καλοκαιρι :)

αυτο το σαββατοκυριακο ημουν η νοικοκυρα του σπιτιου! δλδ οκ ολα τα εκανα.. γενικη καθαριοτητα. παει η μεση μου! φορεσα και μια ποδιά με κατι χριστουγεννιατικα πανω, και αρχισα να σκουπιζω, να σφουγγαριζω, να ξεσκονιζω, να στρωνω, να πλενω πιατια, μαχαιρια και ταψια, γεμισα νερα το πατωμα, κοπηκα κιολας και μαλιστα στην παλαμη, περιεργο που δεν χτυπησα τιποτα αλλο, και τωρα το σπιτι λαμπει κ εγω εχω τα χαλια μου. η βλακεια με το καθαρισμα ειναι οτι σου βγαινει η πιστη να τα κανεις ολα, και αμεσως μετα ερχεται καποιος και στα λερωνει.. βεβαια αυτο θα αργησει εδω, γιατι παμε διακοπες. και παλι ομως, εχω καθαρο σπιτι και δεν μπορω να καθομαι (ορθια στις μυτες σε μια μερια μη λερωσω τιποτα) να το βλεπω και να το καμαρωνω.. η μονη μου ελπιδα να εχει αυτο το καθαρισμα κατι θετικο, ειναι μολις το δουν οι γονεις μου να μου πουν "α! τι τελειο! παρε λεφτα να πσωνισεις οτι θελεις, ακομη και αν ειναι βιβλιο και οχι φορεμα, και μην ξανακαθαρισεις ολο το καλοκαιρι! σου αξιζει ξεκουραση!" και μετα να με αφησουν να βγω βολτα ως τις τεσσερις το βραδυ! εμ ναι. αυτο ειναι το κακο οταν ονειρευεσαι πολλα. μετα το σκετο μπραβο σου κακοφαινεται.. κι αν δε στο πουν ουτε αυτο, απορουν γιατι τους κρατας μουτρα μια βδομαδα...

Σε λιγο λοιπον θα παρω το ΚΤΕΛ να ανεβω στο χωριο. αυτο ειναι κατι που μπορεις να το μισησεις ή να το λατρεπσεις. Το λατρευεις οταν πισω σου καθονται 2 γιαγιαδες και μιλανε για οοοολο το χωριο, και μαθαινεις οτι η μικρη κορη του μπακαλη εμεινε εγκυος, οτι ο αδερφος του Κιτσου εχασε τα προβατα του Κιτσου και θα πανε στα δικαστηρια, οτι ο Μητσος ξενοκοιμαται κ το ξερουν ολοι εκτος απο τη Μητσαινα, οτι ο παπας χωρισε αφησε την παπαδια και τα 7 παιδια τους για να μεινει με τον ψαλτη, και γενικα ακους τα παντα. Το μισεις οταν ο διπλανος σου τυχαινει να ειναι κτηνοτροφος-παραγωγος γαλακτος τυριων γιαουρτιων, και αποφασιζει την μερα που θες να ταξιδεπσεις εσυ, να μεταφερει 50 κιλα τυρι και να βρομαει ολο το λεοφωρειο, ενω ταυτοχρονα ακους ενα σκασμενο μωρο να κλαιει να κλαιει να κλαει και να ξεχναει να σταματησει, αλλα να ευχεσαι να συνεχισει το κλαμα γιατι αναμεσα σε αυτο και τις μουσικες επιλογες του οδηγου, το "ντερτια fm", προτιμας σαφως και κατηγορηματικα το κλαμα του μωρου μαζι με τσιριδες. Ή μπορεις καλλιστα να τα αγνοησεις ολα αυτα, να μη το λατρεπσεις ουτε να το μισησεις, απλα να περασεις την ωρα σου απαραιτητως με τα ακουστικα στα αυτια με την ενταση στο τερμα (οχι τιποτα αλλο αλλα βαριεσαι να ακους για το βαγγελη που του διερρηξαν το σπιτι και το μονο που του αφησαν ειναι τα σωβρακα, και μαλιστα τα τρυπια, τα τριδυμα τριχρονα που γκρινιαζουν συγχρονισμενα "θελω γλυφειτζουριιιιιι", και το ρεφρεν "ελα στην αυλη μου, το λεει και το πουλι μου") διαβαζοντας κατι αγαπημενο. κατα προτιμηση παιρνεις μαζι το τετραδιο με το σημα της αναρχιας απεξω, ζωγραφιζεις νεκροκεφαλες και δινεις στη γιαγια διπλα σου (που σου εχει σπασει τα νευρα γιατι ολο φυσαει τη μυτη της) να ακουσει λιγο πριν πεθανει black sabbath. Α πολυ μου αρεσει το ΚΤΕΛ!

