αλλαζει προσωπα η θλιπση

ναι οκ απλα δεν μπορω να αποφασισω ποιο μου αρεσει πιο πολυ..! οποτε ας βαλω και τα δυο..

οπως ειναι στο αλμπουμ:




ακουστικη εκτελεση:




Αλλαζει προσωπα η θλιπση-ξυλινα σπαθια, στιχοι

Αλλάζει πρόσωπα η θλίπση
ένα κορίτσι με κοιτάει
χορεύει, κι ύστερα πετάει
πάνω απ' τα μπαρ και τα ηχεία

Δεν έχει τίποτα να κρύπσει
καμιά φορά αντί να κλαίει
χορεύει, κι είναι σαν να λέει
σπάστε την πόρτα αν δεν ανοίξει

Αλλάζει πρόσωπα η θλίπση
μαζεύει πίσω τα μαλλιά της
θυμίζεις μια μικρή κυρία
που όλο ξεχνάω τ' όνομα της

Ποιος θα τα βάλει με τη θλίπση
όσο αντιστέκεται νικάει
σ' όποιον τη ρίχνει από το θρόνο
εσένα λέει θέλω μόνο

Όταν τελειώνει η συναυλία
κάτι παιδιά έρχονται κοντά μου
στα σκονισμένα της αρχεία
λένε πως είδαν τ' όνομα μου

Κι εγώ αρχίζω να γελάω
αλλάζει πρόσωπα η θλίπση
ρωτάνε αν την αγαπάω
έστω για λίγο θα μου λείπσει

μπομπ σφουγγαρακης και μυκητες..

αντιγραφω απο αλλο βλογ, του εδδιε..! αντε να γεμιζει σιγα σιγα η στηλη βιολογια (εστω και με κατι τετοια.. :Ρ) και επιπλεον λατρευουμε τον μπομπ..!

Θέλοντας να τιμήσουν τον μεγάλο τηλεοπτικό σταρ Μπομπ Σφουγγαράκη Τετραγωνοπαντελονή, βιολόγοι που ανακάλυψαν ένα νέο είδος μύκητα στο εξωτικό νησί της Βόρνεο αποφάσισαν να τον βαφτίσουν επίσημα «σπογγόσχημο του τετραγωνοπαντελονή».

Ο Spongiforma squarepantsii, όπως είναι η επίσημη λατινική ονομασία του μύκητα, μοιάζει με σφουγγάρι στο ηλεκτρονικό μικροσκόπιο, αναφέρουν στην επιθεώρηση Mycologia ερευνητές του Πολιτειακού Πανεπιστημίου του Σαν Φρανσίσκο.

Επιπλέον, το τμήμα του μύκητα που παράγει σπόρια μοιάζει με «θαλάσσιο βυθό καλυμμένο με σπόγγους».

Το ιδιαίτερο γνώρισμα του S.squarepantsii είναι ότι γίνεται ζελατινώδης και ελαστικός όταν ξεραθεί, απορροφά όμως την υγρασία σαν σφουγγάρι όταν οι συνθήκες ξαναγίνουν υγρές.

«Αυτές οι μεγάλες τρύπες τον κάνουν να μοιάζει με σφουγγάρι. Όταν είναι φρέσκος και υγρός, μπορείς να τον στύψεις και να βγάλεις νερό, μετά όμως επανέρχεται στο αρχικό του σχήμα» σχολίασε ο Δρ Ντένις Ντεγιαρντέν, μέλος της ομάδας που ανακάλυψε το νέο είδος στη ζούγκλα.

Προφανώς, οι ερευνητές είναι θαυμαστές της σειράς καρτούν Μπομπ Σφουγγαράκης, με πρωταγωνιστή έναν σπόγγο μπάνιου που φορά ένα καφέ, τετράγωνο σορτσάκι και ζει στη φανταστική τοποθεσία Βυθός του Μπικίνι.

Το γένος Spongiforma περιλαμβάνει μόνο ένα ακόμα είδος μύκητα, το οποίο όμως ζει στην Ταϊλάνδη.

ευτυχια

αντιγραφω απο το www.biology4u.gr : (και επ ευκαιρια ξεκιναει και κατηγορια βιολογια, αφου απο σεπτεμβρη λογικα εκει θα σπουδαζουμε..)


