περι ρατσισμου

ο ρατσισμος, οι ομαδες που τον αντιπροσωπευουν και η δραση μας απεναντι στο φαινομενο ειναι ενα θεμα που με απασχολει ιδιαιτερα τον τελευταιο χρονο. το σκεφτομαι και για ποστ, αλλά ποτέ δεν εκατσα να το γραπσω, ακομη διαμορφωνεται στο μυαλο μου, θελω να βρω τις σωστες λεξεις και εκφρασεις. ωστοσο, οταν δοαβασα το παρακατω κειμενο, ενιωσα αρκετα μεγαλη ταυτιση! δηλαδη σε ενα ποσοστο 90% συμφωνω, οποτε το αναδημοσιευω! με το τελος της εξεταστικης θα απαντησω σε σχόλια που ισως κανετε (δλδ 17 ιουνη και μετα). ισως κανω και κανα εδιτ με δικο μου σχολιασμο.

το κειμενο ειναι του Νικου Δημου.

Μην υποτιμάτε το ρατσισμό μέσα σας

Ο ρατσισμός είναι επικίνδυνος επειδή είναι παγκόσμιος και πανανθρώπινος.
Ο κάθε άνθρωπος γεννιέται ρατσιστής – δηλαδή με τον φόβο του άλλου, του άγνωστου, του διαφορετικού.
Είναι ουτοπική αφέλεια να θεωρούμε ότι άνθρωπος γεννιέται αγνός, αγαθός και αθώος. Αντίθετα κουβαλάει όλα τα αρνητικά του πρωτόγονου: φόβο, μίσος, επιθετικότητα… Την αγάπη θα την μάθει αργότερα, αν την μάθει. (Μερικοί δεν την μαθαίνουν ποτέ. Ή μαθαίνουν μόνο τον δεσμό με τη μάνα και τους δικούς τους).
Γεννιέται ρατσιστής και μεγαλώνει ρατσιστής, διατηρώντας μέσα του τους ίδιους φόβους, την ίδια δυσπιστία – που συχνά τους ενισχύει η οικογένεια και το περιβάλλον.
Και χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια για να απελευθερωθεί, να συνειδητοποιήσει το πρόβλημα, να ξεπεράσει τα εμπόδια, να ανοιχτεί στον άγνωστο και διαφορετικό συνάνθρωπο και να τον πλησιάσει. Μόνο η παιδεία μπορεί να τον βοηθήσει να αποκτήσει αυτογνωσία και αυτοκριτική.
Η προσπάθεια αυτή πρέπει να είναι καθημερινή. Κάθε μέρα οφείλει κανείς να πολεμάει την έμφυτη δυσπιστία και φοβία.
Ποτέ δεν θα μπορέσουμε να ξεπεράσουμε τον ρατσισμό με διακηρύξεις και ευχολόγια. Ούτε με νόμους και διατάξεις. Μερικές φορές μάλιστα οι νόμοι επιτείνουν αυτό που υποτίθεται ότι καταπολεμούν.
Μόνο με παιδεία και εσωτερική άσκηση θα τον ξεπεράσουμε. Με σκέψη και ισχυρή βούληση. Πριν πολεμήσουμε τον ρατσισμό στην κοινωνία, πρέπει να τον νικήσουμε μέσα μας.
Μην υποτιμάτε τον ρατσισμό μέσα σας. Είναι ύπουλος και φωλιάζει ακόμα και στον πιο καλλιεργημένο άνθρωπο. Φοράει πολλές μάσκες και παίζει περίεργους ρόλους. Κρύβεται πίσω από συνηθισμένα στερεότυπα, κοινότοπες προκαταλήψεις και αθώες γενικεύσεις. Οι Έλληνες δεν έγιναν τώρα ρατσιστές επειδή πλημμυρίσαμε με ξένους. Ήταν ανέκαθεν. Σε έρευνα που είχε γίνει τον Μάιο του 1986 σε 6 ευρωπαϊκές χώρες, ήμασταν πρώτοι στις διακρίσεις. Βέβαια όχι εναντίον των Πακιστανών και Αφγανών, που δεν υπήρχαν. Αλλά εναντίον των Ρομά, Εβραίων και Μουσουλμάνων (όπου υπήρχαν). Και σε προχθεσινή έρευνα του Pew Institute, ανάμεσα στους Ευρωπαίους, εμείς ψηφίσαμε τους εαυτούς μας! Ως τους πιο αξιόπιστους (παρόλη την διαφθορά) λιγότερο αλαζόνες και πιο φιλάνθρωπους. Αλλά το να θεωρείς εαυτόν ανώτερο – είναι η βάση του ρατσισμού.
Γι αυτό μία παραίνεση υπάρχει: Παιδεία, αυτοκριτική και συνεχής και άγρυπνη ΕΓΡΗΓΟΡΣΗ!

Ο ρατσισμός είναι επικίνδυνος επειδή είναι παγκόσμιος και πανανθρώπινος. Ο κάθε άνθρωπος γεννιέται ρατσιστής – δηλαδή με τον φόβο του άλλου, του άγνωστου, του διαφορετικού. Πηγή: www.lifo.gr

Ο ρατσισμός είναι επικίνδυνος επειδή είναι παγκόσμιος και πανανθρώπινος. Ο κάθε άνθρωπος γεννιέται ρατσιστής – δηλαδή με τον φόβο του άλλου, του άγνωστου, του διαφορετικού. Είναι ουτοπική αφέλεια να θεωρούμε ότι ο άνθρωπος γεννιέται αγνός, αγαθός και αθώος. Αντίθετα, κουβαλάει όλα τα αρνητικά του πρωτόγονου: φόβο, μίσος, επιθετικότητα... Την αγάπη θα τη μάθει αργότερα, αν τη μάθει. (Μερικοί δεν τη μαθαίνουν ποτέ. Ή μαθαίνουν μόνο τον δεσμό με τη μάνα και τους δικούς τους.) Γεννιέται ρατσιστής και μεγαλώνει ρατσιστής, διατηρώντας μέσα του τους ίδιους φόβους, την ίδια δυσπιστία – που συχνά τους ενισχύει η οικογένεια και το περιβάλλον. Και χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια για να απελευθερωθεί, να συνειδητοποιήσει το πρόβλημα, να ξεπεράσει τα εμπόδια, να ανοιχτεί στον άγνωστο και διαφορετικό συνάνθρωπο και να τον πλησιάσει. Μόνο η παιδεία μπορεί να τον βοηθήσει να αποκτήσει αυτογνωσία και αυτοκριτική. Η προσπάθεια αυτή πρέπει να είναι καθημερινή. Κάθε μέρα οφείλει κανείς να πολεμάει την έμφυτη δυσπιστία και φοβία. Ποτέ δεν θα μπορέσουμε να ξεπεράσουμε τον ρατσισμό με διακηρύξεις κι ευχολόγια. Ούτε με νόμους και διατάξεις. Μερικές φορές, μάλιστα, οι νόμοι επιτείνουν αυτό που υποτίθεται ότι καταπολεμούν. Μόνο με παιδεία και εσωτερική άσκηση θα τον ξεπεράσουμε. Με σκέψη και ισχυρή βούληση. Πριν πολεμήσουμε τον ρατσισμό στην κοινωνία, πρέπει να τον νικήσουμε μέσα μας. Μην υποτιμάτε τον ρατσισμό μέσα σας. Είναι ύπουλος και φωλιάζει ακόμα και στον πιο καλλιεργημένο άνθρωπο. Φοράει πολλές μάσκες και παίζει περίεργους ρόλους. Κρύβεται πίσω από συνηθισμένα στερεότυπα, κοινότοπες προκαταλήψεις και αθώες γενικεύσεις. Οι Έλληνες δεν έγιναν τώρα ρατσιστές επειδή πλημμυρίσαμε με ξένους. Ήταν ανέκαθεν. Σε έρευνα που είχε γίνει τον Μάιο του 1986 σε 6 ευρωπαϊκές χώρες, ήμασταν πρώτοι στις διακρίσεις. Βέβαια, όχι εναντίον των Πακιστανών και Αφγανών, που δεν υπήρχαν. Αλλά εναντίον των Ρομά, Εβραίων και Μουσουλμάνων (όπου υπήρχαν). Και σε προχθεσινή έρευνα του Pew Institute, ανάμεσα στους Ευρωπαίους, εμείς ψηφίσαμε τους εαυτούς μας! Ως τους πιο αξιόπιστους (παρόλη τη διαφθορά), λιγότερο αλαζόνες και πιο φιλάνθρωπους. Αλλά το να θεωρείς εαυτόν ανώτερο – είναι η βάση του ρατσισμού. Γι' αυτό, μία παραίνεση υπάρχει: Παιδεία, αυτοκριτική και συνεχής και άγρυπνη ΕΓΡΗΓΟΡΣΗ! Πηγή: www.lifo.gr

