε ο Χριστος? πεθανε ο Μητσοτακης? απλα ξημερωσε μια νεα μερα? ναι, καλα μαντεπσατε, ολα αυτα (και άλλα πολλα) ειναι αφορμες για να φτιαξουμε κουραμπιεδες στο σπιτι. και μετα απορουμε που ο παππούς εχει ανοια και δε ξερει τι ημερομηνια εχουμε! περναει αιωνιως Χριστουγεννα ο παππους!!

αντε καλο μας κουραγιο και φετος...σε ολους μας..ανθρώπους και κουραμπιεδες..

Mientras Duermes-2011

Καθομουν λοιπον κ προσπαθουσα να κοιμηθω και δε μπορουσα ως συνηθως, και αρχισα να σκεφτομαι τι εχω αφησει μισοτελειωμενο, και ηταν αυτη η ταινια απο χθες! το ιντερνετ μου δεν το λες και τελειο, βασικα ισα που σερνεται, αλλά ωρες ωρες ειναι στις καλες του κ ετσι βλεπω καμια ταινιουλα on line. ε ετσι ξεκινησα και χθες, αλλά εμεινα με το..ποντικι στο χερι, γιατι ενω ειχα δει την πρωτη μια ωρα το ιντερνερτ αποφασισε να με εγκαταλειπσει.. :Ρ παρ ολα αυτα ηθελα να δω το τελος απελπισμενα και ετσι, 10 λεπτα πριν απο τωρα, η ταινια τελειωσε να παιζει. Αμεσως επρεπε να το κανω ποστ, μου αρεσε πολυ πολυ πολυ! πιστεπστε με βλεπω πολλες ταινιες τον τελευταιο καιρο, μου χει ερθει να γραπσω για ελαχιστες ομως στο βλογ, οποτε προσδεθειτε παρακαλω, νομιζω αξιζει να ριξετε την προσοχη σας εδω! :)

 

Τιτλος: Κοιμησου ησυχα (αγγλικα sleep tight, ισπανικα που ειναι και το πρωτοτυπο mientras duermes)
Ετος: 2011
Σκηνοθετης:  Jaume Balagueró
Πρωταγωνιστες: Luis Tosar, Marta Etura, Alberto San Juan, Iris Almeida
Διαρκεια: περιπου 100 λεπτα
Βαθμολογια: 8+/10 (προσωπικη αποπση)

Ξεκιναμε ακουγοντας εναν τυπο που δηλωνει πως το προβλημα του ειναι οτι δε μπορει να ειναι ευτυχισμενος. Πως ξυπναει καθε μερα και δεν εχει κινητρο να ζει. Σκαρφαλωμενο σε μια βεραντα, βλεπουμε εναν σιγουρα 35αρη με δυστυχισμενη φατσα να προβληματιζεται για το αν θα πεσει. Το πλανο ξαφνικα αλλάζει και τον βλεπουμε να ξυπνα διπλα σε μια πανεμορφη γυναικα, και να ετοιμαζεται για τη δουλεια του. Οκ, εχει δουλεια, εχει γυναικα, τι προβλημα εχει? Τον ακολουθουμε λοιπον και βλεπουμε οτι ειναι θυρωρος. Δεν αργουμε να καταλαβουμε οτι κατι παιζει με τη συγκεκριμενη γυναικα, γιατι τωρα την αποκαλει Δεσποινις, οπως επισης και οτι κατι παιζει με ενα μικρο κοριτσακι στο οποιο δινει βιαστικα κατι λεφτα και αυτο για ανταλλαγμα του φτυνει το γραφειο. Στη συνεχεια μην ανησυχειτε, ξεκαθαριζουν ολα..  :)