Ευτυχία: κληρονομικό χάρισμα, στόχος ή άσκηση;

Aκολουθήστε τα παρακάτω βήματα μιας συνταγής που πετυχαίνει πάντα. Σημειώστε όλα τα πράγματα που πάνε στραβά: έχει συννεφιά εδώ και τρεις μέρες, ξοδέψατε τα χρήματα του δεκαπενθήμερου πριν τις 16, χάσατε την προθεσμία για το ΚΤΕΟ. Συλλογιστείτε τα χειρότερα που έρχονται: όλα τα μαλλιά σας θα ασπρίσουν και μια ωραία μέρα θα πεθάνετε, το κατοικίδιο σας θα πεθάνει και αυτό και το αγαπημένο σας σήριαλ θα τελειώσει σύντομα. Σκεφτείτε όσα δεν πετύχατε στη ζωή σας: μια νύχτα με μια θεά, τη θέση του ανίκανου προϊσταμένου σας. Συνεχίστε καταγράφοντας όσα δεν έχετε: το τελευταίο μοντέλο i-phone, την Αντζελίνα Τζολί στο πλευρό σας. Τέλος, φανταστείτε αυτό που δεν θα είστε ποτέ: ο πιο ωραίος, ο πιο διάσημος, ο πιο έξυπνος, ο πιο δυνατός. Μη ξεχάσετε να αφιερώσετε και μια ολιγόλεπτη σκέψη σε όσους δεν σας αγαπούν. Το αποτέλεσμα είναι σίγουρο, θα νοιώσετε απελπισμένος και αν μη τι άλλο δυστυχής.

Βέβαια, το αίσθημα αυτό (όπως και της ευτυχίας) είναι παροδικό. Τη μια στιγμή, νοιώθουμε να πετάμε στα σύννεφα και την άλλη απίστευτα ψυχοπλακωμένοι: αυτές οι διακυμάνσεις περιστρέφονται γύρω από ένα «κέντρο βάρους», ιδιαίτερο για τον καθένα, ένα κέντρο βάρους που αντανακλά το μέσο επίπεδο ευτυχίας μας. Όπως παρουσιάστηκε σε πρόσφατο άρθρο στο biology4u, μελέτες που έγιναν αρχικά σε ομοζυγωτικά δίδυμα (1) και πιο πρόσφατα στη γενετική έδειξαν ότι το επίπεδο αυτό είναι κληρονομικό κατά 50% . Για παράδειγμα, αν έχω φαινότυπο του μεταφορέα της νευροδιαβιβαστικής ουσίας σεροτονίνης (φυσικό αντικαταθλιπτικό) ομοζυγωτικό της μακράς έκδοσης του (5-HTT long), θα επαναδεσμεύω περισσότερο τη σεροτονίνη στις συνάψεις και θα είμαι καλύτερα εξοπλισμένος για τις αντιξοότητες της ζωής (2,3,4). Θα γελάω, θα χαίρομαι, θα διασκεδάζω πιο εύκολα από κάποιον που έτυχε να έχει το φαινότυπο του μικρού μεταφορέα της σεροτονίνης. Σε περίπτωση αποτυχίας, μεγάλης στενοχώριας κτλ., το χτύπημα θα είναι εξίσου επώδυνο και στους δυο τύπους ανθρώπου, αλλά ο εσωτερικός κλονισμός του ενός, θα είναι ηπιότερος και μικρότερης διάρκειας από αυτόν του άλλου.

Η προδιάθεση μου για χαρά και ευτυχία συνδέεται επιπλέον με θετικά χαρακτηριστικά της ανθρώπινης προσωπικότητας όπως το να είμαι δραστήριος, κοινωνικός, ευσυνείδητος και όχι υπερβολικά αγχώδης, τα οποία φαίνεται να είναι και αυτά γενετικά ελεγχόμενα (5). Αυτό σημαίνει ότι η ικανότητα να νοιώσω ευτυχισμένος εξαρτάται κληρονομικά ίσως παραπάνω και από 50%... Αν επιπλέον λάβουμε υπ’ όψιν ότι παράγοντες όπως το αν είμαι όμορφος ή άσχημος, πλούσιος ή φτωχός, ψηλός ή κοντός, μορφωμένος ή όχι, παντρεμένος ή όχι, συσχετίζονται μόνο κατά 10% με το κεφάλαιο για ευτυχία που διαθέτω, τότε μένει στην καλύτερη περίπτωση ένα 40% προς προσωπική αξιοποίηση… Πόσο αξιόλογο είναι αυτό το ποσοστό και πόσο δεσμευτικό είναι το γενετικό μου υπόβαθρο; Μπορώ να βελτιώσω μια άσχημη προίκα ή το παιχνίδι είναι χαμένο από χέρι πριν ακόμα ξεκινήσει; Με απλά λόγια, μπορεί ο καθένας να είναι ευτυχισμένος άνθρωπος;