Ετσι λοιπον φτανω στο χωριο, που ειναι το αγαπημενο μου. Βγαινουν ολοι στις αυλες να δουν ποιος ηρθε, σε ρωτανε "τινους εισ' ισυ?" και απαντας ενα μακρυναρι που περιλαμβανει ολο το σοι σου απο το 1821 και μετα, και χαιρεσαι που τουλαχιστον λες τις λεξεις μισες, γιατι αλλιως παιρνει 1 τεταρτο. ξεφορτωνεις τα πραγματα στο σπιτι αφου πρωτα κινδυνεπσεις να γκρεμοτσακιστεις για να φτασεις ως εκει, και φυσικα το χορταρακι που ακουμπησε το ποδι σου τελικα ηταν τσουκνιδα, και ωπ εκεινο το ζουζουνι δεν ειναι μυγα αλλα σφηκα, ευτυχως εχεις μαζι σου fenistil, γιατι ποτε δε μπορεις να θυμιθεις αν πρεπει να βαλεις οξυ ή βαση. το μεσημερι την αραζεις κατω απο ελατα, και απολαμβανεις τους 25 βαθμους φορωντας το μαγιο σου μονο, γελωντας με αυτους που εμειναν στην πολη και πσηνονται με 43 βαθμους. το βραδυ πας στην πλατεια του χωριου οπου ολοι πλεον, ως και οι κοτες, ξερουν οτι εχεις ερθει, ποσα κιλα εγινες, με τι βαθμο τελειωσες το σχολειο, και εχουν μπει στοιχηματα για το αν θα γινεις γιατρος λογω βαθμολογιας ή δασκαλα λογω φύλου, ενω σου εχουν αποφασισει και ποιον γαμπρο θα παρεις. τρως τα σουβλακια σου και καθεσαι κατω απο τη μουρια μεχρι να ξεπαγιασεις, γιατι πλεον η θερμοκρασια εχει φτασει τους 16 βαθμους και τουρτουριζοντας σαν τρελος ευχεσαι να ειχες θυμηθει να παρεις ενα πουλοβερ και βριζεις τον εαυτο σου γιατι καθε χρονο το ξεχνας. φευγεις λοιπον και χωνεσαι κατω απο 3 κουβερτες και ενα παπλωμα, και ξαφνικα συνειδητοποιεις οτι εχει παει 2 το μεσημερι, οι κουβερτες ειναι στο πατωμα, το παπλωμα κατω απο το κρεβατι και εσυ μες στον ιδρωτα και με αδειο στομαχι. κλεβεις λοιπον αυγα απο το κοτετσι της γιαγιας διπλα, και συκα απο το περιβολι του παππου παραδιπλα και φτιαχνεις ομελετα και για επιδορπιο οσα συκα αντεχεις. οταν περασουν οι 4 μερες, εχεις συνηθισει πλεον να μιλας χωρις φωνηεντα, εχεις παρει ενα σωρο κιλα γιατι ολο σουβλακια και συκα τρως και αποφασιζεις να γυρισεις σπιτι. χαιρετας ολο το χωριο, το οποιο εχει μαζευτει να σε αποχαιρετισει, σου κουνανε το μαντηλι και εσυ μπαινεις στο λεωφορειο, οπου το σκηνικο ειναι το γνωστο.

πισω στην πολη, νοσταλγεις το αυθεντικο που υπηρχε στο χωριο, τους καλοκαγαθους αθωους χωριανους, το παραδοσιακο, το οξυγονο, και φυσικα τον εναστρο ουρανο (ξεχνωντας ολα τα ζουζουνια, τα φιδια, τα κουτσομπολια, το χωματοδρομο, τους μετους που εκανες σε καθε στροφη, τα χμ περιττωματα των κατσικιων στο δρομο κτλ κτλ) και ευχεσαι και του χρονου!