Ο θυρωρος μας, ονοματι César, ειναι μονιμως δυστυχισμενος. Συμφωνα με τον ιδιο, η μονη πηγη ευτυχιας του ειναι το να κανει τον κοσμο δυστυχισμενο. Στοχος του ειναι ολοι οι κατοικοι της πολυκατοικιας, αλλά κυριως η Clara, η Δεσποινις που λεγαμε προηγουμενως, η οποια ειναι το τελειως αντιθετο απ τον ιδιο: μονιμως μ ενα τεραστιο χαμογελο, η προσωποποιηση της χαρας! Πώς την κανει δυστυχισμενη? οχι με το να μη της δινει εγκαιρα τους λογαριασμους της ΔΕΗ ωστε να της κοπσουν το ρευμα, ουτε πετωντας μπανανοφλουδες στο διαβα της, ουτε λεγοντας της κρυα ανεκδοτα. Τα ορια του  César φαινεται να μην υπαρχουν, καθως ειναι διατεθιμενος να κανει τα παντα: συντομα μαθαινουμε οτι τα βραδυα κρυβεται στο διαμερισμα της και την αναισθητοποιει αφου κοιμηθει με χλωροφορμιο. Δηλητηριαζει τις κρεμες της με προϊοντα που της φερνουν αλλεργια, χρησιμοποιει την οδοντοβουρτσα της, σε καποια φαση μεχρι και που γεμιζει το σπιτι της με κυριολεκτικα χιλιαδες κατσαριδες. Δε μενει ομως εκει, καθως της στελνει και ανωμαλα sms στο κινητο και αντιστοιχα γραμματα καθε μερα, χωρις να αποκαλυπτει φυσικα την ταυτοτητα του. Το κοριτσακι του απεναντι κτιριου, γνωριζει πως κατι δεν παει καλα και τον απειλει πως θα μιλησει αν δε της δινει συνεχως χρηματα. Εκει ομως η Clara, απτοητη, χαμογελαει καθε μερα! Οσο αυτη χαμογελαει, τοσο ο César προχωραει στα ακρα, οταν μαλιστα το αγορι της ερχεται να την επισκεφτει τα πραγματα περιπλεκονται ακομη περισσοτερο, και πλεον ευχεσαι ο César να πεθανει. :Ρ Η συνεχεια στις οθονες σας, θα σας καθηλωσει. :)

Η ταινια οπως βλεπετε ηδη εχει πολυ ενδιαφερον σεναριο. Η σκηνοθεσια ειναι επισης παρα πολυ καλη, ειδικα αν σκεφτεις οτι το 95% των σκηνων ειναι μεσα στην πολυκατοικια. Οι ερμηνειες πολυ καλες, εξαιρετικος ο ανωμαλος ο César, εχει και ανωμαλοφατσα που βοηθαει, αλλά ειναι και θεουλης οπως παιζει ο ατιμος! Καθως η ταινια εξελισσεται ωρες ωρες διχαζεσαι γαι τον αν πρεπει ή οχι αν τον συμπαθησεις. Μου αρεσε πολυ και το κοριτσακι. Η κλιμακωση ερχεται σιγα σιγα, και στο τελευταιο μισαωρο παταει κατι γκαζια.. Το τελος χμ, αρχικα οχι δε το μαντευεις, αλλά 2 λεπτα πριν το τελος προσωπικα το καταλαβα, γεγονος ομως που δε μειωσε την αγωνια μου, γιατι το περιμενα και το επαναλαμβανα στον εαυτο μου και οταν τελικα το ειδα, η επιβεβαιωση των σκεπσεων μου μου φερε μια φρικη.. Γενικα  την ταινια δε τη λες ταινια τρομου, οποτε οσοι περιμενετε κατι τετοιο ξεχαστε το, δεν εχει ουτε ουρλιαχτα ουτε σπλατεριες. Ειναι θριλερ. Η ιστορια ειναι δοσμενη απλα, το μονο που κανει ειναι να παρακολουθει τη ροη των γεγονοτων. Δε προσπαθει να εξηγησει, ουτε να κρινει τον César. Αυτο ειναι στη διαθεση του θεατη. Να τονισω οτι αυτο το σημειο μου αρεσε παρα πολυ, γιατι ετσι γινεται μια οχι και τοσο βαρια ταινια, που ομως οταν τελειωσει σε κανει να σκεφτεις βαρια. Σου αφηνει τεραστιες πρωτοβουλιες! Νομιζω πως αυτο ειναι εκπληκτικο, δε μου συμβαινει και συχνα προσωπικα. :)