Το πρώτο σκέλος της απάντησης έρχεται από τις νευροεπιστήμες και τις τεχνικές πυρηνικού μαγνητικού συντονισμού (fΝΜR), οι οποίες απέδειξαν ότι ο εγκέφαλος διαμορφώνεται κυριολεκτικά σε όλη την διάρκεια της ζωής, μέσα από τα γεγονότα και τις συναισθηματικές αλληλεπιδράσεις που την συνοδεύουν, και με χρονικά διαστήματα εξαιρετικά μεγάλης πλαστικότητας, όπως αυτές της πρώτης παιδικής ηλικίας (έως τα τέσσερα) και της εφηβείας.

Ένα παράδειγμα που στοιχειοθετεί αυτό το γεγονός είναι το φαινόμενο της επανατακτικότητας (resilience) (6) που έχει παρατηρηθεί και η τραγική ιστορία των ορφανών της Ρουμανίας.
Το 1970, το κομουνιστικό καθεστώς στη Ρουμανία προώθησε μια σειρά μέτρων για την ενίσχυση ενός ξέφρενου ρυθμού γεννήσεων. Ο Ν. Ceaucescu πιστεύει πως για να είναι ένα κράτος ισχυρό, πρέπει να έχει και μεγάλο πληθυσμό. Οι εργένηδες πάνω από είκοσι ετών, όπως και τα άτεκνα ζευγάρια, τιμωρούνται με πρόστιμο. Αντισύλληψη και αμβλώσεις απαγορεύονται. Οι επισκέψεις στον γυναικολόγο είναι υποχρεωτικές και οι γιατροί που πραγματοποιούν διακοπή κύησης κινδυνεύουν με βαριές ποινές φυλάκισης έως και με την ποινή του θανάτου σε περίπτωση υποτροπής.

Πλήθος μέτρων δημιουργούνται για να προτρέψουν τα ζευγάρια στην τεκνοποίηση, ώστε η κάθε οικογένεια να έχει τουλάχιστον 4 παιδιά: πριμοδοτήσεις, διακοπές, διευκολύνσεις στην ανεύρεση εργασίας, κατοικίας, στις μεταφορές. Τέλος, το κράτος αναλαμβάνει μέσω ορφανοτροφείων όσα παιδιά δεν θέλουν οι γονείς τους, και ενθαρρύνει την εγκατάλειψη, θέλοντας να δημιουργηθεί εκεί ένας νέος τύπος ανθρώπου, «καθαρός» και με απόλυτη πίστη στο κομμουνιστικό καθεστώς. Οι φρικτές συνέπειες αυτής της πολιτικής ανακαλύφθηκαν το 1990 από τη Δύση: σε εκατοντάδες ορφανοτροφεία, δεκάδες χιλιάδες παιδιά έχουν εγκαταλειφθεί από μικρή ηλικία, ζουν χωρίς στοιχειώδη φροντίδα και επαρκή τροφή, με αποτέλεσμα να εμφανίσουν κύριες δυσλειτουργίες στη συμπεριφορά.
Πραγματοποιώντας μαγνητική σάρωση εγκεφάλων τέτοιων παιδιών, χαρακτηρισμένων ως καθυστερημένων, διαπιστώθηκε μια ατροφία στον πρόσθιο λοβό του εγκεφάλου τους, στα κέντρα που ελέγχουν τη μνήμη και τα συναισθήματα. Όμως, ένα χρόνο μετά την τοποθέτησή τους σε ανάδοχες οικογένειες, οι εγκέφαλοι αυτών των παιδιών ξανάρχισαν την ανάπτυξή τους, κρατώντας μεν το αρχικό τραύμα, αλλά αναπτύσσοντας νευρολογικούς μηχανισμούς αντιστάθμισης. Δηλαδή, η ατροφία δεν προϋπήρχε της εγκατάλειψής τους στο ορφανοτροφείο αλλά ήταν επακόλουθο του ότι στερήθηκαν στοργή και αισθητηριακές διεγέρσεις. Η τραγική αυτή ιστορία τεκμηριώνει λοιπόν το γεγονός ότι ο εγκέφαλός μας «πλάθεται» από την αλληλεπίδρασή μας με το περιβάλλον, τόσο που μπορεί να χαρακτηριστεί συμπέρασμα των σχέσεων μας, που υπερβαίνει το γενετικό υπόβαθρό μας.

