Ως εικονα η απαντηση μου ειναι αυτη:
Οταν ξαφνικα συμβαινει κατι και χανεις τα παντα -ή ο,τι στο δικο σου μυαλο ηταν τα παντα- αρχικα τριγυρνας γυρω απο τα συντριμμια, δεν μπορεις να τα αποχωρηστεις.. Για την ακριβεια τα συντριμμια δε θα μπορεσεις ποτε να τα αποχωρηστεις. πρεπει να συμφιλιωθεις μαζι τους.. ειναι το παρελθον σου, και οσα ειμαστε βασιζεται στο παρελθον μας. στο χερι σου ειναι τωρα να αρχισεις να χτιζεις διπλα τους κατι καινουριο. δε σου λεω να τα σβησεις ολα, να τα καπσεις ή να τα θαπσεις, δε νομιζω να εχω καταφερει ποτε κατι τετοιο, θα ταν υποκρισια να σε βαλω να το κανεις..! ουτε να περιμενεις το χρονο να σε γιατρεπσει, καποιοι πολυ σοφα ειπαν οτι ο χρονος ειναι ο χειροτερος γιατρος. συμφιλιωσου μαζι με τα συντριμμια σου, με αυτο που ηταν πριν γινουν συντριμμια. Και ταυτοχρονα, ξεκινα να χτιζεις κατι καινουριο, οπως τα νεα δεντρακια της φωτογραφιας.. ξεκινα να χτιζεις κατι, οπως το θες εσυ, με αποφασιστικοτητα, και τοτε ολα θα γινουν καλυτερα! :)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου