η Ιθακη και το ταξιδι (2)

Λοιπον! εχω υποσχεθει τη γνωμη μου, και θα τη γραπσω, εστω και περιληπτικα γτ ο χρονος πιεζει μιας και δεν εχω το δικο μου πισί (πρεπει να παω να το κοιταξουν). με κλεμμενο λοιπον το νετμπουκ απο τον πατερα μου, και με φοβο μηπως γυρισει νωριτερα, θα προσπαθησω να γραπσω!

οπως και ολα τα υπολοιπα παιδια της ηλικιας μου στην πολη μου, εκανα φροντιστηρια αυτο το καλοκαιρι, για να προετοιμαστω καλυτερα για τις πανελληνιες. δεν ειναι οτι το ηθελα οπωσδηποτε, αλλα γενικα αγχωνομαι σαν ατομο και οκ η ολη κατασταση με τους παντες να πηγαινουν και τους γονεις να το θεωρουν αυτονοητο με αγχωσε και πηγα. και μαλλον καλα εκανα για να ειμαι πιο ανετη το χειμωνα (αν και ΚΑΙ σε αυτο εχω αγχωθει γτ ολοι επιμενουν οτι ολη τη χρονια θα βγω μονο 2 σαββατα και δε θα εχω χρονο ουτε για κατουρημα. θα δουμε.)

εγω γενικα πιστευω οτι εχω μαθει ενδιαφεροντα πραγματα ως τωρα, και χαιρομαι που μου αρεσουν τα μαθηματα. πεταω απ τη χαρα μου οταν εχω βιολογια ας πουμε, ειναι η καλυτερη ωρα μου, και η χημεια φετος ειναι απιστευτα ωραια, η φυσικη παντα μου αρεσε (αν και μεχρι στιγμης δεν ειναι και η καλυτερη μου) και γενικα το χαιρομαι. (εκτος απο οταν εχω πολλες ασκησεις και κανω συνεχως λαθος πραξεις) και ετσι θελω να το βλεπω, οτι μαθαινω κατι, το ξερω για μενα, δεν κανω απλα τονους ασκησεων, ουτε μαθαινω πως να λυνω ασησεις φυσικης. μαθαινω φυσικη, την κατανοω. αυτος ηταν παντα ο στοχος μου, και ειναι ακομη! με τον καθηγητη της φυσικης και της χημειας εχουμε ταιριαξει σε αυτο ευτυχως! :) οταν ομως στη βιολογια μου λενε, αν σε ρωτησουν αυτο γραφεις εκεινο το κομματακι, α δεν εχει το βιβλιο ορισμο μη φτιαξεις δικο σου γτ θα ειναι λαθος, μαθε απεξω αυτες τις κρισεως(!) , ε οκ τσαντιζομαι ρε γαμωτο! δεν ειναι η φιλοσοφια μου, δε θελω να το ακολουθησω! ουτε θα γραπσω κατι οπως το λεει το βιβλιο ενω ξερω οτι το λεει λαθος, ή αν ξερω οτι μπορω να το διατυπωσω καλυτερα! και αυτο ειναι που δεν αντεχω, το μαθαινω να λυνω ασκησεις, το "οταν δεις αυτο κανεις εκεινο", το γραπσε το κομματακι, το μαθε απεξω την ερωτηση κρισεως... εγω εχω σκοπο να ΜΑΘΩ για ΜΕΝΑ, να κανω κτημα μου αυτες τις γνωσεις. οχι να απομνημονευσω τροπους επιλυσης ασκησεων πανελληνιων, αλλα να κατακτησω αυτη τη φυσικη , αυτη τη χημεια, αυτη τη βιολογια, αυτα τα μαθηματικα. να γραπσω στην εκθεση αυτα που πιστευω ΕΓΩ, οχι τα "φταιει η στειρα απομνημονευση". κι αν σε καθε εκθεση γραφω για τη σημασια της κριτικης ικανοτητας, να το εννοω τουλαχιστον, να με αφησουν να αναπτυξω την κριτικη μου ικανοτητα, και οχι να με αναγκασουν να μαθω παπαγαλια (που δεν μπορω αλλωστε..). αυτη η χρονια ειναι η τελευταια μας του λυκειου. ας τη ζησουμε οπως θελουμε εμεις, και οχι οπως συμφερει τις επιχειρησεις-φροντιστηρια!