Το δεύτερο σκέλος της απάντησης σχετίζεται άμεσα με την έννοια της ευτυχίας και έρχεται από έναν καινούργιο κλάδο, της λεγόμενης «θετικής ψυχολογίας». Μέχρι το 2000 η ψυχολογία είχε ως αντικείμενο μελέτης την ψυχική ασθένεια, ταξινομώντας παθήσεις, προσφέροντας αξιόπιστες διαγνώσεις και αγωγές, με σκοπό να φέρει ασθενείς από μια αρνητική κατάσταση σε μια ουδέτερη «κανονική» κατάσταση. Με διαμετρικά αντίθετη επιλογή στόχων, ο νεοεμφανισθείς κλάδος της θετικής ψυχολογίας αποσκοπεί στο να βελτιώσει τις «κανονικές» ζωές: να ενισχύσει την ανθρώπινη δύναμη αντί της αδυναμίας, να ενοποιήσει και να σταθεροποιήσει τις καλύτερες πτυχές της προσωπικότητας αντί να επιδιορθώνει τις χειρότερες, να κάνει τη ζωή κανονικών ανθρώπων πιο γεμάτη, πιο ευτυχισμένη, αντί να γιατρεύει την παθογένεια.

Παρά την υποκειμενικότητα που συνοδεύει την έννοια της ευτυχίας και τον μη στατικό της χαρακτήρα, η σχολή των θετικών ψυχολόγων μπόρεσε να αναπτύξει διάφορες επιστημονικά αξιόπιστες μεθόδους για να αξιολογήσει τη φύση της ευτυχίας και το βαθμό που την αντιλαμβάνεται ο καθένας μας καθώς και να κάνει ποσοτικοποιήσεις των αποτελεσμάτων, προσφέροντας χρήσιμα συμπεράσματα.

Όπως περιγράφει ο ιδρυτής της θετικής ψυχολογίας, καθηγητής Μ. Seligman, η συνταγή πλοήγησης προς την ευτυχία αποτελείται από τρεις δρόμους: αυτόν της ευχαρίστησης, αυτόν της συμμετοχής/ αφοσίωσης (π.χ. στη δουλειά, στην οικογένεια, στο σύντροφο, στους φίλους), και του νοήματος (αξιοποίηση των καλύτερων μας πλευρών σε κάτι μεγαλύτερο από μας). Από αυτούς, ο πρώτος είναι ο λιγότερο σημαντικός, σχεδόν με αμελητέα συμβολή: συγκρούεται αμετάκλητα μ’ αυτό που λέγεται «ηδονιστική προσαρμογή», που σημαίνει πως ό,τι και να κάνουμε, γρήγορα συνηθίζουμε, χάνεται η ένταση του συναισθήματος και επιστρέφουμε στο αρχικό μας στάδιο. Υπάρχει εδώ ένας χαρακτήρας παροδικότητας που απαιτεί συνεχή εναλλαγή για να συντηρηθεί η ένταση της ευχαρίστησης. Επίσης, με αυτόν τον τύπο συμπεριφοράς συνδέεται και η γενετική μας κληρονομιά που αναφέραμε παραπάνω, που δύσκολα μπορεί να αλλάξει: ένας άνθρωπος συνεσταλμένος δύσκολα μπορεί να μεταμορφωθεί σε “party animal“... Μονάχα όταν προϋπάρχει κάποιο από τα άλλα δυο συστατικά ευτυχίας, αυτά της συμμετοχής/ αφοσίωσης ή/ και του νοήματος, τότε η επιδίωξη της ευχαρίστησης θα παίξει ρόλο ενισχυτικό! Κάτι σαν την κρέμα σαντιγί πάνω στο παγωτό… Χωρίς παγωτό το γλυκό δεν λέει.