Ο ρατσισμός είναι επικίνδυνος επειδή είναι παγκόσμιος και πανανθρώπινος. Ο κάθε άνθρωπος γεννιέται ρατσιστής – δηλαδή με τον φόβο του άλλου, του άγνωστου, του διαφορετικού. Είναι ουτοπική αφέλεια να θεωρούμε ότι ο άνθρωπος γεννιέται αγνός, αγαθός και αθώος. Αντίθετα, κουβαλάει όλα τα αρνητικά του πρωτόγονου: φόβο, μίσος, επιθετικότητα... Την αγάπη θα τη μάθει αργότερα, αν τη μάθει. (Μερικοί δεν τη μαθαίνουν ποτέ. Ή μαθαίνουν μόνο τον δεσμό με τη μάνα και τους δικούς τους.) Γεννιέται ρατσιστής και μεγαλώνει ρατσιστής, διατηρώντας μέσα του τους ίδιους φόβους, την ίδια δυσπιστία – που συχνά τους ενισχύει η οικογένεια και το περιβάλλον. Και χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια για να απελευθερωθεί, να συνειδητοποιήσει το πρόβλημα, να ξεπεράσει τα εμπόδια, να ανοιχτεί στον άγνωστο και διαφορετικό συνάνθρωπο και να τον πλησιάσει. Μόνο η παιδεία μπορεί να τον βοηθήσει να αποκτήσει αυτογνωσία και αυτοκριτική. Η προσπάθεια αυτή πρέπει να είναι καθημερινή. Κάθε μέρα οφείλει κανείς να πολεμάει την έμφυτη δυσπιστία και φοβία. Ποτέ δεν θα μπορέσουμε να ξεπεράσουμε τον ρατσισμό με διακηρύξεις κι ευχολόγια. Ούτε με νόμους και διατάξεις. Μερικές φορές, μάλιστα, οι νόμοι επιτείνουν αυτό που υποτίθεται ότι καταπολεμούν. Μόνο με παιδεία και εσωτερική άσκηση θα τον ξεπεράσουμε. Με σκέψη και ισχυρή βούληση. Πριν πολεμήσουμε τον ρατσισμό στην κοινωνία, πρέπει να τον νικήσουμε μέσα μας. Μην υποτιμάτε τον ρατσισμό μέσα σας. Είναι ύπουλος και φωλιάζει ακόμα και στον πιο καλλιεργημένο άνθρωπο. Φοράει πολλές μάσκες και παίζει περίεργους ρόλους. Κρύβεται πίσω από συνηθισμένα στερεότυπα, κοινότοπες προκαταλήψεις και αθώες γενικεύσεις. Οι Έλληνες δεν έγιναν τώρα ρατσιστές επειδή πλημμυρίσαμε με ξένους. Ήταν ανέκαθεν. Σε έρευνα που είχε γίνει τον Μάιο του 1986 σε 6 ευρωπαϊκές χώρες, ήμασταν πρώτοι στις διακρίσεις. Βέβαια, όχι εναντίον των Πακιστανών και Αφγανών, που δεν υπήρχαν. Αλλά εναντίον των Ρομά, Εβραίων και Μουσουλμάνων (όπου υπήρχαν). Και σε προχθεσινή έρευνα του Pew Institute, ανάμεσα στους Ευρωπαίους, εμείς ψηφίσαμε τους εαυτούς μας! Ως τους πιο αξιόπιστους (παρόλη τη διαφθορά), λιγότερο αλαζόνες και πιο φιλάνθρωπους. Αλλά το να θεωρείς εαυτόν ανώτερο – είναι η βάση του ρατσισμού. Γι' αυτό, μία παραίνεση υπάρχει: Παιδεία, αυτοκριτική και συνεχής και άγρυπνη ΕΓΡΗΓΟΡΣΗ! Πηγή: www.lifo.gr

Ο ρατσισμός είναι επικίνδυνος επειδή είναι παγκόσμιος και πανανθρώπινος. Ο κάθε άνθρωπος γεννιέται ρατσιστής – δηλαδή με τον φόβο του άλλου, του άγνωστου, του διαφορετικού. Είναι ουτοπική αφέλεια να θεωρούμε ότι ο άνθρωπος γεννιέται αγνός, αγαθός και αθώος. Αντίθετα, κουβαλάει όλα τα αρνητικά του πρωτόγονου: φόβο, μίσος, επιθετικότητα... Την αγάπη θα τη μάθει αργότερα, αν τη μάθει. (Μερικοί δεν τη μαθαίνουν ποτέ. Ή μαθαίνουν μόνο τον δεσμό με τη μάνα και τους δικούς τους.) Γεννιέται ρατσιστής και μεγαλώνει ρατσιστής, διατηρώντας μέσα του τους ίδιους φόβους, την ίδια δυσπιστία – που συχνά τους ενισχύει η οικογένεια και το περιβάλλον. Και χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια για να απελευθερωθεί, να συνειδητοποιήσει το πρόβλημα, να ξεπεράσει τα εμπόδια, να ανοιχτεί στον άγνωστο και διαφορετικό συνάνθρωπο και να τον πλησιάσει. Μόνο η παιδεία μπορεί να τον βοηθήσει να αποκτήσει αυτογνωσία και αυτοκριτική. Η προσπάθεια αυτή πρέπει να είναι καθημερινή. Κάθε μέρα οφείλει κανείς να πολεμάει την έμφυτη δυσπιστία και φοβία. Ποτέ δεν θα μπορέσουμε να ξεπεράσουμε τον ρατσισμό με διακηρύξεις κι ευχολόγια. Ούτε με νόμους και διατάξεις. Μερικές φορές, μάλιστα, οι νόμοι επιτείνουν αυτό που υποτίθεται ότι καταπολεμούν. Μόνο με παιδεία και εσωτερική άσκηση θα τον ξεπεράσουμε. Με σκέψη και ισχυρή βούληση. Πριν πολεμήσουμε τον ρατσισμό στην κοινωνία, πρέπει να τον νικήσουμε μέσα μας. Μην υποτιμάτε τον ρατσισμό μέσα σας. Είναι ύπουλος και φωλιάζει ακόμα και στον πιο καλλιεργημένο άνθρωπο. Φοράει πολλές μάσκες και παίζει περίεργους ρόλους. Κρύβεται πίσω από συνηθισμένα στερεότυπα, κοινότοπες προκαταλήψεις και αθώες γενικεύσεις. Οι Έλληνες δεν έγιναν τώρα ρατσιστές επειδή πλημμυρίσαμε με ξένους. Ήταν ανέκαθεν. Σε έρευνα που είχε γίνει τον Μάιο του 1986 σε 6 ευρωπαϊκές χώρες, ήμασταν πρώτοι στις διακρίσεις. Βέβαια, όχι εναντίον των Πακιστανών και Αφγανών, που δεν υπήρχαν. Αλλά εναντίον των Ρομά, Εβραίων και Μουσουλμάνων (όπου υπήρχαν). Και σε προχθεσινή έρευνα του Pew Institute, ανάμεσα στους Ευρωπαίους, εμείς ψηφίσαμε τους εαυτούς μας! Ως τους πιο αξιόπιστους (παρόλη τη διαφθορά), λιγότερο αλαζόνες και πιο φιλάνθρωπους. Αλλά το να θεωρείς εαυτόν ανώτερο – είναι η βάση του ρατσισμού. Γι' αυτό, μία παραίνεση υπάρχει: Παιδεία, αυτοκριτική και συνεχής και άγρυπνη ΕΓΡΗΓΟΡΣΗ! Πηγή: www.lifo.gr

άντε να μην πω καμιά κουβέντα..!!