αυτα πανω κατω, ηρθε και ο κατοχος του νετμπουκ, οποτε πρεπει να βγω σιγα σιγα.. και οποιος θελει να προσθεσει κατι, υπαρχει και το κομμεντ, ή ελληνικα σχολιο. (αν και μαλλον θα το δω μετα τις διακοπες νουμερο 2 που παω φετος, αλλα οποτε και να το δω θα απαντησω) καλη μερα σε ολους! :)

Υ/Γ: φιλε, ειναι πανδυσκολο να γραφεις σε νετμπουκ, μπερδευονταν τα δαχτυλα μου και παταγα αλλα ντ αλλων, εχω συνηθισει το πληκτρολογιο του λαπτοπ και οκ δε γινεται να γραπσω, απλα!

η Ιθακη και το ταξιδι

στην πολη μου, το φροντιστηριο το καλοκαιρι μπριν πας τριτη λυκειου ειναι αυτονοητο οτι θα γινει. οπως και ο τροπος που θα γινει. παρακατω η αποπση του Ανδρεα Κασσετα ( respect ) . θα επανελθω με τη δικη μου, μολις βρω χρονο.. ειναι μεγαλο κειμενο αλλα νομιζω αξιζει τον κοπο να διαβαστει..

http://users.sch.gr/kassetas/yyyyWAR.htm

και επι τη ευκαιρια ριξτε και με ματια στην ιστοσελιδα του..

καλοκαιρι :)

αυτο το σαββατοκυριακο ημουν η νοικοκυρα του σπιτιου! δλδ οκ ολα τα εκανα.. γενικη καθαριοτητα. παει η μεση μου! φορεσα και μια ποδιά με κατι χριστουγεννιατικα πανω, και αρχισα να σκουπιζω, να σφουγγαριζω, να ξεσκονιζω, να στρωνω, να πλενω πιατια, μαχαιρια και ταψια, γεμισα νερα το πατωμα, κοπηκα κιολας και μαλιστα στην παλαμη, περιεργο που δεν χτυπησα τιποτα αλλο, και τωρα το σπιτι λαμπει κ εγω εχω τα χαλια μου. η βλακεια με το καθαρισμα ειναι οτι σου βγαινει η πιστη να τα κανεις ολα, και αμεσως μετα ερχεται καποιος και στα λερωνει.. βεβαια αυτο θα αργησει εδω, γιατι παμε διακοπες. και παλι ομως, εχω καθαρο σπιτι και δεν μπορω να καθομαι (ορθια στις μυτες σε μια μερια μη λερωσω τιποτα) να το βλεπω και να το καμαρωνω.. η μονη μου ελπιδα να εχει αυτο το καθαρισμα κατι θετικο, ειναι μολις το δουν οι γονεις μου να μου πουν "α! τι τελειο! παρε λεφτα να πσωνισεις οτι θελεις, ακομη και αν ειναι βιβλιο και οχι φορεμα, και μην ξανακαθαρισεις ολο το καλοκαιρι! σου αξιζει ξεκουραση!" και μετα να με αφησουν να βγω βολτα ως τις τεσσερις το βραδυ! εμ ναι. αυτο ειναι το κακο οταν ονειρευεσαι πολλα. μετα το σκετο μπραβο σου κακοφαινεται.. κι αν δε στο πουν ουτε αυτο, απορουν γιατι τους κρατας μουτρα μια βδομαδα...