Η ευτυχία που έχει βάθος χρόνου καθορίζεται λοιπόν μόνο από το βαθμό συμμετοχής/ αφοσίωσης/ νοήματος που έχουμε στη ζωή μας, βαθμό που έχει να κάνει με αυτό που ονομάζεται “flow”, η βέλτιστη ευφορία/ συγκέντρωση που συνοδεύει κάθε δραστηριότητα που κάνουμε και στην οποία είμαστε πολύ καλοί. Σε αυτή την περίπτωση, ο χρόνος σταματάει, γινόμαστε ένα με αυτό που κάνουμε και εκφράζουμε την προσωπικότητά μας και την ατομική υπογραφή που αποτελούν τα δυνατότερα μας σημεία. Γνώση αυτών των σημείων μπορεί να επιτευχθεί με διάφορα τεστ που έχουν αναπτυχθεί: όλες οι πτυχές της ζωής μας μπορούν να προσαρμοστούν στις θετικότερες δυνατότητές μας. Παράλληλα, αποδείχθηκε ότι απλές ασκήσεις όπως αυτές που ενισχύουν τα θετικά συναισθήματα, την καλοσύνη, το αίσθημα ευγνωμοσύνης, την αλτρουιστική συμπεριφορά, την αφοσίωση στους φίλους και τα αγαπημένα πρόσωπα σε συνδυασμό με την κοινωνικότητα αυξάνουν προς το καλύτερο το αίσθημα ικανοποίησης που έχουμε για την ζωή μας. Για παράδειγμα, γράψτε κάθε μέρα τρία πράγματα που σας χαροποίησαν (π.χ. ένα ευχάριστο οικογενειακό γεύμα, μια ωραία βόλτα, ένα αναπάντεχο τηλεφώνημα από φίλο) και άμεσα θα νοιώσετε ουσιαστικά ευτυχέστεροι. Και νοιώθω ευτυχέστερος δεν είναι μόνο το ότι νοιώθω καλύτερα αλλά έχω αποδεδειγμένα μεγαλύτερη μακροβιότητα, καλύτερη υγεία, καλύτερη απόδοση στη εργασία, καλύτερη ανάκτηση σε οποιαδήποτε αντιξοότητα, μεγαλύτερη περιέργεια κτλ.

Συνοψίζουμε. Μπορεί μερικοί άνθρωποι να είναι περισσότερο προικισμένοι εκ γενετής από άλλους στον τρόπο σκέψης και στην αντιμετώπιση της ζωής. Όμως το θέμα ευτυχία δεν βρίσκεται εκεί. Είναι ένα κεφάλαιο που καλλιεργείται και είναι στο χέρι του καθενός να το επιχειρήσει. Καλλιέργεια που ξεκινάει με το να αποβάλουμε τα ασυνείδητα στερεότυπα τύπου η ευτυχία είναι υπόθεση τύχης και μοίρας, ή ότι βρίσκεται σε ένα καινούριο αυτοκίνητο, μια καινούρια δουλειά, μια καινούρια αγάπη: όλα τα τυχερά που θα πέσουν σαν μάννα εξ’ ουρανού, θα φαγωθούν από “την ηδονιστική μας προσαρμογή”. Αντίθετα, η ευτυχία θα έρθει εδώ και τώρα αν εφαρμόσουμε μια στρατηγική συμπεριφοράς προσαρμοσμένη στις καλύτερες δυνατότητες και αρετές της προσωπικότητάς μας και στον τρόπο ζωής μας (7). Μια πρακτική που ξεκινάει σαν συνειδητή καθημερινή προσπάθεια και καταλήγει να είναι τρόπος ζωής.

1. Lykken D. and Tellegen A. “Happiness is a stochastic phenomenon”, Psychological Science, Vol.7, no 3, (May 1996).
2. Caspi A. et al., "Influence of life stress on depression: moderation by a polymorphism in the 5-HTT gene", Science 301: 386-389, (2003).
3. Hariri A. R. et al., "Serotonin transporter genetic variation and the Response of the human amygdala", Science 297:400-403, (2002).
4. Fox E. et al., “Looking on the bright side: biased attention and the human serotonin transporter gene”, Proc R Soc B 276, (2009).
5. Weiss A. et al., “Personnality and well-being”, Psychological Science, Vol.19, no3, 205-210, (March 2008).
6. Boris Cyrulnik, “Της σάρκας και της ψυχής”, μετ. Σ. Μανουσοπούλου και Α. Πλεύρη, εκδόσεις Κέλευθος, (2008). O B. Cyrulnik είναι νευροψυχίατρος και καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Τουλόν, Γαλλίας.
7. Tal Ben-Shahar, “Happier: Learn the Secrets to Daily Joy and Lasting Fulfillment” Ο Tal Ben-Shahar είναι διδάκτωρ ψυχολογίας και φιλοσοφίας και διδάσκει θετική ψυχολογία στο Πανεπιστήμιο του Harvard. Στο εαρινό εξάμηνο του 2007, παρακολούθησαν το μάθημα του 1 400 φοιτητές! Μερικά από αυτά είναι διαθέσιμα στο YouTube.

για την EmilyAllanPoe : interactive blog

καλησπερες..! το ποστ αυτο ειναι απαντηση στο ποστ αυτο.