Αντιγράφω απο το in.gr (ό,τι είναι με πλαγιαστά γράμματα είναι από κει τελοσπάντων) :

Η Ισλανδία σώθηκε γιατί αγνόησε τις ευρωσυνταγές, λέει ο πρόεδρος της

Η Ισλανδία κατάφερε να υπερβεί την κρίση, επειδή την αντιμετώπισε με εντελώς διαφορετικό τρόπο απ' ό,τι οι χώρες της Ευρωζώνης, υποστηρίζει, σε συνέντευξή του στην Deutsche Welle, ο πρόεδρος της χώρας Όλαφουρ Γκρίμσον.
Η Ισλανδία ήταν ένα από τα πρώτα θύματα της χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2008 και η κατάσταση της οικονομίας της, τότε, ήταν χειρότερη και από εκείνη της Ελλάδας.
Σήμερα, όμως, η χώρα μπορεί να σταθεί στα πόδια της, καθώς η οικονομία αναπτύσσεται με ικανοποιητικούς ρυθμούς και η ανεργία μειώνεται.
«Αφήσαμε τις τράπεζες να χρεοκοπήσουν»
«Κατ' αρχήν διαπιστώσαμε νωρίς πως δεν πρόκειται μόνο για μια χρηματοπιστωτική και οικονομική κρίση, αλλά για μια βαθιά πολιτική και κοινωνική κρίση. Και αυτό μας οδήγησε σε μεταρρυθμίσεις στα εν λόγω πεδία», είπε στη συνέντευξή του ο κ. Γκρίμσον.
«Επιδιώξαμε να αποδώσουμε δικαιοσύνη και παράλληλα να αλλάξουμε τους μηχανισμούς λήψης αποφάσεων. Ο δεύτερος λόγος της επιτυχίας είναι ότι δεν τηρήσαμε τις δυτικές συνταγές για την αντιμετώπιση της κρίσης», προσέθεσε.
Δηλαδή, η Ισλανδία δεν έκανε τίποτε για να διασώσει τις τράπεζές της, όπως τονίζει ο κ. Γκρίμσον, εξηγώντας τους λόγους:
«Αφήσαμε τις τράπεζες να χρεοκοπήσουν. Διερωτήθηκα πολλές φορές γιατί να αντιμετωπίζουμε τις τράπεζες σαν να είναι οι Άγιοι Τόποι της οικονομίας. Τι είναι αυτό που ξεχωρίζει τις τράπεζες από άλλες επιχειρήσεις; Οι τράπεζες είναι μεγάλες ιδιωτικές επιχειρήσεις και όταν διαπράττουν μεγάλα λάθη θα πρέπει να χρεοκοπούν. Σε διαφορετική περίπτωση τους δημιουργούμε την εντύπωση πως μπορούν να παίρνουν μεγάλα ρίσκα χωρίς ευθύνη. Δεν γίνεται όταν έχουν επιτυχία να σημειώνουν μεγάλα κέρδη και όταν αποτυγχάνουν να καλείται ο φορολογούμενος να πληρώσει τον λογαριασμό».
«Στηρίξαμε το κράτος πρόνοιας»
Ο κ. Γκρίμσον δεν κρύβει ακόμα ότι επικρίθηκε έντονα η ισλανδική πολιτική για την αντιμετώπιση της κρίσης. Οι περισσότεροι ευρωπαϊκοί θεσμοί εξέφρασαν την αντίθεσή τους στον ισλανδικό δρόμο.
Ακόμη και σήμερα πολλοί υποστηρίζουν ότι η Ισλανδία τα κατάφερε επειδή απλά είχε το δικό της νόμισμα και δεν ήταν μέλος της Ευρωζώνης.
«Φυσικά και βοήθησε πολύ το γεγονός ότι είχαμε το δικό μας νόμισμα. Προχωρήσαμε στην υποτίμηση της κορώνας και αυτό ήταν σημαντικό», σημείωσε ο Ισλανδός πρόεδρος.
«Ωστόσο», προσέθεσε, «όλες οι άλλες κινήσεις που κάναμε δεν είχαν σχέση με την υποτίμηση. Στηρίξαμε το σύστημα πρόνοιας. Δώσαμε τη δυνατότητα στους πολίτες να συμμετάσχουν στις πολιτικές και κοινωνικές μεταρρυθμίσεις. Αφήσαμε τις τράπεζες να χρεοκοπήσουν και φτιάξαμε άλλες. Αυτά θα τα κάναμε ακόμη και εάν ήμασταν μέλος της Ευρωζώνης», συμπλήρωσε.

Τα σχόλια δικά σας. Είμαι 20 χρονών, τι φταίω να πληρώνω συσσωρευμένη βλακεία ετών?

diary of a biologist

Ξερεις, αυτο που βλεπεις ειναι μια απολυτως εξατομικευμενη αποπση του κοσμου που σε περιβαλλει. Το κοκκινο που βλεπεις, είναι τοσο κοκκινο μονο για σενα, η εκτιμηση του ζεστου και του κρυου ειναι καθαρα δικη σου, ο τροπος που αντιλαμβανεσαι εννοιες οπως δημοκρατια φιλοτιμο και κραμπα το ιδιο. και δεν είναι μονο αυτο! Σκεπσου οτι η διακριτικη ικανοτητα του ματιου σου και η αντιληπση του εγκεφαλου σου ειναι τετοια, που ξεχωριζεις τους ανθρωπους γυρω σου ως μοναδες. Σκεπσου να μη μπορουσες να αισθανθεις τον εαυτο σου ως ενα ολοκληρωμενο ον: ολοι μας θα ειμασταν απλα μια στοιβα κυτταρα! Σκεπσου να ειχαμε καλυτερη διακριτικη ικανοτητα, να μπορουσαμε πχ να δουμε με γυμνο ματι μικροοργανισμους: θα ειμασταν απλα πολλοι σωροι απο δαυτους, ενας σωρος Escherihia coli στο εντερο μας, μια πολυπολυτισμικη κοινωνια βακτηριων το σαλιο μας, μη μιλησω για τα κολπικα υγρα και τη γυρω περιοχη.. σκεπσου ακομη κατι πιο τρελο! Να μπορουσαμε να διακρινουμε σε επιπεδο ατομων! Φιλε, αυτο κ αν θα ηταν το απολυτο χαος! Μια μονο παρατηρηση, θα βλεπαμε ως και τον αερα που μας περιβαλλει σαν οντοτητα.. ειναι όλα θεμα επιπεδου εστιασης. Δουλευοντας στο μικροσκοπιο ενα χρονο τωρα, αυτο το εχω καταλαβει πληρως. Πολλες φορες μου αρεσει να παιζω με την αποσταση δειγματος-φακου χωρις να αφηνω χρονο στην κάθε αποσταση να εστιασει και να εχω μια και μονη εικονα του δειγματος μου. το βαζω να κοβει βολτες μακρια κοντα μακρια κοντα και παει λεγοντας από το φακο μου, και η μορφη του αλλαζει. Να ας πουμε κοιτουσα ενα πολυυυ λεπτο κομματακι ντοματας, το παχος ηταν καπου μισο χιλιοστο. Στριφογυρνουσα τον κοχλια που ανεβοκατεβαζει το δειγμα μου και εβλεπα πολλους μικρους και μεγαλυτερους κοκκινους στροβιλους να περιδινιζονται, ηξερα οτι απο αυτες τις εικονες που περνανε τοσο γρηγορα από τα ματια μου, μία ειναι αυτη που πρεπει να προσεξω. Εκεινη που διακρινω κυτταρα και το εσωτερικο τους. Ολες οι άλλες εικονες είναι σωστες βεβαια! Αλλά δεν εστιαζουν εκει που θελω..ειναι αλλες αποπσεις του κοσμου που με περιβαλλει. (το ιδιο συνεβη προσπαθωντας να δω πσευδομοναδες τις προαλλες, και ηταν πολυ δυσκολο! Και καθολου εντυπωσιακο, κανενας στροβιλος, καμια πσυχεδελεια οπως συμβαινει σχεδον παντα οταν κανω αυτό το κολπο, απλα τη μια στιγμη εβλεπα μια ροζ θολουρα και τις αλλες ενα ασπρο τιποτα. Α και μια στιγμη απλα εβλεπα την γυαλινη πλακα πανω στην οποια κείτονταν τα κυτταρακια που μολις ειχα βαπσει, και μια αλλη εβλεπα απλα μυγακια να κολυμπανε ξεδιαντροπα μεσα στο ματι μου.)