Σε λιγο λοιπον θα παρω το ΚΤΕΛ να ανεβω στο χωριο. αυτο ειναι κατι που μπορεις να το μισησεις ή να το λατρεπσεις. Το λατρευεις οταν πισω σου καθονται 2 γιαγιαδες και μιλανε για οοοολο το χωριο, και μαθαινεις οτι η μικρη κορη του μπακαλη εμεινε εγκυος, οτι ο αδερφος του Κιτσου εχασε τα προβατα του Κιτσου και θα πανε στα δικαστηρια, οτι ο Μητσος ξενοκοιμαται κ το ξερουν ολοι εκτος απο τη Μητσαινα, οτι ο παπας χωρισε αφησε την παπαδια και τα 7 παιδια τους για να μεινει με τον ψαλτη, και γενικα ακους τα παντα. Το μισεις οταν ο διπλανος σου τυχαινει να ειναι κτηνοτροφος-παραγωγος γαλακτος τυριων γιαουρτιων, και αποφασιζει την μερα που θες να ταξιδεπσεις εσυ, να μεταφερει 50 κιλα τυρι και να βρομαει ολο το λεοφωρειο, ενω ταυτοχρονα ακους ενα σκασμενο μωρο να κλαιει να κλαιει να κλαει και να ξεχναει να σταματησει, αλλα να ευχεσαι να συνεχισει το κλαμα γιατι αναμεσα σε αυτο και τις μουσικες επιλογες του οδηγου, το "ντερτια fm", προτιμας σαφως και κατηγορηματικα το κλαμα του μωρου μαζι με τσιριδες. Ή μπορεις καλλιστα να τα αγνοησεις ολα αυτα, να μη το λατρεπσεις ουτε να το μισησεις, απλα να περασεις την ωρα σου απαραιτητως με τα ακουστικα στα αυτια με την ενταση στο τερμα (οχι τιποτα αλλο αλλα βαριεσαι να ακους για το βαγγελη που του διερρηξαν το σπιτι και το μονο που του αφησαν ειναι τα σωβρακα, και μαλιστα τα τρυπια, τα τριδυμα τριχρονα που γκρινιαζουν συγχρονισμενα "θελω γλυφειτζουριιιιιι", και το ρεφρεν "ελα στην αυλη μου, το λεει και το πουλι μου") διαβαζοντας κατι αγαπημενο. κατα προτιμηση παιρνεις μαζι το τετραδιο με το σημα της αναρχιας απεξω, ζωγραφιζεις νεκροκεφαλες και δινεις στη γιαγια διπλα σου (που σου εχει σπασει τα νευρα γιατι ολο φυσαει τη μυτη της) να ακουσει λιγο πριν πεθανει black sabbath. Α πολυ μου αρεσει το ΚΤΕΛ!

Ετσι λοιπον φτανω στο χωριο, που ειναι το αγαπημενο μου. Βγαινουν ολοι στις αυλες να δουν ποιος ηρθε, σε ρωτανε "τινους εισ' ισυ?" και απαντας ενα μακρυναρι που περιλαμβανει ολο το σοι σου απο το 1821 και μετα, και χαιρεσαι που τουλαχιστον λες τις λεξεις μισες, γιατι αλλιως παιρνει 1 τεταρτο. ξεφορτωνεις τα πραγματα στο σπιτι αφου πρωτα κινδυνεπσεις να γκρεμοτσακιστεις για να φτασεις ως εκει, και φυσικα το χορταρακι που ακουμπησε το ποδι σου τελικα ηταν τσουκνιδα, και ωπ εκεινο το ζουζουνι δεν ειναι μυγα αλλα σφηκα, ευτυχως εχεις μαζι σου fenistil, γιατι ποτε δε μπορεις να θυμιθεις αν πρεπει να βαλεις οξυ ή βαση. το μεσημερι την αραζεις κατω απο ελατα, και απολαμβανεις τους 25 βαθμους φορωντας το μαγιο σου μονο, γελωντας με αυτους που εμειναν στην πολη και πσηνονται με 43 βαθμους. το βραδυ πας στην πλατεια του χωριου οπου ολοι πλεον, ως και οι κοτες, ξερουν οτι εχεις ερθει, ποσα κιλα εγινες, με τι βαθμο τελειωσες το σχολειο, και εχουν μπει στοιχηματα για το αν θα γινεις γιατρος λογω βαθμολογιας ή δασκαλα λογω φύλου, ενω σου εχουν αποφασισει και ποιον γαμπρο θα παρεις. τρως τα σουβλακια σου και καθεσαι κατω απο τη μουρια μεχρι να ξεπαγιασεις, γιατι πλεον η θερμοκρασια εχει φτασει τους 16 βαθμους και τουρτουριζοντας σαν τρελος ευχεσαι να ειχες θυμηθει να παρεις ενα πουλοβερ και βριζεις τον εαυτο σου γιατι καθε χρονο το ξεχνας. φευγεις λοιπον και χωνεσαι κατω απο 3 κουβερτες και ενα παπλωμα, και ξαφνικα συνειδητοποιεις οτι εχει παει 2 το μεσημερι, οι κουβερτες ειναι στο πατωμα, το παπλωμα κατω απο το κρεβατι και εσυ μες στον ιδρωτα και με αδειο στομαχι. κλεβεις λοιπον αυγα απο το κοτετσι της γιαγιας διπλα, και συκα απο το περιβολι του παππου παραδιπλα και φτιαχνεις ομελετα και για επιδορπιο οσα συκα αντεχεις. οταν περασουν οι 4 μερες, εχεις συνηθισει πλεον να μιλας χωρις φωνηεντα, εχεις παρει ενα σωρο κιλα γιατι ολο σουβλακια και συκα τρως και αποφασιζεις να γυρισεις σπιτι. χαιρετας ολο το χωριο, το οποιο εχει μαζευτει να σε αποχαιρετισει, σου κουνανε το μαντηλι και εσυ μπαινεις στο λεωφορειο, οπου το σκηνικο ειναι το γνωστο.