Ως εικονα η απαντηση μου ειναι αυτη:





Οταν ξαφνικα συμβαινει κατι και χανεις τα παντα -ή ο,τι στο δικο σου μυαλο ηταν τα παντα- αρχικα τριγυρνας γυρω απο τα συντριμμια, δεν μπορεις να τα αποχωρηστεις.. Για την ακριβεια τα συντριμμια δε θα μπορεσεις ποτε να τα αποχωρηστεις. πρεπει να συμφιλιωθεις μαζι τους.. ειναι το παρελθον σου, και οσα ειμαστε βασιζεται στο παρελθον μας. στο χερι σου ειναι τωρα να αρχισεις να χτιζεις διπλα τους κατι καινουριο. δε σου λεω να τα σβησεις ολα, να τα καπσεις ή να τα θαπσεις, δε νομιζω να εχω καταφερει ποτε κατι τετοιο, θα ταν υποκρισια να σε βαλω να το κανεις..! ουτε να περιμενεις το χρονο να σε γιατρεπσει, καποιοι πολυ σοφα ειπαν οτι ο χρονος ειναι ο χειροτερος γιατρος. συμφιλιωσου μαζι με τα συντριμμια σου, με αυτο που ηταν πριν γινουν συντριμμια. Και ταυτοχρονα, ξεκινα να χτιζεις κατι καινουριο, οπως τα νεα δεντρακια της φωτογραφιας.. ξεκινα να χτιζεις κατι, οπως το θες εσυ, με αποφασιστικοτητα, και τοτε ολα θα γινουν καλυτερα! :)

η εαρινη συναξις των αγροφυλακων

επιτελους βρηκα χρονο να γραπσω για αυτη την ταινια, ειναι απο τις αγαπημενες μου.. μπορει να μην ξενυχτησα ολη τη χρονια για διαβασμα, αλλα οταν εβαλε η τηλεοραση αυτη την ταινια εκατσα και την ειδα και κοιμηθηκα στις 2.30 το βραδυ!

το χωριο Θολοποταμι, ζητει απεγνωσμενα αγροφυλακα, καθως ο προηγουμενος πεθανε εν ωρα υπηρεσιας.. οι Θολοποταμιτες ομως ειναι πονηροι, και ολοι τους φοβουνται, οποτε μολις δινεται μπονους σε οποιον παει εκει, εχουμε 4 εθελοντες.. ο ενας μετα τον αλλο γινονται χωροφυλακες στο Θολοποταμι, οπου ερχονται αντιμετωποι με τους Θολοποταμιτες και τις Θολοποταμιτισσες. Ο καθενας με τα δικα του παθη και αδυναμιες, ο ενας με το σκυλο του, ο αλλος με την τραπουλα του, και ο τελευταιος με τα δυναμιτακια του, αντιπροσωπουν τις εποχες του χρονου. και εμεις ειμαστε σε θεση να απολαυσουμε το μεγαλειο της φυσης της Χιου (ποσο πανυπεροχες ειναι οι εικονες με το λιβαδι γεματο κοκκινες τουλιπες!), αλλα και της γυναικειας φυσης..

Φυση, ερωτας, και λεπτο χιουμορ.. κατω απο τη μουσικη του Βιβαλντι.. Πανυπεροχο! Αν βρειτε την ταινια, καλη απολαυση, αν οχι υπομονη, καθε τοσο τη βαζει η ΕΤ1..

Υ/Γ: ξεχασα να πω, η σκηνοθεσια ειναι του Δημου Αβδελιωδη..

κανουμε και καμια ανανεωση ρεεε..!!!

Με πολύ κοπο και πονο, εσυρα τα βηματα μου ως το πισι για να το ποστ τουτο.. αιτια της «περιπετειας» καποιοι ανεγκεφαλοι που δεν ανανεωνουν τις σελιδες τους στο ιντερνετ! Αλλα ας τα παρω με τη σειρα..

Ξυπνησα το πρωι χαρουμενη, τεντωσα τα χερια μου και αποφασισα αντι για καφε να παω για πσωνια σημερα! Ανοιξα λοιπον τα ματια μου και σηκωθηκα να ετοιμαστω! Εκανα μπανιο, ισιωσα και τα μαλλια μου (καλα ισια είναι αλλα καμια φορα λεω να συμπεριφερθω σαν κοριτσι..) και ξεκινησαμε με τη φιλη μου να παμε! Το μαγαζι που θελαμε είναι στην άλλη ακρη της πολης, βασικα εκτος πολης , οποτε πηγαμε με το αστικο! Ειχα φροντισει να πσαξω στο ιντερνετ τα δρομολογια και τα ειχα κανονισει όλα στο μυαλο μου!