Μετα από αυτό το προχειρο ζεσταμα του μυαλου (μην ξεχναμε πως γραφω 3.26 το βραδυ, όλα είναι γραμμενα προχειρα, ακριβως οπως μου ερχονται. Οταν βρω ιντερνετ θα διορθωσω τα ορθογραφικα και θα κανω copy-paste  και ετσι εσεις τωρα κοιτατε το υπεροχο αυτο ποστ!), ας ετοιμαστουμε για λιγο ακομη ζεσταμα. Τι αλλο καθοριζει το πώς αντιλαμβανομαστε τον κοσμο γυρω μας? Οι συναπσεις του εγκεφαλου μας! Δηλαδη πολύ χοντρικα και απλοποιημενα, τα οσα εχουμε ζησει και εχουν καταγραφει ως εμπειριες μας, ειτε τα θυμομαστε ειτε οχι. Και ολα οσα εχουμε ζησει, ολα μα ολα μα ολα μα ολα ανεξαιρετως ειναι προιον της τυχης! Να ξεκαθαρισω οτι με το τυχαιο δεν εννοω τυχερο, αν θελουμε να το εκφρασουμε στα αγγλικα δεν μιλαω για luck, αλλά για random. Στασου προβληματισμενε και γοητευμενε αναγνωστη λιγο εδω. Τι θα πει οτι ολα ειναι τυχαια? Λοιπον εκανα φιλη μου μια κοπελα που γνωρισα στο λεωφορειο. Αν ειχα ξυπνησει μισο λεπτο αργοτερα, δε θα γνωριζομασταν ποτέ τοσο καλα, γιατι πολυ απλα δε θα την συναντουσα στο λεωφορειο στο οποιο ανεβηκα αλλά στη σχολη, και θα μου ηταν απλα μια ακομη αδιαφορη συμφοιτητρια. Αν ειχα κλειδωσει την πορτα μου 3 φορες λιγοτερες επισης! Αν 4 οδηγοι ειχαν μπει λιγο αργοτερα ή νωριτερα στην κυκλοφορια (επειδη ξυπνησαν μισο λεπτο αργοτερα ας πουμε ή κλειδωσαν την πορτα τους 2 και όχι 5 φορες) θα ειχα περασει το δρομο και δε θα εχανα το προηγουμενο λεωφορειο! Και τρ σκεπσου ότι τα ιδια ισχυουν και για τη φιλη μου! μεχρι και για τον οδηγο του προηγουμενου λεοφωρειου, που αποφασισε να πατησει γκαζι οταν ειδε πορτοκαλι φαναρι (και αυτο να του ετυχε για 5 συνεχομενα φαναρια) και ετσι περασε νωριτερα απ οτι συνηθως απ τη σταση, οπότε εχασα το λεωφορειο και αναγκαστηκα να μπω στο επομενο με την φιλη μου μεσα! Φανταστειτε οτι αυτο συμβαινει πανω κατω για ολους τους ανθρωπους που συνανταμε, απο τους πιο ασημαντους ως τους πιο σημαντικους. Και για να κανω το μυαλο σου να εκραγει αγαπητε αναγνωστη, αναλογισου τι πιθανοτητες υπηρχαν να γεννηθει αυτος ακριβως ανθρωπος που εχει επηρρεασει τοσο τη ζωη σου (απο τη μανα σου ως τον ερωτα της ζωης σου), το συγκεκριμενο σπερματοζωαριο να συγκρουστει με το συγκεκριμενο ωαριο, πραγμα που αναλυεται σε δυο κυριους αξονες. Α) τον καταλληλο συνδυασμο χρωμοσωματων, τοσο απο τη μητερα οσο και απο τον πατερα Β) το να γινει το σεξ τη συγκεριμενη μερα κ ωρα που ευνοουσαν αυτη τη συναντηση κορυφης ωαριου-σπερματοζωαριου. Και σκεπσου οτι για να φτασουμε σε αυτο, πρεπει με τον ιδιο τυχαιο τροπο να εχουν τοσο γεννηθει οσο και γνωριστει μεταξυ τους οι γονεις των γονιων των γονιων των γονιων των γονιων κλπ κλπ κλπ του ατομου που σε ενδιαφερει, και φυσικα όλα αυτά γινονται παλι με εντελως τυχαιο τροπο! Και ακομη πιο περα, σκεπσου οτι εσυ ως Homo sapiens υπαρχεις εξαιτιας τυχαιων λαθων στο DNA των προγονων μας, και οτι η ζωη απο μονη της εχει υπερβολικα μικρη πιθανοτητα να σχηματιστει (στατιστικα δε θα πρεπε να υπαρχεις οχι απλα εσυ, αλλά ουτε καν η ζωη..).

Λοιπον? Εισαι ακομη σιγουρος για τον κοσμο που βλεπεις και νιωθεις?

Αν θες, σου εχω ενα μυστικο. δεν υπαρχει σωστο και λαθος. Υπαρχουν απλα πολλες, απειρες μικροαποπσεις του κοσμου, δικες μου, δικες σου, της μυγας που κοβει βολτες μες στο σπιτι μου, του σκυλου σου…κοσμος ειναι το συνολο τους.

Δεν ειναι αυτη αρκετα καλη αποδειξη του ποσο ασημαντοι ειμαστε? Αυτη η σκεπση παντα με γεμιζει δεος και μια κρυφη αρμονια και ζεστασια..

το καλοκαιρακι, στην ακρογιαλια

-Άλλαξέ τον τον ηλιθιο το σταθμο επιτελους..! μας ζαλησε με τα σκυλαδικα πρωινιατικα..!

-καλααα..

-Μα, αν είναι δυνατον, στα κλαρινα πεσαμε? Κλειστο το ρημαδι..

Η σκηνη γνωστη. Καλοκαιρι, τα σχολεια τελειωσαν, και η οικογενεια πηγαινει στην παραλια λιγο εξω από την πολη να ξεσκασει και να δροσιστει. Η μερα ξεκινα θαυμασια, όταν αποφασιζουμε στη διαδρομη ν ανοιξουμε ραδιοφωνο, με αποτελεσμα τα ακουσματα που μολις περιεγραπσα.. δε ξερω για σας, στο δικο μας ραδιοφωνο παντα ετσι συμβαινει! Στο τελος ή το κλεινουμε ή δεν μπορει ο καημενος ο αοιδος να ακουστει από τη διαφωνια μας για το αν πρεπει να αλλαξουμε σταθμο ή να βαλουμε CD.

Με τα πολλά, φτανουμε και στην παραλια! Εκει, κλασσικα, ολες οι καλες θεσεις είναι πιασμενες. Ε βεβαια! Πού θα προτιμησει να κατσει ο κοσμος, κατω από τον πλατανο ή διπλα στο βρακακι, εεεε βαρκακι του κυρ-Μητσου? (κάθε καλοκαιρι κανουμε αυτό το παιχνιδι λεξης με τα αδερφια μου, ξερω είναι χαζο, αλλά είναι εθιμο!) φυσικα όλα αυτά θα μπορουσαν να ειχαν αποφευχθει αν πολύ απλα ειχαμε φυγει από το σπιτι ένα τεταρτο νωριτερα.. αλλά όχι! ΠΡΕΠΕΙ παντα καποιος να μη βρισκει το μαγιο του, να χει λερωσει το ρουχο που θα βαζε από πανω, να του χαλανε οι παντοφλες, ή να αποφασιζει τελευταια στιγμη να ερθει ενώ οοοολοι οι υπολοιποι είναι ετοιμοι και να μην εχει κανει και αποτριχωση οποτε να αργει επιπλεον! Τελοσπαντων.. επειδη στην οικογενεια μας νιωθουμε πολύ επιστημονες, προσπαθησαμε να σκεφτουμε με τους νομους της φυσικης που θα κατσουμε αναλογα με το που υπηρχε προοπτικη να σχηματιστει σκια την ωρα που θα ακολουθουσε, και αφου καναμε περηφανο το νευτωνα και το γαλιλαιο με τις γνωσεις μας, στρωσαμε πσαθες και καθισαμε να απολαυσουμε την χαλαρωση που συνεπαγεται η παραλια..