πισω στην πολη, νοσταλγεις το αυθεντικο που υπηρχε στο χωριο, τους καλοκαγαθους αθωους χωριανους, το παραδοσιακο, το οξυγονο, και φυσικα τον εναστρο ουρανο (ξεχνωντας ολα τα ζουζουνια, τα φιδια, τα κουτσομπολια, το χωματοδρομο, τους μετους που εκανες σε καθε στροφη, τα χμ περιττωματα των κατσικιων στο δρομο κτλ κτλ) και ευχεσαι και του χρονου!

διακοπες...

Επιτελους τα φροντιστηρια τελειωσαν. Αρχιζω το καλοκαιρι μου. Και εχω βαρεθει ηδη.. Και στο πισω μερος του μυαλου μου πιστευω οτι αν δεν αρχισω τωρα διαβασμα δε θα τελειωσω ποτε και δε θα προλαβω με τις επαναληπσεις που εχω.. Χαζεπσα στο πισι, εγραπσα γραμμα, εφαγα, επαιξα με την αδερφη μου, μιλησα στην κολλητη μου που ειναι διακοπες, ξαναφαγα, ξαναδα τηλεοραση, συνεχισα το γραμμα, διαβασα ενα εξωσχολικο, και τωρα βαριεμαιιιιιι.. αρχιζω να μπαινω σε πειρασμο να ασχοληθω με τους μιγαδικους, παρ'ολο που απαγορεπσα στον εαυτο μου να αγγιξει βιβλιο ως την κυριακη τουλαχιστον..

ελπιζω να μη συνεχισει ετσι ως το τελος του καλοκαιριου...

a dream within a dream

Δεν ειμαι με τιποτα σε αυτη τη διαθεση τωρα, αλλα επεσα πανω σε αυτο το ποιημα και μου αρεσε. +οτι ειχα υποσχεθει πόε, οποτε να το!

A Dream Within A Dream

Take this kiss upon the brow!
And, in parting from you now,
Thus much let me avow-
You are not wrong, who deem
That my days have been a dream;
Yet if hope has flown away
In a night, or in a day,
In a vision, or in none,
Is it therefore the less gone?
All that we see or seem
Is but a dream within a dream.

I stand amid the roar
Of a surf-tormented shore,
And I hold within my hand
Grains of the golden sand-
How few! yet how they creep
Through my fingers to the deep,
While I weep- while I weep!
O God! can I not grasp
Them with a tighter clasp?
O God! can I not save
One from the pitiless wave?
Is all that we see or seem
But a dream within a dream?


και το αναλογο τραγουδακι..