Φτανουμε λοιπον, κατεβαινουμε ολο χαρα, φλυαρώντας (ναι ημουν ΠΟΛΥ κοριτσι σμρ..) χαζευουμε στο μαγαζι, το γυρναμε ΟΛΟ από τα γυναικεια ως τα παιδικα, γεμιζουμε τα χερια μας με κρεμαστρες, δοκιμαζουμε (ποπο δε με αναγνωριζω!) κτλ κτλ πληρωνουμε και παμε στη σταση παλι! Συμφωνα με το σαιτ, σε 5 αντε 10 λεπτακια το αστικο θα περνουσε! Περιμεναμε.. περασαν 5 λεπτα, αφαντο.. περασαν 10.. αφαντο.. περασαν 15, τπτ! Περασαν 25 λεπτα και η φιλη μου εχασε την υπομονη της: προφανως τα δρομολογια ειχαν αλλαξει!!! Φυσικα ποιος ο λογος να ενημερωθει η ιστοσελιδα?? Ας παμε με τα ποδια, προτεινει. Εισαι τρελη?, φωναζω εγω, θα μας παρει αιωνες! Είναι μεσημερι, πειναω, διπσαω, ας περιμενουμε λιγο, λογικα θα ερθει ένα σε κανα 10 λεπτο! Η φιλη μου επεμενε, το αστικο θα ερθει σε άλλη μιση ωρα..παμε με τα ποδια! Αφου η ιδια ιστορια ειπωθηκε αλλα πεντε λεπτα αποφασισουμε να περπατησουμε ως την επομενη σταση.. φτανουμε, βρισκουμε μια κυρια, και συμφωνα με τα λεγομενα μας, επρεπε να περιμενουμε άλλο ένα τεταρτο ορθιες ωσπου να ερθει! Ε δε παει να χεστει λεμε, θα περπατησουμε ως την επομενη σταση..

Και ξεκιναμε..μισο λεπτο μετα, βλεπουμε το αστικο να απομακρυνεται στα βαθη του οριζοντα, και κοκαλωνουμε.. ας κανουμε γυμναστικη!, λεμε. Ξεκιναμε μες στον ηλιο, σε ένα δρομο με μισο πεζοδρομιο, το υπολοιπο μισο καλυμμενο με βατα (ο ναι αυτά με τα αγκαθια!) και τον αερα να μας αναστατωνει τα μαλλια..! (ο ναι παντα όταν τα ισιωνω φυσαει..) μετα από ένα τεταρτο περπατηματος, αρχιζει η πσιχαλα..και οι βρισιες για το αστικο! Ευτυχως ένα σουπερμαρκετ ηταν κοντα, μπηκαμε και πσωνισαμε ΝΕΡΟ και μπισκοτα λογω πεινας και τρελης διπσας, την οποια ειχα εδώ και μια ωρα.. ομπρελες δεν ειχε! Βγαινοντας, η βροχη ειχε σταματησει! Και ακαθεκτες συνεχισαμε..! κλασικα, με το που βγηκαμε ειδαμε και άλλο αστικο να περνα, αλλα δε θα επεκταθω άλλο σε αυτό.. 20 λεπτα μετα, φτασαμε στην αρχη της πολης! Ναιιι!

Εδώ, η ζεστη ηταν χειροτερη.. και μετα από 1 ωρα και κατι πσωνια, μιση ωρα αναμονης, και μιση ωρα περπατηματος ειχαμε αρχισει να κουραζομαστε.. μην ξεχασω και ένα χρονο χωρις ασκηση λογω πανελληνιων, ε το περπατημα μας εγινε καπως αργο.. η ζεστη καθως περνουσαμε την πολη γινοταν ολο και μεγαλυτερη.. αγορασαμε και άλλο νερο.. 20 λεπτα μας πηρε να κανουμε διαδρομη 10 λεπτων υπο κανονικες συνθηκες! Ειμασταν πλεον πολύ κοντα στο σπιτι, ένα τεταρτο υπο γρηγορο βηματισμο.. και ναι μας πηρε μιση ωρα..! γυρισα σπιτι πτωμα..

Και τι υποδοχη ειχα?? Εχαμε για φαϊ κουκια..!!! μα κουκια???