Αλλες πολυ καλες κριτικες-παρουσιασεις ειναι στα παρακατω λινκ (πατηστε πανω στις χρωματιστες λεξεις) σ ενα βλογ γενικα για ταινιες και σ ενα σαιτ ειδικα για ταινιες τρομου. Απο την πρωτη πηρα και λιγα στοιχεια, εφοσον το αναφερω πιστευω δεν εχουμε προβλημα με το συγγραφεα του κειμενου. :) Θα συνιστουσα να τις διαβασετε ομως αφου δειτε την ταινια (πραγμα που σημαινει δειτε τηηηηη). Την ταινια μπορειτε να τη δειτε on-line, πσαξτε τη με τον αγγλικο τιτλο. Οσοι ξερετε καλα ισπανικα και τα εμπιστευεστε ειναι δικη σας επιλογη να το δειτε και χωρις υποτιτλους. Για μας τους υπολοιπους υπαρχει με αγγλικους υποτιτλους η ταινια (πχ πατα εδω), απλα στο συγκεκριμενο μερος που σας παω το βιντεο αργει να φορτωσει, αστε το καμια ωρα να φορτωσει και μετα απολαυστε. Υπαρχει και με ελληνικους υποτιτλους η ταινια, αλλά εκει τουλαχιστον που την ειδα εγω με ελληνικους υποτιτλους ειχε γυρω γυρω διαφημισεις με πορνογραφικο υλικο οποτε δε ποσταρω εδω λινκ, μη δει κανα παιδακι το ποστ κ αντε να δινω εξηγησεις μετα στη μανα του..Νομιζω και με τους αγγλικους υποτιτλους καλα θα τα πατε!

Αυτα οσον αφορα την ταινια στα τυπικα θεματα. Τι μας μενει περα απο αυτα απο την ταινια? Προσωπικα, με το τελος της βρεθηκα παλι μπροστα στο αιωνιο (για μενα και γαι την αθρωποτητα) θεμα της ευτυχιας. Τι ειναι η ευτυχια? Τι η δυστυχια? Μπορουμε στα αλήθεια να ειμαστε ποτέ ευτυχισμενοι? Πρεπει το κυνηγι της ευτυχιας να ειναι ο μοναδικος σκοπος της ζωης μας? Γιατι η ευτυχια ειναι τοσο διαφορετικη για τον καθενα? Δεν υπαρχει τιποτα ιδιο στην ευτυχια του καθενος? Και τι γινεται, ποια ειναι τα ορια, οταν στην ευτυχια μας εμπλεκονται και άλλοι ανθρωποι?

Οι απαντησεις δεν εχουν με σιγουρια βρεθει, και δε ξερουμε αν θα βρεθουν ποτέ. Εκει ειναι βεβαια και η μαγεια.. Το ποστ δεν ειναι για να δωσει απαντησεις, αλλά να θεσει ερωτηματα. 

Τι ειναι για σενα η ευτυχια? Ποσο κοντα της μπορεις τελικα να φτασεις?

καλημερα σας.

   

 

άντε να μην πω καμιά κουβέντα..!!

Αντιγράφω απο το in.gr (ό,τι είναι με πλαγιαστά γράμματα είναι από κει τελοσπάντων) :