Κλασικες σκηνες θα μπορουσαν να είναι πιτσιρικια που τσιριζουν, πιτσιρικια που πνιγονται, πιτσιρικια που τσιριζουν, πιτσιρικια που θελουν να κατουρησουν, το κανουν μεσα στη θαλασσα και μετα το δηλωνουν με περηφανια δυνατα στους γονεις τους και δειχνουν και το σημειο, μισο μετρο δεξια από οπου κολυμπουσες, πιτσιρικια με μπαλες, πιτσιρικια που τσιριζουν, πιτσιρικια με ρακετες, πιτσιρικια με κουβαδακια, πιτσιρικια που τσιριζουν, πιτσιρικια καλυμμενα με αμμο, πιτσιρικια ξεβρακωτα, πιτσιρικια που τσιριζουν, πιτσιρικια με σκυλια, πιτσιρικια που τσιριζουν με σκυλια που γαβγιζουν.. αλλά σημερα πηγαμε πρωι στην παραλια με αποτελεσμα να τα γλιτωσουμε όλα αυτά ευτυχως! η παραλια ειχε μονο μεσηλικους και γερους. Χαμογελο ανακουφισης χαρακτηκε στα χειλη μου..! (όπως ισως υποπσιαστηκατε δεν πολυσυμπαθω τα πιτσιρικια, ιδιως στην παραλια, και ιδιως οσα κανουν τα παραπανω, οπουδηποτε)

Ξαπλωσα αναπαυτικα στην πσαθα μου και ξεκινησα να διαβαζω το βιβλιο που ειχα παρει μαζι μου. Προσπαθουσα να διαβασω για τη βιολογια και πώς εξηγει τον κοσμο, προσπαθουσα να κατανοησω τι σκατα εννοουσε ο συγγραφεας, δε μπορουσα να συγκεντρωθω.. Ένα αντιπροσωπος της ταξης των Διπτερων (υπερταξη Ολομεταβολα, ανθυπομοταξια Νεοπτερα, υφομοταξια Πτερυγωτα, ομοταξια Εντομα, υποφυλο Εξαποδα, φυλο Αρθροποδα, κατηγορια Εκδυσοζωα των Πρωτοστομιων Μεταζωων) ή αλλιως μια μυγα στρογγυλοκαθισε πανω στο βιβλιο μου και με διεκοπσε, και τοτε συνειδητοποιησα 3 πραγματα. Α) με εχει καπσει η σχολη, που αντι για μυγα σκεφτηκα ολο το παραπανω μακρυναρι Β) παρ’ολο που ξερω το παραπανω μακρυναρι κοπηκα στο ρημαδομαθημα και ισως επρεπε να το διαβαζω τωρα αντι να καθομαι στην παραλια Γ) αυτό που δε με αφηνε πρακτικα να συγκεντρωθω ηταν οι διπλανοι μας..!

Και ερχομαι στους διπλανους. 2 ζευγαρια 45-50 χρονων. Συγκεκριμενα ενοχληση μου προκαλουσε η μια γυναικα, με βαμμενο ξανθο μαλλι και λεοπαρδαλε μαγιο (ειδος Homo sapiens, χμμ δε ξερω το παρακατω μακρυναρι είναι στη ζωολογια ΙΙΙ που ακολουθει, αλλά σιγουρα είναι θηλαστικο, χορδωτο, δευτεροστομιο) που φλυαρουσε για τα παιδια της.

-ααααχ μια δουλεια τα βαζεις να κανουν δε μπορουν, ουτε μακαρονια να βρασουν, ουτε το κρεβατι τους να στρωσουν.. τις προαλλες τα αφησα μονα τους 3 ωρες και νομισα πως ριξαν ατομικη βομβα στο σπιτι, παει θα γινει φοιτητης σε δυο χρονια ο Δημητρακης, το βλεπω εγω, θα είναι ο Δημητρακης μου, τα ποντικακια και τα σκουληκακια σπιτι, πού να τον αφησω, δε νογαει να κανει τιποτα μονος του!

-αχ καλε τι να πεις, συμπληρωνει η άλλη γυναικα (ξανθο μαλλι, τιρκουαζ μαγιο και τσιγαρο στο στομα), τα ιδια χαλια και ο δικος μου..μα καλα δε κανουν καμια δουλεια, θα πεθανουν αμα μεινουν μονα τους, κλπ κλπ

Πιστεπστε με δεν μπορω να αναπαραγω ολο τον διαλογο είναι εμετικος, πραγματικα δε θελω να ξερω τι συζητανε η μαμα μου με τις φιλες της.. Τελοσπαντων στη διαρκεια της συζητησης αυτή με το λεοπαρδαλε εξομολογηθηκε στην άλλη ότι δεν ξερουν τα παιδια να κανουν τις δουλειες γιατι τους τα χει όλα ετοιμα και γιατι δεν τους εχει δειξει πώς να τα κανουν, οποτε χαρηκα πως συνειδητοποιει το λαθος της και μετανοει, αλλά βιαστηκε να συμπληρωσει ότι για αυτό είναι αχαριστα, οποτε σκεφτηκα ότι καλα της κανουν και την παιδευουν..

Η ωρα ειχε περασει, και εγω ειχα διαβασει μια σελιδα με το ζορι, αρχισα να ευχομαι να υπηρχαν πιτσιρικια στην παραλια, πιτσιρικια παντου.. πιτσιρικια να πατανε αχινους και να παιδευουν τις μαναδες τους να τους βγαλουν τα αγκαθια, πιτσιρικια που παιζοντας τραβανε το μαγιο της μαμας τους και την ξεβρακωνουν, πιτσιρικια που ενώ παιρνουν φορα να πεταξουν την πετρα μακρια μεσα στη θαλασσα τους ξεφευγει η πετρα και πεφτει πανω στη μαμα τους, πιτσιρικια που η μαμα τους τα μπουκωνει φαι μετα το μπανιο και ξερνανε πανω της, πιτσιρικια που ο ανεμος τους παρασερνει την μπαλα στα βαθια και στελνουν τη μανα τους να κολυμπησει μεχρι εκει να τη φτασει, πιτσιρικια που φωναζουν τη μανα τους κάθε 5 δευτερολεπτα να κοιταξει τι καταπληκτικα που κολυμπανε μην αφηνοντας τη να κουτσομπολεπσει, και ένα σωρο άλλα υπεροχα πιτσιρικια.. αλλά δεν υπηρχε κανενα. Δυστυχως.

-Δηλαδη το DNA δεν είναι μονο όπως το περιεγραπσαν οι Watson και Krick?

Ηταν ο πατερας μου που με ρωτησε, ειχε δανειστει κ αυτος ένα από τα βιβλια μου και διαβαζε.

-εε ναι!, βιαστηκα να απαντησω, απανταει και σε άλλες μορφες αναλογα με τις συνθηκες.

Και εκει ενώ του εξηγουσα, ο θορυβος από τα διπλανα ζευγαρια μειωνοταν. Και οσο πιο πολύ πορωνομουν, τοσο πιο πολύ μειωνοταν..! ωσπου στο τελος, από τις 5 παρεες εκει γυρω, ακουγομουν μονο εγω..

-καταλαβες?

-ναι, ευχαριστω πολύ!

Χαμογελασα και ενιωθα τα ματια μου να λαμπουν.

-ε εγω παω να βουτηξω..

Ηταν η φωνη της γυναικας με το λεοπαρδαλε..! ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!

Σαν ηχω στις σκεπσεις μου, ακουω τον πατερα μου να μου πσηθυριζει:

-επιτελους εφυγε.. να σαι καλα, το DNA την εδιωξε..!

Βυθιστηκαμε κ οι δυο στα βιβλια μας με χαμογελο, και την ανακουφιση του happy end..

Υ/Γ: ετσι περασα σημερα το πρωινο μου.. καλο καλοκαιρι σε ολους!

Σαν σ' αρέσει, μ' αρέσει και μένα..!

καλησπέρες..! Ίσως το παρακάτω φανεί άσχετο, όπως και το γεγονός ότι βάζω τόνους σε λέξεις, αλλά νταξ έπρεπε να το ανεβάσω.. Ιστορική στιγμή! Είναι ή δεν είναι προσωπικό το ημέρολογιο τούτο?






Υ.Γ: Όχι δεν είμαι μεθυσμένη

πολυτεχνειο (καπως καθυστερημενο, αλλα καλιο αργα παρα ποτέ..)