Αυτή ηταν η μερα μου ως τωρα.. ναι κλασικα εχει ερθει το καλοκαιρι, δεν εχω τι να κανω και ότι χαζομαρα μου συμβαινει είναι υποπσηφια για ποστ.. :Ρ τεσπα τωρα όλα θα φτιαξουν ελπιζω! Παω βολτιτσα, παραλια ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ, με ένα τεραστιο παγωτο, ΧΩΡΙΣ ΑΣΤΙΚΟ, να κοιταω το ηλιοβασιλεμα και ο αερας να μου παιρνει τα μαλλια.. το αξιζω νομιζω!

Αντε καληνυχτες, τα ξαναλεμε..!

(ωρε 600 λεξεις.. ε ρε πανελληνιες.. μεχρι και το ποσο θα γραφουμε το ρυθμισαμε στις απαιτησεις των εξετασεων.. ακριβως τοσες ζητανε εκθεση!!)

εγω!

καλημερες..!

και η εσωτερικη αναζητηση συνεχιζεται..(ευελπιστω να ακολουθησουν συντομα και σχετικα ποστ λογοτεχνιας!) το σημερινο ποστ εχει αφορμη απο το φετινο μαθημα της κοινωνιολογιας, στο οποιο ειχαμ επολυ ενδιαφεροντα πραγματακια ολη τη χρονια! που λετε σε καποια φαση η καθηγητρια μας ζητησε να ζωγραφισουμε 2 σκιτσα του εαυτου μας: ενα οπως τον βλεπουμε εμεις, και ενα οπως νομιζουμε οτι τον βλεπουν οι αλλοι. κατι παρομοιο κανω και εδω σημερα..! :)αρχικα, ειναι το εγω κατα τη διαρκεια των πανελληνιων.. σ αυτη την περιοδο δε διαφερει και πολυ το εγω μου για μενα και τους αλλους.. :Ρ η φωτο που ακολουθει με δειχνει με οοοολα τα βοηθηματα της χρονιας, τα τετραδια και τις φωτοτυπιες (λειπει μονο ενα τευχος μιγαδικοι..). να τονισω οτι ο τροπος που τα κατεταξα δεν ειναι τυχαιος, παρατηρειστε με λιγη αφαιρετικη σκεπση, και θα φανουν τα θεματα της φυσικης κατευθυνσης που πεσαν στις παννελληνιες.. :Ρ voila!
στη συνεχεια, ακολουθει η μετα πανελληνιων εποχη..! :) τωρα εχω ηρεμησει και εχω χρονο να ασχοληθω με αυτα που θελω, συνεπως εχω ηρεμησει! το πως με αντιλαμβανομαι εγω ακολουθει στο παρακατω σκιτσο! στα χερια μου κραταω αυτα που εχω τωρα, τα συννεφακια ειναι τα ονειρα οι επιθυμιες και οι προσδοκιες μου..:) επεξηγησεις γινονται σε οποιον ζητησει, αν ξεκινησω να αναλυω, δε θα τελειωσω ποτε.. :Ρ παντως, στο συννεφακι πανω δεξια ειναι ενα τροχοσπιτο, και στο χερι πανω αριστερα ενα ατομο! α δεν ειμαι ολη την ωρα ετσι, αρκετα συχνα ανησυχω για το ανα θα υπαρχουν πανεπιστημια και λεφτα του χρονου για να σπουδασω, αλλα οκ προτιμησα να μην τα σχεδιασω, εξαλλου στο τελος παντα αποφασιζω να αισιοδοξησω..


τελος σειρα εχει το πώς με βλεπουν οι αλλοι..! το σκιτσο που ειχα δωσει στην κυρια μου ηταν εγω με τις τριχες ορθωμενες να φωναζω στον κοσμο.. :Ρ ε προτιμησα εδω, να ζητησω οντως τη γνωμη καποιου αλλου, στην προκειμενη περιπτωση του δεκαχρονου αδερφου μου..! το σκιτσο του ακολουθει, και σε αυτο θα επεξηγησω.. καταρχας με εχει φτιαξει χοντρη..! επισης τρωω ενα μπιφτεκι, οποτε η απορια για το αν βγηκαν τα αποτελεσματα των πανελληνιων διακοπτεται απο το "τσομπ" που ειναι ηχος μασιματος.. κατα τα αλλα σκεφτομαι να αδυνατισω και το αναβαλω.. το παντελονι γραφει "jeans for πανελληνιες".. η μπλουζα ειναι μαι τραγικη απομιμηση μιας που οντως εχω, που δειχνει οτι το μεγαλο τερατακι τρωει το μικρο.. κατα γενικη ομολογια με εχει πετυχει παντως..!! :Ρ:Ρ:Ρ απολαυστε!