Η Ισλανδία σώθηκε γιατί αγνόησε τις ευρωσυνταγές, λέει ο πρόεδρος της

Η Ισλανδία κατάφερε να υπερβεί την κρίση, επειδή την αντιμετώπισε με εντελώς διαφορετικό τρόπο απ' ό,τι οι χώρες της Ευρωζώνης, υποστηρίζει, σε συνέντευξή του στην Deutsche Welle, ο πρόεδρος της χώρας Όλαφουρ Γκρίμσον.
Η Ισλανδία ήταν ένα από τα πρώτα θύματα της χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2008 και η κατάσταση της οικονομίας της, τότε, ήταν χειρότερη και από εκείνη της Ελλάδας.
Σήμερα, όμως, η χώρα μπορεί να σταθεί στα πόδια της, καθώς η οικονομία αναπτύσσεται με ικανοποιητικούς ρυθμούς και η ανεργία μειώνεται.
«Αφήσαμε τις τράπεζες να χρεοκοπήσουν»
«Κατ' αρχήν διαπιστώσαμε νωρίς πως δεν πρόκειται μόνο για μια χρηματοπιστωτική και οικονομική κρίση, αλλά για μια βαθιά πολιτική και κοινωνική κρίση. Και αυτό μας οδήγησε σε μεταρρυθμίσεις στα εν λόγω πεδία», είπε στη συνέντευξή του ο κ. Γκρίμσον.
«Επιδιώξαμε να αποδώσουμε δικαιοσύνη και παράλληλα να αλλάξουμε τους μηχανισμούς λήψης αποφάσεων. Ο δεύτερος λόγος της επιτυχίας είναι ότι δεν τηρήσαμε τις δυτικές συνταγές για την αντιμετώπιση της κρίσης», προσέθεσε.
Δηλαδή, η Ισλανδία δεν έκανε τίποτε για να διασώσει τις τράπεζές της, όπως τονίζει ο κ. Γκρίμσον, εξηγώντας τους λόγους:
«Αφήσαμε τις τράπεζες να χρεοκοπήσουν. Διερωτήθηκα πολλές φορές γιατί να αντιμετωπίζουμε τις τράπεζες σαν να είναι οι Άγιοι Τόποι της οικονομίας. Τι είναι αυτό που ξεχωρίζει τις τράπεζες από άλλες επιχειρήσεις; Οι τράπεζες είναι μεγάλες ιδιωτικές επιχειρήσεις και όταν διαπράττουν μεγάλα λάθη θα πρέπει να χρεοκοπούν. Σε διαφορετική περίπτωση τους δημιουργούμε την εντύπωση πως μπορούν να παίρνουν μεγάλα ρίσκα χωρίς ευθύνη. Δεν γίνεται όταν έχουν επιτυχία να σημειώνουν μεγάλα κέρδη και όταν αποτυγχάνουν να καλείται ο φορολογούμενος να πληρώσει τον λογαριασμό».
«Στηρίξαμε το κράτος πρόνοιας»
Ο κ. Γκρίμσον δεν κρύβει ακόμα ότι επικρίθηκε έντονα η ισλανδική πολιτική για την αντιμετώπιση της κρίσης. Οι περισσότεροι ευρωπαϊκοί θεσμοί εξέφρασαν την αντίθεσή τους στον ισλανδικό δρόμο.
Ακόμη και σήμερα πολλοί υποστηρίζουν ότι η Ισλανδία τα κατάφερε επειδή απλά είχε το δικό της νόμισμα και δεν ήταν μέλος της Ευρωζώνης.
«Φυσικά και βοήθησε πολύ το γεγονός ότι είχαμε το δικό μας νόμισμα. Προχωρήσαμε στην υποτίμηση της κορώνας και αυτό ήταν σημαντικό», σημείωσε ο Ισλανδός πρόεδρος.
«Ωστόσο», προσέθεσε, «όλες οι άλλες κινήσεις που κάναμε δεν είχαν σχέση με την υποτίμηση. Στηρίξαμε το σύστημα πρόνοιας. Δώσαμε τη δυνατότητα στους πολίτες να συμμετάσχουν στις πολιτικές και κοινωνικές μεταρρυθμίσεις. Αφήσαμε τις τράπεζες να χρεοκοπήσουν και φτιάξαμε άλλες. Αυτά θα τα κάναμε ακόμη και εάν ήμασταν μέλος της Ευρωζώνης», συμπλήρωσε.

Τα σχόλια δικά σας. Είμαι 20 χρονών, τι φταίω να πληρώνω συσσωρευμένη βλακεία ετών?