Φετος τη γιορτη του Πολυτεχνειου δεν την εστησαν οι καθηγητες, αλλα οι μαθητες της θετικης της τριτης λυκειου! η ιδεα ηταν απλη: το πολυτεχνειο ειναι συμβολο της νεανικης εξεγερσης. ποια θα ηταν τα αιτηματα της δικης μας εξεγερσης, αν καναμε μια τωρα? αρχικα ειπαμε ενα μικρο χρονικο για την επετειο του πολυτεχνειου. δεν το εχω, και χαιρομαι λοιπον που δε μπορω να το ανεβασω..:Ρ ηταν το μονο μερος που εγραπσε καθηγητης.. στη συνεχεια προβαλαμε ενα βιντεακι με εικονες και ηχο απο το τοτε, και απο το τωρα, για να συνδεσουμε το πολυτεχνειο με την εξεγερση. οριστε και το βιντεακι:




σειρα ειχε ενα αποσπασμα απο την ταινια φραουλες και αιμα, η οποια δειχνει καταληπση πανεπιστημιου στις ΗΠΑ. δυστυχως η ασχετοσυνη μου στους υπολογιστες δε με αφηνει να το ανεβασω, γιατι πρεπει να μικρυνω το μεγεθος κ δεν εχω ιδεα πως γινεται αυτο! παντως εδειχνε τους φοιτητες να εχουν κλειστει στο πανεπιστημιο και να τραγουδανε το give peace a chance ενω οι μπατσοι τους τραβολογανε.

και τελος, ανεβαινουμε στη σκηνη 5 παιδια και διαβαζουμε το κειμενο μου! :D μου ζητησαν να μην εχει τιποτα βαρυγδουπες εκφρασεις, ουτε να ειναι πολυ κατα του σχολειου, γιατι σε σχολικη εκδηλωση το δειχνουμε (!) , οποτε εκανα το καλυτερο που μπορουσα.. ειναι καπως μικρο, οποιος ενδιαφερεται κανει κομμεντ να αναλυσω ολοκληρη τη σκεπση μου!

Το Πολυτεχνείο είναι σύμβολο της επανάστασης. Και επανάσταση θα υπάρχει όσο δεν είμαστε ευχαριστημένοι με τη ζωή και την καθημερινότητά μας. Πόσοι από εμάς είναι πλήρως ευχαριστημένοι με αυτά που έχουν; Τι είναι αυτό που μας λείπει; Με λίγα λόγια, αν κάναμε τώρα ένα αντίστοιχο Πολυτεχνείο, ποια θα ήταν τα αιτήματά μας;

Ελεύθερος χρόνος

Κάνεις από εμάς δεν έχει το δικό του προσωπικό ελεύθερο χρόνο. Η μέρα μας μοιράζεται στα φροντιστήρια, ενώ είμαστε σε μια απ’ τις καλύτερες περιόδους της ζωής μας. Χωρίς προσωπικό ελεύθερο χρόνο, δε διαμορφώνουμε τη δική μας προσωπικότητα. Είμαστε όλοι αντίγραφα των βιβλίων που διαβάζουμε για να δώσουμε Πανελλήνιες.

Το Δικαίωμα να Ονειρευόμαστε

Καθημερινά βομβαρδιζόμαστε από άσχημες ειδήσεις για το μέλλον: ανεργία, οικονομική κρίση… Όλα αυτά μας στερούν το δικαίωμα να κάνουμε όνειρα, να σχεδιάζουμε το μέλλον μας όπως οι ίδιοι αισθανόμαστε οτί είναι σωστό. Αντί γι’ αυτό, καλούμαστε να επιλέξουμε το γνωστό μια ήσυχη δουλειά, ένα αυτοκίνητο και 2 παιδιά. Ο κόσμος όμως δεν προχωρά έτσι. Η πρόοδος έρχεται όταν τα πιο τρελά μας όνειρα γίνονται πραγματικότητα.

Αληθινές Ανθρώπινες Σχέσεις

Χρειαζόμαστε τους γύρω μας για να επιβιώσουμε. Η επιβίωση δεν είναι μόνο σωματική αλλά και ψυχική. Έχουμε ανάγκη την αληθινή επαφή με τους ανθρώπους, τη φιλία, την αγάπη, τον έρωτα. Έχουμε ανάγκη το αληθινό και αυθεντικό δέσιμο με τους συνανθρώπους μας, και όχι το ψεύτικο και επιφανειακό που στηρίζεται στην εκμετάλλευση.

Μια πολιτεία που ενδιαφέρεται

Κατηγορούμαστε ότι είμαστε παθητικοί και ότι δε συμμετέχουμε στα κοινά. Για να γίνουμε όμως ενεργοί πολίτες χρειάζεται και το ενδιαφέρον της πολιτείας προς εμάς. Χρειαζόμαστε μια πολιτεία που θα αφουγκράζεται τα προβλήματα και τις ανησυχίες μας, που θα νοιάζεται για μας. Μια πολιτεία, που θα ενδιαφέρεται για τους νέους της.

Το σύνθημά μας λοιπόν είναι ένα: ΖΩΉ. Μια ζωή γεμάτη όνειρα, συναισθήματα, δράση και ελευθερία να είμαστε αυτοί που εμείς επιλέγουμε να είμαστε. Ας γυρίσουμε λοιπόν τις πλάτες μας στο μέλλον που φτιάχνουν οι άλλοι για μας, και ας τους υπενθυμίσουμε:

«Τα παιδιά σας δεν είναι παιδιά σας.

Είναι οι γιοι και οι κόρες της λαχτάρας της ζωής για ζωή.

Μπορείτε να τους δώσετε την αγάπη σας

Όχι όμως και τις ιδέες σας.

Γιατί αυτά έχουν τις δικιές τους ιδέες.

Γιατί η ζωή δεν πηγαίνει προς τα πίσω

Και δε σταματά στο χθες.»

και το φιναλε: σηκωνομαστε ορθιοι και τραγουδαμε το γυριζω τις πλατες μου στο μελλον.. πειτε δεν ειναι τεεεελεια γιορτη? :) :) :)

Υ/Γ: το βιντεακι δεν το πηραμε ετοιμο! το εφτιαξε ενα παιδι της τεχνολογικης, παλιο μελος της θετικης. κ οκ το ποστ αργησε καπως και επειδη δεν ειχα το βιντεακι γιατι δε μπορουσα να συγχρονιστω μαζι του, αλλα η γιορτη δε θα γινοταν χωρις το χαμογελαστο αυτο παιδι με το κοτσιδακι και τα ωραια γυαλια! (ελπιζω να εισαι ευχαριστημενος με την περιγραφη..)

Υ/Γ2: οι τελευταιοι στιχοι του κειμενου μου δεν ειναι -δυστυχως- δικοι μου, αλλα του Χαλιλ Γκιμπραν, απο το βιβλιο "ο Προφητης"

χριστουγεννα..

Καλημερες σε ολους! :) υστερα απο απειρο καιρο γραφω και παλι εδω.. μεσολαβησε εφταημερη, τριημερο φυσικης, εβδομαδα προσαρμογης στην ηλιθια πραγματικοτητα και τρ μπορω επιτελους να γραπσω..! βασικα οκ και να μην μπορουσα θα εγραφα γτ η σημερινη μερα θελει πολυ σχολιασμο (δες και τα ποστ καλοκαιρι και 28 οκτωβριου..)

25 δεκεμβριου. χριστουγεννα. ημερα συγκινησης και ευλαβειας για τους χριστιανους.. εγω προσωπικα δεν πιστευω, αλλα εχω ζωντανη γιαγια οποτε πηγαινω εκκλησια τα χριστουγεννα, για να μη νομιζει οτι ειμαι κακο παιδι.. ξυπνησα λοιπον πρωι πρωι, μετα το σχετικο τσακωμο με τη μανα μου βγηκα χαμενη και αναγκαστηκα να φορεσω τακουνια καλσον και φορεμα.. πηγαμε εκκλησια, κλασσικα δεν ειχε θεσεις, αρχισε να μου μυριζει και το λιβανι, παλι ζαλιστηκα και παραλιγο να πεσω, τη μιση ωρα ημουν εξω απο την εκκλησια. οσο ημουν μεσα ομως και οσο μπορουσα να αγνοησω την ηληθια πονοκεφαλοζαλαδα μου, το διασκεδασα! γριες ντυμενες υπερπαραγωγη με τις γουνες τους, και χρυσα σκουλαρικια, πιτσιρικια να χασμουριουνται να κλαινε και να κοβουν βολτες.. το κοριτσακι διπλα μου τραγουδουσε μονιμως "σφυριξα και εληξες" (οσοι δεν το ξερετε ειστε τυχεροι, εγω το ακουσα στην πενταημερη και προσπαθω να το ξεχασω...) και οταν η μαμα της της ελεγε να σηκωθει ορθια, αυτη απαντουσε ¨δε γουσταρω". ! αυτα ειναι μπορω να πω..

