Τα ανθοπωλεία δεν έχουν ποτέ ρολά. Κανένας δεν προσπαθεί να κλέψει λουλούδια.
Μπόρις Βιάν
Είναι εφιαλτικό! Κανείς δεν προσπαθεί να κλέψει λουλούδια. Οι περισσότεροι προσπαθούν να κλέψουν λεφτά, το κράτος, γυαλιά ηλίου, ντομάτες… Αλλά όχι λουλούδια. Ούτε μαργαρίτες ούτε σκυλάκια ούτε ηλιοτρόπια ούτε καν ορχιδέες. Εκτός κι αν τα λουλούδια είναι σε πίνακα του Βαν Κογκ. Γιατί έτσι θα πουλήσουν τον πίνακα και θα βγάλουν λεφτά. Λουλούδια χρειάζονται μόνο οι ερωτευμένοι. Κι αυτό είναι το πρόβλημά μας. Η κοινωνία μας, οι πόλεις μας δεν είναι ερωτευμένες. Μα σκέψου αν ήταν… Όλη η πόλη θα ήταν ένα τεράστιο ανθοπωλείο. Φαντάσου λοιπόν μια πόλη ανθοπωλείο. Ή μάλλον όχι. Το ανθοπωλείο προϋποθέτει πως θα πουλάς και θ’ αγοράζεις λουλούδια. Τι να τα κάνει όμως τα λεφτά μια ερωτευμένη πόλη; Η αγάπη την τρέφει ˙ δεν χρειάζεται τίποτε άλλο. Μια πόλη ανθόκηπος λοιπόν. Η κάθε γειτονια κι ένα λουλούδι. «Πώς θα πάω στην κεντρική πλατεία;» «Προχωρήστε ευθεία, στρίψτε δεξιά στο δρόμο των ζουμπουλιών και μετά αριστερά στη λεωφόρο με τα κρινάκια. Διασχίστε τη συνοικία με τις παπαρούνες και σε λίγο θα τη δείτε μπροστά σας: ανάμεσα στις γαρδένιες.» Κι η πόλη-ανθόκηπος θα είναι το πιο όμορφο μέρος. Όπου νεαροί θα κλέβουν λουλούδια για να τα χαρίσουν σε κομψές δεσποινίδες. Κι ο ανθοκόμος-δήμαρχος δεν προσπαθεί καν να τους πιάσει. Δε θα προσπαθήσει καν να βάλει ρολά και συρματοπλέγματα και πινακίδες μην πατάτε τη χλόη. Γιατί θυμάται που ήταν κι αυτός νεαρός κι είχε πάντα γδαρμένα τα χέρια του από τα αγκάθια των ρόδων, και μύριζε πάντα η αγκαλιά του γιασεμί. Κι η αστυνομία κι αυτή θα γυρνούσε την πλάτη όταν κάποιος προσπαθούσε να πιάσει ένα κυκλάμινο για μιαν αγαπημένη. Γιατί παλιά ο κάθε αστυνομικός έκλεβε κι αυτός κυκλάμινα και ανεμώνες. Και δικαστήρια δε θα υπήρχαν ˙ πώς να δικάσεις έναν ερωτευμένο; Και όλοι θα ‘ταν ευπρόσδεκτοι. Τα πουλιά να κελαηδήσουν, οι μέλισσες να φέρνουν τα νέα από λουλούδι σε λουλούδι, οι κάμπιες να γίνουν πεταλούδες. Όλοι εκτός από αυτούς που είναι ερωτευμένοι με το χρήμα. Γιατί δε γίνεται ν’ αγαπάς ένα χαρτί, εκτός κι αν είναι το γράμμα που σου ‘στειλε ο αγαπημένος σου. Δε γίνεται να είσαι ερωτευμένος με κάτι που κάνει τους ανθρώπους να μην κλέβουν γαρύφαλλα. Δε γίνεται να είσαι ερωτευμένος με κάτι που δε μπορεί να σου χαμογελάσει, που δε μπορεί να νιώσει ζεστασιά μόνο και μόνο επειδή είσαι κοντά του, που δεν μπορεί να σου ψιθυρίσει γλυκά σ’ αγαπώ. Γι’ αυτό και όλοι οι κάτοικοι του ανθόκηπου-πόλη είναι ευτυχισμένοι. Γιατί ευτυχισμένοι είναι όλοι οι ερωτευμένοι, που για να ζήσουν τους φτάνει μόνο να μπορούν να κλέψουν ένα μπουκέτο δροσερά λουλούδια.