η μερα των κανονικων ανθρωπων ξεκινα απο τωρα. ξυπνανε κατα τις 11, και καθονται κατευθειαν στο τραπεζι. ως γνωστον, τα χριστουγεννα ειναι οικογενειακη γιορτη, οποτε ολοι μαζευομαστε σε καποιο παππουδογιαγιοσπιτο. αποτελεσμα το φαϊ τετοιες ακυρες ωρες.. η γιαγια κλασσικα σε πρηζει να φας απο ολα, και ενω εχεις αποφασισει οτι φετος θα κανεις διαιτα, ξαφνικα συνειδητοποιεις οτι εχεις κατεβασει 4 μπριζολες, 7 κομματια ματιες, 12 κομματαρες λουκανικο, 2 κουταλιες σαλατα για να καπσεις το λιπος, και για επιδορπιο 3 μελομακαρονα και 5 κουραμπιεδες {προσωπικη σημειωση σε αναγνωστη του βλογ τουτου (ξερει αυτος ποιος ειναι..) : συγγνωμη για την αναφορα και μονο της λεξης κουραμπιες, αλλα υπαρχουν τα χριστουγεννα, λιγο δυσκολο να μην τους αναφερω.. ζητω και παλι συγγνωμη..} ετσι για το καλο, τοσο κοπο εκανε η γιαγια να τα φτιαξει!

εχοντας καταναλωσει 3 λιτρα κρασι ο καθενας, αρχιζουν οι αναμνησεις απο παλαιοτερα χριστουγεννα.. τοτε που αρπαξε φωτια η ψησταρια και αντι για μπριζολες φαγαμε μονο μελομακαρονα και απο κεινο το αλλο το γλυκο το στρογγυλο με την πολλη ζαχαρη αχνη απ εξω {προσωπικη σημειωση παλι για το γνωστο αναγνωστη: ελπιζω να ειναι καλυτερα τωρα που δεν ανεφερα τη γνωστη λεξη απο κ..}.. για τις προαλλες που ο παππους ξεχασε να παρει τα χαπια του και μας ειδε ολους μαζεμενους και νομιζε οτι ειναι πασχα και ζητουσε το αυγο του να τσουγκρισει.. για τοτε που το μικρο εγγονακι ειχε τη φαεινη ιδεα να βαλουμε φωτακια σε καθε δωματιο και να τα αναπσουμε ολα συγχρονως, με αποτελεσμα να πεσει το ρευμα και να τρωμε υπο το φως των κεριων.. για τοτε που μεθυσε ο θειος και τραγουδουσε ασταματητα χριστουγεννιατικα τραγουδια και στο τελος εβαλε τα κλαματα γιατι κανεις δεν του εδινε σημασια.. κτλ κτλ

και τωρα θα μου επιτρεπσετε μια μικρη αναδρομη στις 24 δεκεμβριου, λιγο αναποδα παμε, το ξερω, αλλα ξεχασα να το γραπσω πριν.. 24 δεκεμβριου. τα καλαντα.. απο τις 6 το πρωι αρχιζει να χτυπαει το κουδουνι και οι γλυκες αγγελικες φωνες των μικρων παιδιων κατακλυζουν το σπιτι μας και κανουν τα τυμπανα των αυτιων μας να παλλονται χαρμοσυνα.. ειρωνικα ομως παντα. γιατι καμια ορεξη δεν εχεις πρωινιατικα να σου χτυπανε το κουδουνι 5 φορες απανωτα για να ανοιξεις, να ακουσεις πως γκαριζει το καθε μικρο τα καλαντα, παραμορφωνοντας τις λεξεις ολες μα ολες, να τα βλεπεις να τσακωνονται για το ποιο κραταει τα λεφτα, να τα ακους εκπληκτος να σου ζητουν κ αλλα λεφτα γιατι δε γινεται να δινεις μονο τοσα, μεχρι και στο δρομο να σε σταματανε για να σου μεταφερουν το χαρουμενο μυνημα της γεννησης του Χριστου, σε σημειο που οκ ευχεσαι να μην ειχε γεννηθει ποτε αυτος ο Χριστος, ή εστω, να τον σκοτωνε και αυτον ο Ηρωδης, να ησυχασουμε!

βγαινεις λοιπον μαι βολτα να ξεσκασεις και να αγορασεις δωρα σε ολους, γεμιζει η αγκαλια σου πακετα και αδειαζουν οι τσεπες σου, αλλα χαμογελας γιατι ειναι το πνευμα των χριστουγεννων (αλλα αν σου ζητουσε τοσα λεφτα το παιδι σου να πσωνισει θα ετρωγε βρισιμο) και περπατας στο δρομο θαυμαζοντας το στολισμο της πολης. φυσικα εκτος απο το στολισμο που εκανε ο δημαρχος υπαρχει και ο στολισμος των σπιτιων. δεν ξερω γιατι μερικοι νομιζουν οτι οσο περισσοτερο ρευμα χαλασεις και οσο λιγοτερα τετραγωνικα χιλιοστα αφησεις χωρις λαμπακια, νικας καποιο επαθλο.. γτ οκ δεν εξηγειται αλλιως αυτο το θεαμα!

δεν ξερω για σας, αλλα εμενα πολυ μου τη σπαει αυτος ο υληθειος υπερκαταναλωτικος τροπος "εορτασμου" μιας θρησκευτικης γιορτης το νοημα της οποιας ειναι η αγαπη.. και αυτο το λεει ενας μη χριστιανος, περα απο καθε πλακα.. ενας σοβαρος επιλογος, γιατι οκ δε βρισκω αλλο κλεισιμο..

παω λοιπον να γιορτασω τη γιορτη της αγαπης κανοντας πραγματα που αγαπω: να διαβασω καποιο αγαπημενο λογοτεχνικο, να δω τα αστερια, να βγω βολτα με καποιον που αγαπαω και νοιαζομαι, να κοιταξω γυρω μου και να αγαπησω το καθετι: απο το πιο μικρο φυλλο δεντρου, ως το μεγαλυτερο εχθρο μου.. :)

μπουρλοτο!

Μπουρλοτο! σε αυτους που πσηφισαν οπως πσηφισαν στις εκλογες (ναι εχουν περασει εδω και καιρο, αλλα τωρα μπορεσα να γραπσω..) , στα παιδια τους που με αναλογο τροπο πσηφισαν την ακριβη πενταημερη την οποια δεν μπορουν ολα τα παιδια να ακολουθησουν (το επιχειρημα ηταν οτι θελουν να φορεσουν γαλοτσες και σκουφακια, τα συμπερασματα δικα σας..) , σε αυτους που θελουν να σε κανουν να ξεχασεις ποιος εισαι μονο και μονο επειδη δινεις πανελληνιες, σε κεινους που σου στερουν το δικαιωμα σου να ονειρευεσαι, σε οσους κοιτανε να βγαλουν την ουρα τους απ'εξω, σε οσους ειναι επαναστατες μονο στα λογια και οχι στην πραξη..
παω να συνεχισω διαβασμα...
Υ/Γ : και ναι αγαπητοι, δε προκειται να χασω την προσωπικοτητα και τα θελω μου επειδη θα δωσω πανελληνιες.. και οκ αποφασιστηκε, θα δωσω φυσικη και οχι βιολογια πανελληνιες, γιατι ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ. και θα προσπαθησω να παω τριημερο φυσικης..

28 οκτωβριου :Ρ

Καλησπερες! :)

σημερα ειναι 26 οκτωβρη, στην πολη μου ειναι αργια οποτε κοιμηθηκα και διαβασα, νομιζω δικαιουμαι και λιγο πισι τωρα.. εκτος απο αργια σημερα ξεκινουν και τα παζαρια! για οποιον δεν ξερει τι εστι αυτο, καθε χρονο τετοια μερα και για μια περιπου βδομαδα, ερχονται εδω διαφοροι εμποροι και μικροπωλητες, στηνουν την πραματεια τους σε παγκους και πουλανε ο,τι εχει ο καθενας. ολη η πολη συρρεει στο χωρο των παζαριων και γινεται ενας χαμος τον οποιο φυσικα και θα εκμεταλλευτω στο παρον ποστ!

για αρκετους, η πιο συνηθισμενη μερα να επισκεφτουν τα παζαρια ειναι στις 28 Οκτωβριου. η μερα ξεκινα με την παρακολουθηση της παρελασης! κουνωντας μια σημαιουλα και δακρυζοντας με τον εθνικο υμνο, ο ανθρωπος μας ξεπληρωνει το χρεος του στην πατριδα. μετα καμαρωνει τα παιδακια του δημοτικου που παρελαυνουν χαμογελαστα και ασυγχρονιστα, χειροκροτα την κορη του που κρατα τη σημαια και ριχνει στραγαλια σ εκεινον που την πεφτει στην κορη του, και τελος παρακολουθει με απολυτη προσηλωση την παρελαση του ΕΠΑΛ, η οποια καθε χρονο παιρνει τα περισσοτερα χειροκροτηματα, και συγκεκριμενα το τμημα των κοριτσιων. να εξηγησω οτι σε αυτο το τμημα βλεπουμε παντα οοοολα τα μηκη φουστων, μερικα μαλιστα σε σημειο να αναρωτιεσαι αν ειναι φουστα αυτο ή ζωνη, καθως επισης και οοολα τα υψη τακουνιων, ιδιως απο 12 ποντους και πανω (και καμια τους δεν τσακιζεται!!) και τελος ολα τα χρωματα μαλλιων, ενω στα αγορια αναρωτιεσαι ποσο πιο χαμηλοκαβαλο μπορει να φορεθει ενα τζην.

σειρα εχει ο καφες σε κεντρικο σημειο της πολης, με τη σημαια της κορης του αγκαλια, να φαινεται απο μακρια τι διαμαντι κοριτσι εχει, και επισης για να σκασουν ολες οι γνωστες της γυναικας του. σκαει και το μπουρμπουαρ στο γκαρσονι και φευγει για τα παζαρια στην αλλη ακρη της πολης. (τη σημαια την αφηνει πια στο σπιτι, αρκετα την ειδαν, δεν ειναι και κανενας επιδειξιας..)

καταφθανοντας στα παζαρια, η γνωστη μυρωδια της γουρνοπουλας του τρυπαει τη μυτη! τραπεζια ολοκληρα εχουν στηθει για να φας το ψητο γουρουνοπουλο στη σουβλα, διπλα απο το χωμα που σηκωνουν οι επισκεπτες των παζαριων καθως περνουν απο το μερος εκεινο. χαιρεταει τον παπα της ενοριας ο οποιος εχει μπουκωθει και παραγγελνει την τεταρτη μεριδα (ειναι για χαρη του Αγιου Δημητριου, μεγαλη η χαρη του, βοηθειά μας κτλ). ξεκιναει λοιπον να γυρναει στους παγκους, και τωρα με την μυρωδια του γουρουνοπουλου ανακατευεται η μυρωδια των λουκουμαδων (αλλο κλασσικο στιγμιοτυπο των παζαριων. προσοχη ειναι πολυ σημαντικο, θα μας χρειαστει και παρακατω!!). ο γιος του τον πρηζει οτι θελει, και προκειμενου να τον ξεφορτωθει του δινει λεφτα να παρει 2 κεσεδακια και να παει στο λουνα παρκ.

αμεριμνος, και με τη γυναικα του αγκαζε, γυρναει τους παγκους. υπαρχουν τα παντα: ομπρελες (που αντεχουν ηλιο, βροχη, καταιγιδα, αερα, χαλαζι, ανεμοστροβιλους), πολλα παρα πολλα εσωρουχα ιδιως στρινγκ (μερικα απο αυτα πραγματικα δεν μπορεις να καταλαβεις πως σκατα φοριουνται..), ανοιχτηρια, γουδοχερια, εικονισματα, ζωνες, εικονες, βοτανα για τον πονοκεφαλο, βοτανα για το στομαχοπονο, βοτανα για τον πονοδοντο, βοτανα για τον πονο στο μικρο δαχτυλακι του ποδιου, ανατομικα μαξιλαρια, σφαιρες που λενε το μελλον, σωσιβια, χαλιά, και αλλα πραγματα που ξαφνικα συνειδητοποιεις ποσο χρησιμα σου ειναι και πως αντεχες να ζεις ως τωρα χωρις αυτα οπως εργαλειο για να βγαζεις τα κουκουτσια απο τις ελιες, αυτοματη αλατιερα, σιδερωστρα για καλτσες, μπλουζακια σκυλων κτλ

ολος ο κοσμος εν τω μεταξυ ειναι εκει! να, ο αντιδημαρχος πολιτισμου, πσωνιζει σωβρακα! ναι σαν αυτα του παππου μου, μακρια ασπρα ευρυχωρα και με κουμπακια μπροστα. παραδιπλα ο διευθυντης του σχολειου της κορης του (διδακτωρ φιλολογιας στο πανεπιστημιο Αθηνων, ασπρο μαλλι, ασπρο μουστακι, σοβαρο υφος, αυστηρος, παντα με ενα ρητο στην ακρη της γλωσσας του) αγοραζει την σουπερ απορροφητικη σφουγγαριστρα και διαπραγματευεται την τιμη του ξεσκονοπανου που δεν αφηνει χνουδια. παραδιπλα το αφεντικο του, μες στο καινουριο του κουστουμι, αγοραζει στην καταπληκτικη τιμη των 5 ευρω ενα "ρολεξ" αυθεντικοτατο!

τελευταιο εχει αφησει το λουνα παρκ, το οποιο ειναι γεματο πιτσιρικια με στολες τις παρελασης. πσαχνει να βρει το γιο του, αλλα αυτος πουθενα. ξαφνικα ακουει κατι τσιριδες, κοιταζει πανω και τον βλεπει! ειναι στο καμικαζι, αυτο που μπαινεις μεσα και σε γυρναει γυρω γυρω ετσι που τη μια στιγμη εχεις το κεφαλι πανω και τα ποδια κατω και την αλλη τα ποδια πανω και το κεφαλι κατω ενω εισαι σε υπσος 15 μετρων... ταυτοχρονα πληθωρα αντικειμενων πεφτουν απο τις τσεπες των επιβατων, οποως γυαλια, λεφτα, τσιχλες, προφυλακτικα. σε λιγο ο γυρος τελειωνει, κ ο γιος του κατεβαινει περιχαρης να τον βρει! ¨μπαμπα ηταν τελειοοοο! ενιωσα τα παντα μεσα μου να πηγαινουν πανω κατω..! εμ και τωρα νομιζω πως θα βγαλω και τα μεσα μου εξω.." και ναι κανοντας πραξη τα λογια του κανει εμετο τα 2 κεσεδακια λουκουμαδες (τους θυμαστε?) πανω στα καινουρια σεντονια που αγορασε η μαμα του.. "ωχ, δεν επρεπε να ανεβω τεταρτη φορα.."

τσαντισμενος, παιρνει το γιο του και φευγουν ηρεμα επειδη ειναι πολιτισμενος ανθρωπος αυτος! (τωρα θα δεις στο σπιτι παλιοπαιδο ενα βρωμοξυλο που εχεις να φας, μπλε θα σε κανω που με εκανες ρεζιλι μπροστα σε ολους!) βαζει για πλυσιμο τα σεντονια, παει να χαστουκισει το παιδι του, αλλα παρεμβαινει η μαμα. (οποτε τρωει τις ξυλιες στον κωλο.) περνα κ η υπολοιπη μερα και ολοι πεφτουν για υπνο.

επομενη μερα 29 οκτωβριου, πισω στη δουλεια. βρεχει , οποτε παει να ανοιξει τη νεο αποκτηθεισα ομπρελα του, η οποια και σπαει πριν καν ανοιξει. αργοπορημενος φτανει στη δουλεια και βλεπει το αφεντικο του να δειχνει στην γραμματεα του το ρολεξ στο χερι του, ναι ειναι αυτο που πηρε τοτε που πηγε στην ελβετια 500 ευρω. τοσα πολλα? ρωταει αυτη και της απανταει οτι οχι ακριβως, εκανε 510, αλλα δε θελει να περηφανευεται, και οτι αν θελει μπορει να παει στο γραφειο του για να της δειξει και την υπολοιπη συλλογη του..

καλα να περασετε ολοι! :)